แบกบุญ

แก้วประภัสสร

1577814342454.jpg
พ่อแม่เริ่มแก่ชรา
นับวันเวลา
ถอยหลังจากฝั่งทุกที
เหมือนเรือใช้การนานปี
รอยรั่วต้องมี
แม้อุดก็ทรุดตามกาล
อันบุตรธิดาเหลนหลาน
พาท่านนิพพาน
เปิดประตูเป็นผู้นำทาง
อย่าปล่อยให้เรือเคว้งคว้าง
ลอยลำอัปปาง
โดดเดี่ยวอยู่กลางนที
ถึงรอยจะรั่วมากมี น้ำจะล้นปรี่
จงขยันหมั่นตักออกไป
จนกว่าวันท่านไม่ไหว
ค่อยปล่อยเรือไกล
ตามกาลและวันเวลา
อันคุณบิดามารดา
ที่เลี้ยงลูกมา
ศิลาว่าหนักยังทน
แบกลูกบนบ่าไม่บ่น
ยากดีมีจน
อุ้มชูเลี้ยงดูจนโต
บุญคุณท่านมีมากโข
ยกมือนโม
ขอลูกกตัญญูรู้คุณ
แบกแม่ก็เหมือนแบกบุญ
สะสมเป็นทุน
ค้ำจุนคุ้มครองป้องภัย
อันความกตัญญูนั้นไซร้
ตกน้ำไม่ไหล
ตกไฟไม่ไหม้แน่นอน
เพราะคำพ่อแม่ให้พร
ทุกบททุกตอน
เหมือนมนต์ติดตัวชั่วกัลป์
มาเถิดนำท่านสู่สวรรค์
อุดรอยรั่วกัน
จวบวันที่ท่านอำลา
๑ แก้วประภัสสร ๑  เสาร์ ๑๙ เดือน ๑๑ ปี ๒๕๕๖
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน