พรของพี่

คนกรุงศรี

เคยนอนเคียง อ้าแขน ให้แทนหมอน

กล่อมบังอร ขานขับ ให้หลับใหล

เมื่อยามตื่น ชื่นล้ำ ฉ่ำหัวใจ

วันนี้ไกล นอนเดี่ยว สุดเดียวดาย

              เหตุที่ร้าง ห่างหาย มีหลายหลาก

              จึงจำจาก แม้ใจ ใกล้สลาย

              ยังคิดถึง จวบวัน ฉันมลาย

              อยากจะกราย กลับไป ใจอาวร

รู้ยังจำ คำพี่ ที่เคยขับ

เฝ้าสดับ สำเนียง เสียงออดอ้อน

หวนระลึก นึกถึง ซึ่งคำพร

เมื่อยามนอน หมอนฉ่ำ ด้วยน้ำตา

             ทุกวันยัง หวังทวน หวนคืนเหย้า

             หากสองเรา เข้าใจ ไขปัญหา

             ลืมเรื่องราว ความหลัง ครั้งผ่านมา

             กับสัญญา ว่าไม่ ขัดใจเธอ

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน