ฟ้าไร้จันทร์ (โคลงสี่สุภาพ)

น้ำแข็ง


เดือนดวงแขร้างล่วง                แรมรา
นภาหม่นหงอยเหงาพา           ร่ำไห้
กี่คืนผ่านมองหา                    จันทร์แจ่ม 
มืดมิดมัวหมองไร้                  คู่ข้าง เคียงเอย
ฤาเมฆาเคลื่อนคล้อย               บดบัง 
โสมส่องแสงเลือนลาง               หลีกลี้
พระพายลิ่วปลิวหวัง                โชยผ่าน 
บรรเจิดรัศมีชี้                        ชิดใกล้ อีกครา
แลดาราระยิบยับ                   ไกลไกล
ใสสุกงามไสว                         สว่างฟ้า
เรืองรองบ่วางวาย                    หายห่าง ลืมกัน
ยามอ่อนโรยแรงล้า                 ส่องจ้า ประโลมใจ
				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    11 มิถุนายน 2545 22:20 น. - comment id 55320

    คิดถึงฝนเหรอ อิอิ // เก่งจัง แต่งโคลงได้แล้ว ฝนยังไม่ไปไหนเลย เฮ้อ
  • mono

    11 มิถุนายน 2545 22:25 น. - comment id 55325

    เก่งจริง ๆ แหล่ะ....น้ำแข็งเขียนได้เพราะมากด้วยนะ
  • แมวยิ้ม

    12 มิถุนายน 2545 14:17 น. - comment id 55368

    ไพเราะจังเลยค่ะ
  • J&J

    14 มิถุนายน 2545 14:19 น. - comment id 55555

    อยากแต่งบ้างค่ะ เก่งจัง
  • น้ำแข็ง

    14 มิถุนายน 2545 17:03 น. - comment id 55570

    ขอบคุณทุกคนสำหรับคำติชม และที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ.. ^__^ .. (โคลงแต่งไม่ยากหรอกค่ะ..เพื่อนๆ ก็เขียนได้ ..)

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน