ในม่านหมอก..ฉันออกเดินชมความงามในยามเช้า
ริมชายป่าลมหนาวพัดมาบางเบา
ตรงนั้นกวางตัวหนึ่งยืนเล็มหญ้าอยู่เงียบเชียบ
ฉันอยากเดินเข้าไปชื่นชมความน่าชังของมันใก้ลๆ
แต่ฉันรู้ว่ามันมีช่องว่างระหว่างเรา
ฉันจึงหยุดยืนดูอยู่กับที่
เพราะหากฉันยิ่งเข้าใก้ลเท่าใดมันก็ยิ่งหนีห่างออกเท่านั้น
เพราะช่องว่างระหว่างมนุษย์และสัตว์มันมีระยะห่างที่ชัดเจน
อาจเพราะบาดแผลในใจที่มนุษย์ได้สร้างสมไว้ให้กับสัตว์ป่ามาเนิ่นนาน
อาจตั้งแต่เริ่มมีมนุษย์คนแรกนั่นกระมัง
สำหรับช่องว่างระหว่างมนุษย์กับมนุษย์นั้นเล่า
หากมิเคยสร้างรอยแผลใดๆให้แก่กัน
ช่องว่างระหว่างความแปลกหน้าย่อมมีโอกาสชิดกันได้เสมอ
หากทั้งสองพึงใจที่จะมีมิตรภาพต่อกัน
กวางยืนเล็มหญ้าอยู่ตรงนั้นจนพอใจ แล้วจึงเดินห่างออกไป
ฉันเดินแยกมาอีกทาง..เราต่างเดินลับหายไปในสายหมอก
13 สิงหาคม 2545 20:39 น. - comment id 66936
ลองถามตัวเองดูซิว่าถ้ามันเดินหลุนๆมาหาเราละ คุณจะนิ่งรอ หรือวิ่งหนี คำตอบขึ้นอยู่กับคุณแล้วล่ะ

14 สิงหาคม 2545 01:15 น. - comment id 67031
อ่านนึกภาพออกเลยจ้า... นกน้ำ

14 สิงหาคม 2545 19:34 น. - comment id 67174
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาทักทายไม่ให้เหงาจนเกินไปนัก(มีโอกาสจะเข้าไปทักทายบ้างครับ)

15 สิงหาคม 2545 19:56 น. - comment id 67433
^*^
^*^
^*^ ตามมาอ่านจ้า....
รู้แล้วหล่ะว่ามีความลึกซึ้งซ่อนอยู่ ^*^
.............................................
