สบตา

monki

แค่เธอเดินผ่านแล้วสบตา
รู้หรือเปล่าว่า...ทำให้คนบางคนหวั่นไหว
เหมือนมีกระแสไฟฟ้า...แล่นผ่านจากสายตา...สู่หัวใจ
โลกก็เหมือนจะหยุดหมุนไป...ในเสี้ยววินาที
รอยยิ้มสดใสของเธอ
สะกดให้คนไหวเพ้อ...ละเมออยู่อย่างนี้
มองทางไหนก็เห็นดอกไม้บาน..ทางที่เดินผ่านก็มีเสียงดนตรี
ขอได้ไหม...ช่วยกลับมาสร้างปาฏิหาริย์อีกสักที...
                           ...มาช่วงหยุดเวลาที่แสนดีไว้ชั่วคราว				
comments powered by Disqus
  • MW

    25 สิงหาคม 2545 00:29 น. - comment id 69957

    Ohhhhh!!!! What a good experience, right??
    
    I completely understand you.  I also got this experience.  I want to stop the time and stand there forever indeed.  There is a light in his eyes.  The smile makes my day bright. 
    
    What a beautiful day for you ha???
    I hope that you will be able to talk with him soon naaa.
    
    Nice poem too.  Good illustration.  I can see it so clear.
    
  • แพรวา

    25 สิงหาคม 2545 00:31 น. - comment id 69958

    น่ารักเชียว อิอิ
    ความรู้สึกแบบนี้หายไปนานมากกกกกกกแล้ว คิดถึงจัง
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    25 สิงหาคม 2545 04:17 น. - comment id 69969

    เหตุอะไรหรอจ๊ะ.... อิอิ
  • windsaint

    25 สิงหาคม 2545 07:22 น. - comment id 69987

    หยุดเวลาอะหยุดยาก
    แต่เก็บความทรงจำทำได้ไม่ยาก
  • นกน้ำ ไซบีเรีย

    25 สิงหาคม 2545 09:16 น. - comment id 70000

    เข้ามาแอบอ่านจ้า..เพราะมังกิเรียนวิศวะเลยมีกระแสไฟฟ้าแล่นจากตาสู่หัวใจ
  • ละอองน้ำ

    25 สิงหาคม 2545 09:40 น. - comment id 70007

    *_*  ปิ๊งๆๆ
  • อัลมิตรา

    25 สิงหาคม 2545 10:50 น. - comment id 70024

    :)
  • ติตรากร

    25 สิงหาคม 2545 12:44 น. - comment id 70042

    กระแสบวก กับกระแสลบเจอกัน .....แล้วก็เกิดสป๊าก...เพราะจังเลย...
    
    
  • monki

    25 สิงหาคม 2545 14:34 น. - comment id 70081

    เฮือก คิดกันไปไกลเลยอ่ะ
    
    แต่ก็ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ ขอบคุณจริงๆ จ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน