เธอดีพอต่อฉันจะมั่นรัก
ด้วยฝูมฟักต่อเติมเริ่มจากศูนย์
เก็บสะสมบ่มหมักรักเพิ่มพูน
คอยเกื้อกูลห่วงใยใกล้ชิดมา
แต่เมื่อถึงซึ่งวันที่ผันเปลี่ยน
ความหมุนเวียนหักรักเกินรักษา
ดุจดั่งผงหลงเข้าที่เบ้าตา
เกินที่กว่าเอาออกนอกเหมือนกัน
ความพอดีที่ฉันนั้นจะบอก
แม้จะยอกใจนักรักเหหัน
วาสนาเรานี้ที่สัมพันธ์
คงหมดวันเราคู่อยู่เคียงครอง
การควรคู่อยู่ในใครคู่ควร
ใช่ฉันรวนหมายหักรักเราสอง
รักรักได้ไม่ยากหากตรึกตรอง
แต่ควรมองเส้นทางร่วมสร้างเดิน
รักให้เป็นเช่นนี้ไม่มีทุกข์
รักไม่สุขหรอกหนาถ้าห่างเหิน
รักเรานี้ที่ยากหากประเมิน
ต่างบังเอิญเจอกันเท่านั้นเอง
21 ตุลาคม 2545 22:24 น. - comment id 90066
น่าเห็นจายนะ....คิดว่าฝันไปก็แล้วกัน

22 ตุลาคม 2545 11:43 น. - comment id 90165
รักใช่เรียกร้องครอบครองรัก ใช่อกหักใช่ต้องพบจบด้วยหวาน ใช่ต้องตายหากไม่ได้พบพาน ใช่ร้าวรานหากหวานนี้สถิตที่ใจ..ไสวสว่างชั่วนิจนิรันดร

22 ตุลาคม 2545 11:53 น. - comment id 90169
จะตามตอบกลอนคุณให้ครบทุกบทนะคะ ถ้ามีเวลา เพราะรักบทกลอนง่ายๆแบบนี้ค่ะ

24 ตุลาคม 2545 15:53 น. - comment id 90832
ขอขอบคุณครับ คุณพุดพัดชา ถ้ามีเวลา(เหมือนกัน) จะเขียนให้อ่านอีก ...จนกว่าจะพบกันใหม่... และ...คุณดาวฟ้า..ปากกาใจด้วย อีกทั้ง...เพื่อนสมาชิก(ทั้งนอก-ใน)
