...เกิดอะไรขึ้นกับฉัน...
เมื่อเธอถามว่า...ฉันคิดอย่างไรกับเธอ...
เวลานั้น...
นาทีนั้น...
วินาทีนั้น...
ฉัน...ให้คำตอบเธอไม่ได้...
เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...เธอไม่เชื่อ...
เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...เธอคิดไม่เหมือนฉัน...
เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...เธอจะไปจากฉัน...
เพราะ...กลัวเมื่อบอกไปแล้ว...ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไป...
เพราะ...อาจเป็นคำถาม...ที่ฉันตั้งตัวไม่ทัน...จะตอบอย่างไรดี...
...แต่...
เมื่อฉันหาคำตอบให้กับตัวเองได้...ว่าฉันคิดอย่างไรกับเธอ...
เวลานี้...
นาทีนี้...
วินาทีนี้...
อาจจะสายเกินไปก็ได้...เพราะเดี๋ยวนี้...ไม่มีเธออยู่เคียงข้างฉัน...
เหมือนวันเก่าๆ...ที่ผ่านมา...คำตอบที่ได้...คงไม่มีค่าอะไร...
...เพราะเธอคงไม่อยากรับฟัง...คำตอบนั้นอีกแล้ว...
13 ธันวาคม 2545 08:20 น. - comment id 100571
สงสัยเมนูอาหารจะเป็นพิษ ... ทานมากไปหน่อยมั๊งเนี่ย ออกอาการเพ้อเลยน๊า ..(เป็นไรไปป่าวเนี่ย..?)

13 ธันวาคม 2545 09:21 น. - comment id 100575
ไฟสิ้นเชื้อเหลือเพียงร่างสิ้นไร้รัก
ราวอกหักพักนานหวานห่างหาย
มาตามหามาฝากว่าอย่าเดียวดาย
ยังไม่ตายคงได้เจออีกหลายไฟ..
ทั้งไฟรักรุนแรงแผดให้หา
ทิ้งน้ำตาดับเศร้าคราวหวั่นไหว
ถ่านไฟเก่าสอนให้เรารู้ทำใจ
โลกผ่านมาพารักไกลใจอย่าตรม
เก็บให้หวานบานกลางใจยามคิดถึง
ยามคะนึงซึ้งเศร้าร้าวขื่นขม
ลูกผู้ชายแท้ต้องรู้ทางห่างระทม
พลีพร้อมตรมกับรักนี้ที่ผ่านไป
เก็บดอกรักปักกลางใจให้ใสสวย
แล้วร่ายด้วยกานท์กลอนสอนใจใหม่
มีรักแล้วต้องรู้จักคำเสียใจ
ฝันอย่าไปใจฝากไว้ให้บทเรียน..กับโลกนี้และรักนี้ที่วกวนจนวันตาย..

13 ธันวาคม 2545 18:31 น. - comment id 100649
อย่างนี้นี่เอง

14 ธันวาคม 2545 13:59 น. - comment id 100796
บางเสี้ยวเวลา มันมีค่ามีความหมายสำหรับการรอคอยคำตอบของคนบางคน..ในเสี้ยวเวลานั้นที่เราลังเล..เราก็ได้สูญเสียหัวใจเขาไปซะแล้ว ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..
