ก็รู้ว่าเขามีเจ้าของ
อารมย์อ่อนไหว
แอบมองเขามาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา
มองความรู้สึกในตัวเขาและตัวเรา
มองหลากหลายสิ่งที่ทำให้ใจเราไขว้เขว่ได้
ได้พูดคุยเป็นบางโอกาสที่ได้เจอ
ถึงแม้ว่าไม่สนิทสนมกันมากนัก
แต่ความรู้สึกที่ให้กับเขามันมากมาย
แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว
เพราะ...อะไร..รู้มั๊ย
ก็เขามีครอบครัวแล้วงัย
ไม่กล้าที่ทำอะไรมากมายเกินไป
อย่างน้อยเรามีเกียรติผู้หญิงในตัวเราอยู่เหมือนกัน
จะพยายามหักห้ามใจที่มีเคยมีมากมายให้เขา
อย่างน้อยก็มีคนที่รักเรามากกว่าที่เรารักเขาคนนั้นอยู่หรอก
ขอเป็นกำลังใจให้ตัวเองเพื่อฝ่าฟันความรู้สึกที่ไม่ดีนั้นออกไปซะนะ
เพื่อครอบครัวตัวเองด้วยเหมือนกัน