ทรายสีลูกกวาด ทรายสีลูกกวาดวาดลงตรงพื้น เรียงร้อยแถวแนวหมื่นระรื่นตา วับแวมส่องมองพริบระยิบฟ้า แดดหลบเลียไหล่ผาโอบเอวต่ำ คลื่นทะเลครามวามวับจับจ้อง เกล็ดกระจกเงาร่อนอ่อนซบพลบค่ำ ราตรีขยับขับกายผ่านม่านดำ วาดว่ายร่ายรำฉ่ำค่ำแล้วหนอ ปูตัวคล้ำสีส้มปนขาวพราวเด่น เที่ยวเดินเล่นริมทะเลเตร่หินตอ ทั้งเกาะกุมรุมฟัดกัดเคล้าคลอ ขี่บนลงล่างที่ก่อเป็นกองทราย.
14 กันยายน 2546 21:51 น. - comment id 167829
เป็นปูนี่ก็มีความสุขดีเหมือนกันนะ
14 กันยายน 2546 22:57 น. - comment id 167873
อ่านกลอนบทนี้แล้วทำให้อยากไปเที่ยวตามชายทะเลจังเลยค่ะ
15 กันยายน 2546 13:36 น. - comment id 167991
ข้าวปล้อง..แปลงร่างเป็นปูจิค่ะ
15 กันยายน 2546 13:38 น. - comment id 167993
อืมดีเหมือนกันน่ะ...ห้องนี้จักทัวร์ไปทะเลเสนอจิอิอิอิ..
16 กันยายน 2546 09:31 น. - comment id 168224
กลอนเพราะมากเลยคะ...แวะมาทักทายคะ...