เสียงเทียนแลระยิบอยู่ตรงหน้า
มันคือความหลังอันเลือนลาของความรักที่ริบหรี่
คราวไหนลมพัดหวิวต้องเปลวเทียนหนาวใจทุกที
ฉันรู้ดีว่ามันจะดับลง...เมื่อใด
แท่งเทียนเหลืองนวลเล่มหนึ่งนี้
คงรู้ดีใครจะปกป้องประคองไหว
เทียนเล่มนี้ก็เหมือนแสงเทียนของหัวใจ
ที่ยังไงยังไงมันก็ต้องดับ....อยู่ดี
7 ธันวาคม 2546 17:00 น. - comment id 188498
หากเธอเป็นดั่งเทียน ฉันขอเปลี่ยนตัวเองเป็นถาดรอง แม้ถูกหยาดน้ำตาเทียนหยดจะไม่ร่ำร้อง ขอแค่ได้มองและอยู่ใกล้ ๆ เธอ **แวะมาร่วมแจมด้วยจ้า**

7 ธันวาคม 2546 18:27 น. - comment id 188531
แต่งได้ดีทีเดียวครับ

7 ธันวาคม 2546 22:06 น. - comment id 188621
แสงเทียนอาจมีวันมืดดับ แต่หัวใจเธออาจมีคนรับเอาไว้ ไม่เหมือนแสงเทียนที่ดับลาลับไป เพราะเธอคือแสงใจของใครบางคน *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
