เธอใกล้ชิดฉันฉัน....มีความสุข
ทุกวันคนที่เธอคิดถึง...ไม่ไช่ฉัน
คนที่เธอรักเป็นคนอื่น...คนสำคัญ
แต่ฉันนั้นเป็นตัวกลาง...ให้พวกเธอ
     เธอถามถึงแต่เขา...ไช่ไหม
เขาเป็นใครเขาน่ารัก...อยู่เสมอ
ฉันไม่โกรธคอยยิ้ม...ตอบเธอ
ครั้งที่เจอเขาวันนั้น...เธอก็รักเขาเลย
     ฉันก็รักเธอ...เหมือนกันนะ
ฉันไม่กล้าบอกไปกลัวเธอ...เมินเฉย
อยากใกล้ชิดกับเธอเหมือนแบบ..ที่เคย
แต่ไม่อยากให้รักกับเขาเลย..ขอได้ไหม
      ในรอยยิ้มของฉัน...มันเจ็บ
ยากจะเย็บรักฉันติด..เธอได้
หากวันข้างหน้าเธอกับเขา..มีใจ
ฉันคงจะร้องให้...ทรมาน				
				
			30 พฤศจิกายน 2546 02:20 น. - comment id 186174
ชอบจังค่ะ แต่งแนวนี้อีกนะ ชอบ^^

30 พฤศจิกายน 2546 13:06 น. - comment id 186326
น่ารัก ดี จัง นะคะ .. .. ชอบ เหมือน กัน ค่ะ .. . .อิอิ . .

30 พฤศจิกายน 2546 16:41 น. - comment id 186453
ความรักและความผูกพัน ขั้นเธอและฉันให้มีเขา โหยหาเธอมาเป็นเงา แต่เมื่อเธอรักเขาฉันจึงเศร้าหฤทัย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ เหมือนเพลง ๆ หนึ่งที่ผู้หญิงไร้เงาชอบฟัง แต่จำชื่อเพลงไม่ได้แล้วค่ะ*-*
