ดึกนะ...ท่าพระจันทร์เงียบเหงา
นึกถึงวันเก่าไกลแล้วใจหาย
คลื่นแม่น้ำร่ำไรมิผ่อนคลาย
กระจายครืนสะอื้นไห้หัวใจล้า
หยุดหัวใจไว้ที่นี่นานนัก
อยากพักให้สนิทเสน่หา
ลมแม่น้ำฉ่ำเย็นเป็นบุญตา
หอมกลิ่นราตรีหวนป่วนคำนึง
ดึกคืนนี้ฟ้ามีดาวพราวมืดสวย
วานลมช่วยห่วงตามความคิดถึง
เจ้าพระยาท่าพระจันทร์ผูกพันซึ้ง
ใจคนหนึ่งรึงรัดยังชัดเจน
มองหมู่ดาวพราวลับไปกับฟ้า
ผ่านเวลาน่าใจหายใช่เล่น
คนเคยมีความหมายกลายหลบเร้น
ท่าพระจันทร์วันที่เห็น....ยังเป็นจริง
อาจหยุดพักหัวใจไหวอ่อนช้ำ
ลมแม่น้ำอย่าซ้ำซัดพัดนิ่งนิ่ง
ราตรีหายมิคลายหอมกล่อมพักพิง
ลืมทุกสิ่งความเศร้ากับเจ้าพระยา
วันใดเหนื่อยเมื่อยหนักขอพักก่อน
หยุดเป็นเช่นนกจรร่อนเสน่หา
ท่าพระจันทร์วันนี้มีเวลา
คนเหว่ว้าน้ำตาคลอรอใครคืน...
๑๑๑๑๑
19 มกราคม 2547 13:25 น. - comment id 204850
:)

19 มกราคม 2547 15:35 น. - comment id 204905
...สวัสดีค่ะ..... ...เจ้าพระยาแสนไกล คิดถึงใครกันหนอ ไปหาสิ...เธอคงรอ.. อย่าได้พ้อ...ทรมาน ............................................. ...หวนคิดถึงวันเก่า ๆ.... เรื่องราวริมเจ้าพระยาหวาน คลื่นแม่น้ำย้ำทุกข์สุข...นาน ป่านนี้มีใครให้คำนึง ......................อิอิ .........^-*..........

19 มกราคม 2547 18:06 น. - comment id 204992
สวัสดีครับคุณ ทิกิ...คุณ (ปริศนา).. เพียงคิดถึงวันคืนเก่า ๆ มองคลื่นปะทะเรือแล่นฉิวมาประดุจบิน.....^_^.

20 มกราคม 2547 15:05 น. - comment id 205302
วันนี้เหนื่อยเมื่อยนักของพักผ่อน ขอหลับก่อนได้ไหมเล่าคุณเอย แล้ววันหน้าจะแวะไปเหมือนดั่งเคย กับทะเลที่คุ้นเคยฉันจะไป *-*กลอนคุณไพเราะมากเลยค่ะ แต่งานนี้ผู้หญิงไร้เงามามั่ว ๆ มึน ๆ อีกแล้วซิค่ะ อิอิ*-*

20 มกราคม 2547 16:31 น. - comment id 205336
สวัสดีครับคุณผู้หหญิงไร้เงา... ไม่มั่วหรอกครับ...คมคิด เช่นเคย ^_^
