ซอมพลอแผ่ชูกิ่งก้านขึ้นอิงฟ้า
ใบระย้าลู่ลมพริ้วปลิวไสว
ชูพุ่มช่อแพนดอกฉ่ำงามวิไล
ดุจเปลวไฟเปล่งแสงจ้าท้าตะวัน
เหลืองบานเย็นแย้มระยับประดับแสด
เย้ยเปลวแดดที่ลามไล้ดังไฟฝัน
ดูลุ่มลึกร้อนเร่งไล้ใส่ตะวัน
จุดไฟฝันของคนจรให้ผ่อนกาย
หยิบขลุ่ยพลอมาริมปากฝากเสียงสั่ง
จากคนชังผู้แรมร้างหายไกลหาย
โปรดเมตตาช่วยข้าด้วยองค์พระพาย
ยามผ่านกายนางที่รักโปรดซักความ
ความรักตามพรหมลิขิตผิดตรงไหน
รู้แก่ใจไม่คู่ควรจึงนึกขาม
ชาตินี้บุญน้อยยิ่งนักละพยายาม
เลิกติดตามขอรักนางเพียงข้างเดียว
31 มกราคม 2547 00:06 น. - comment id 209745
..lสวัสดีค่ะ.. ...ซอมพลอ.. เป็นแค่ดอกไม้ที่รอ..ความฝัน ยากนักที่ใครจะผูกพัน คงไม่มีวัน...พบพาน ..เพียงล้อ..หยอก.. เพราะเป็นแค่ดอก..ริมทางผ่าน ไม่ได้วิจิตร.งามตระการ เหมือนสายลมพัดผ่าน....แล้วหายไป ....~-~.......

31 มกราคม 2547 00:40 น. - comment id 209754
อันความรักมักเห็นไม่เต็มรัก
ชล่านักยากจะได้ใฝ่แลเห็น
คนตาบอดเท่านั้นที่จะเป็น
ดุจดั่งเช่นรักเขาเพียงข้างเดียว
ประเดี๋ยวรักมากมายยังใฝ่รัก
พอช้ำรักมักเพ้อมาทำให้เสียว
จะเลี้ยวกับยากนักรักข้างเดียว
มันจึงเสียวให้ช้ำรักยากกลับคืน.
แก้วประเสริฐ.

31 มกราคม 2547 02:04 น. - comment id 209769
รักข้างเดียว อืม น่าเห็นใจค่ะ

31 มกราคม 2547 03:44 น. - comment id 209794
เพราะรักเขาข้างเดียว เปรียบเหมือนธรรมชาติให้จิตนาการได้จริงๆค่ะ

31 มกราคม 2547 05:41 น. - comment id 209860
คุณซอมพลอเป็นคนดีที่น่ารัก และเป็นคนที่งามนักในคุณค่า ฉันยอมรับกับอุ่นไอที่ได้จากคนดีเสมอมา จึงอยากบอกนักหนาว่าคุณซอมพลอน่ารักจริงจริง *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
