สิบสามพฤษภาสามห้า วันฆ่าพิราบขาว ใต้แผ่นฟ้าไร้ดวงดาว แต่พร่างพราวด้วยมวลชน มารร้ายคุกคามเฉือนเชือด เลือดกระเซ็นเป็นสายฝน ราชดำเนินถนนวีรชน เหมือนต้องมนต์อาถรรพวันทมิฬ ระบอบประชาธิปไตย ถูกมารร้ายทำลายลงหมดสิ้น พิราวขาวถูกเด็ดปีกมีอาจโบยบิน ต้องร่วงหล่นลงดินสิ้นชะตา ถึงคราวพวกเราจะต่อสู้ ลุกขึ้นสู้อย่างหาญกล้า กระสุนปืนที่ปลิดปลิวมา มิอาจฆ่าอุดมการณ์เสรี ไปเถิดพิราบขาวน้อยใหญ่ ไปเพื่อปลดแอกการกดขี่ ไปเรียกร้องสิทธิเสรี ไปแย่งยื้อที่เสียไปกลับคืนมา ก้าวเดินออกจากบ้าน ด้วยอุดมการณ์แรงกล้า แม้ร้อยล้มด่าวดิ้นสิ้นชีวา ล้านคนกล้ายังมั่นคงอย่างองอาจ ..... เหตุการณ์ซ้ำซ้ำรอยเดิม ถูกเพิ่มเติมในประวัติศาสตร์ ประชาธิปไตยการปกครองของชาติ จะพลั้งพลาดอีกกี่ครั้งกี่หนกัน
ธารินทร์ 12 พ.ค. 2547 23:10 น. - ID 53355 
1215
4
0
12 พฤษภาคม 2547 23:56 น. - comment id 266712
ร่วมอาลัยเหล่าวีรชนในเหตุการณ์พฤกษภาทมิฬทุกท่านด้วยคนค่ะ (กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ)
13 พฤษภาคม 2547 00:44 น. - comment id 266744
T_T...แต่งได้เพราะมากคับ... มาทักทายกาน+มาให้กำลังใจคับ..
13 พฤษภาคม 2547 07:56 น. - comment id 266810
หน้าส่วนตัว
เขียน..งาน ได้..ดีมากเลยคะ..
..จำเรน..ได้ปล่าวคะ..
แบบ เรน ตามอ่านงาน ..ของคุณ..ทุกครั้ง..
แว๊ป..
14 พฤษภาคม 2547 00:01 น. - comment id 267338
ขอบคุณที่ชื่นชมครับ .. โดยเฉพาะน้องเรน ที่หลงผิดมาติดตามอ่านงานของผมนะครับ
18 พฤษภาคม 2547 18:42 น. - comment id 270191
พึ่งได้แวะมาอ่านค่ะ...ยังติดตามผลงานเช่นกันนะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
