เหนื่อยนักกับรักนี้ อยากหยุดสักทีขอพักได้ไหม ท้อเหลือเกินหากต้องเดินต่อไป หนทางอีกยาวไกลกลัวหัวใจไม่ยอมทน ทั้งที่เดินมาเกือบครึ่ง แต่ใจหนึ่งก็สับสน กลัวไปไม่ได้จะถอยกลับก็อับจน อยากหลบไปพ้นๆเลิกรักใครสักที พักตรงนี้คงดีกว่า... ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินอยู่อย่างนี้ ขอไปเพิ่มเติมพลังให้หายดี หากจะรักอีกสักทีค่อยว่ากัน *******************
6 กรกฎาคม 2547 01:38 น. - comment id 293873
เหนื่อยไหมคนดี... ................เหนื่อยไหมคนดี หากเหนื่อยนักคนดีพักก่อนหนา หากฉงนกับความรักหนักจิตตา โปรดรอท่าในเวลาอย่าใจเร็ว สวัสดีจ้ะ ซึ้งกินใจดีนะจ๊ะ แล้วจะมาเยี่ยมอีกจ้ะ
6 กรกฎาคม 2547 12:55 น. - comment id 293993
............บินมานานข้ามขอบฟ้ามาแสนไกล ภายในใจ...ทั้งท้อ...และ หมดหวัง ครั้นจะหยุด....สุดจะห้าม....ใยไม่ฟัง ยังดึงดัน...จะรักต่อ....ท้อแท้ใจ
6 กรกฎาคม 2547 20:08 น. - comment id 294172
เขียนได้ดีครับ นามปากกาไพเราะมากมากครับคุณ
6 กรกฎาคม 2547 23:29 น. - comment id 294241
เหนื่อยนักก็พักก่อน ยามรีบร้อนมาจรจาก เหนื่อยนักพักมากมาก คงไม่ยากลำบากเกิน แต่หากเธอหายเหนื่อย อย่าได้เฉื่อยทำขัดเขิน รับไว้นะควมรักที่บังเอิญ ที่มันเดินมาให้ใจกับเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีคะ*-*
7 กรกฎาคม 2547 11:28 น. - comment id 294380
สวัสดีครับน้องเบญ วันนี้ เหนื่อยมากเหรอครับ เกมส์รัก มักจะเป็นอย่างนี้อ่ะครับ แต่ก็ไม่เคย เห็นใครหันหลังกลับสักที มีแต่ต่างพยายามจะไขว่ขว้า พี่เมกก็เช่นกัน ไม่เคยเลยที่จะถอย แม้เหนื่อยยากลำบากใจ แค่ไหนก็ทน เพื่ออะไรครับ เพื่อชีวิตที่มีรักงัย รักทำให้ใจ สดชื่น และอับเฉา รักนี้แหล่ะครับ ทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์แบบ มีทั้งดีและร้าย ทั้งร่าเริง และหงอนเหงา วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับ โชคดีครับน้องเบญ พัดหวีดหวิวแผดเสียงสั่นทึก ดวงใจสุดนึกกึกก้อง สั่นคลืนดุจสายน้ำนอง ไร้แววตาที่จะจ้องมองเห็นใคร ร่างกายอ่อนเปลี้ยเพลียล้า สมองด้านชาเกินฝืน หัวใจระทมสุดกล้ำกลืน อยากพ้นตื่นให้ผ่านคืนอวตาน ดั่งเหมือนถูกต้องมนต์ขลัง เข้าประดังรักบ่ดั่งถึงจุดหมาย แทรกตัวอยู่กัดกินร่างกาย ให้ข้าตายอย่าให้เป็นเช่นนี้เลย
8 กรกฎาคม 2547 22:06 น. - comment id 295279
เป็นปกติของความรักเลยล่ะเบญ อย่าท้อล่ะ เป็นกำลังใจให้นะ =^____^=