ฝากสายฝนที่ร่วงหล่อนบนผื่นน้ำ นำถ้อยคำจำนรรที่สรรสร้าง ไปให้คนที่ห่างไกลในระยะทาง แต่หัวใจไม่ได้ห่างยังใกล้กัน นั่งมองดาวบนท้องฟ้าคืนนี้ ไม่รู้ว่าเธอคนดีอยู่ที่ไหน จะอยู่คนละขอบฟ้าหรือว่าไกลแสนไกล จะมองดาวดวงเดียวกันหรือไม่คนดี อยากถามดวงจันทร์ ทำไมทุกสิ่งจึงไม่เป็นอย่างที่ฝันไว้ ทำไมคนใกล้ต้องกลายเป็นคนห่างไกล จากที่เคยเป็นกำลังทำไมตอนนี้อยู่ไกลตา หากตะวันมันคงจะส่องแสง ฉันขอเป็นเหมือนแรงแห่งความหวัง ให้เธอก้าวเดินไปด้วยพลัง หากพลาดพลั้ง ฉันยังยืนเคียงข้างเธอ