เอาความหลัง ฝังไว้ ที่ในอก เหินระหก หอบช้ำ ย่ำเท้าหนี อยากจะฝืน กลืนเก็บ เจ็บเคยมี ติดอยู่ที่ ลี้ไกล กลับไม่พ้น .. เหมือนยิ่งก้าว ยิ่งร้าว หนาวลึกล้ำ ใจระส่ำ ย้ำติด คิดสับสน เดินจากไกล ไฉนกลาย คล้ายเดินวน ทุกข์ระคน บ่นหา ว่าอาวรณ์ จำต้องค่อย ถอยกลับ แม้คับจิต ด้วยชีวิต คิดไป ไม่อาจถอน เมื่อฝังใจ ไยฝืน กลืนร้าวรอน จะหนาวร้อน ตอนไหน ไม่ง่ายลืม ..................................
ผู้หญิงสีม่วง 19 ก.ค. 2547 07:07 น. - ID 57577 
1537
11
0
19 กรกฎาคม 2547 09:31 น. - comment id 300810
เห็นชื่อนี้ที่ไรบอกตรงๆว่าไม่อยากอ่านเลย เพราะ ิอ่านแล้วหัวใจระัทมไปหลายวันแต่ก็ทนไม่ได้เมื่อ มาเห็นอ่านแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองที่แส่มาหาเรื่อง ความระทมเพราะไปหลงกลอนไพเราะที่แสนคมที่ สื่อถึงความระทมได้สะใจโทษใครไม่ได้นอกจาก ตัวเองที่หลงมาอ่านเพราะห้ามใจไม่ได้จริงๆ๚ะ๛ size>
19 กรกฎาคม 2547 10:11 น. - comment id 300833
+++++++++++++++ ...สับสน ในใจ ใช่ไหม เหน็บหนาว ร้าวใจ อ้างว้าง ลองมอง หาคนหนึ่ง ที่ข้างทาง เขาก็อ้างว้าง เพราะรอเธอ เหมือนกัน +++++++++++++++
19 กรกฎาคม 2547 10:36 น. - comment id 300849
นั่นซิเนอะ เมื่อไม่กล้าเดินออกมา แสดงว่ายินยอมที่จะสุขกับความปวดร้าวแล้วหละเพื่อนเอย.... ได้แต่เป็นกำลังใจให้...ยิ้มรับเถอะถ้าเป็นดั่งนั้น
19 กรกฎาคม 2547 11:06 น. - comment id 300866
อย่ากลับเลยคนเก่าเขาลืมแล้ว แม้หูแว่วเสียงบ่นหาก็อย่าฝืน เหมือนแก้วแตกยากนักจะกลับคืน ปรับหัวใจให้ชื่นเถิดขวัญตา ยังมีฉันอีกคนที่ทนทุกข์ ไม่เคยสุขร่ำพิไรไห้โหยหา หวงห่วงเธอเหลือเกินเนิ่นนานมา โปรดจงหันมองมาบ้างเป็นไร... อยากจะปลอบประโลมให้หายเศร้าลืมความหลังครั้งก่อนเก่าที่เศร้าหมอง อิอิ
19 กรกฎาคม 2547 11:09 น. - comment id 300869
แก้ไขบรรทัดสุดท้าย มองมา แก้เป็นมองหน้า พิมพ์ผิดหไปแล้วแก้ไม่ทัน อิอิ
19 กรกฎาคม 2547 11:24 น. - comment id 300879
ผมเป็นคนทุกข์ไม่นานอ่ะครับ ไม่รู้ตายวันตายพรุ่ง ขี้เกียจคิดมาก เปลืองหัว เอาปากไว้กินกับไว้ยิ้มดีกว่า เอาตาไว้มองดูอะไรที่ตื่นตาตื่นใจ ดีกว่าร้องไห้ให้ตาบวม คิดมากทำม้ายยยยยยย เสียเวลาชีวิตครับ
19 กรกฎาคม 2547 12:58 น. - comment id 300952
หัวใจตัวเองหนีเท่าไรก็หนีไม่พ้น สิ่งเดียวที่ทำได้คือ ยอมรับในสิ่งที่หัวใจบอก จะดีเอง กลอนเพราะค่ะ
19 กรกฎาคม 2547 12:59 น. - comment id 300954
หน้าส่วนตัว
ไพเราะครับอ่านแล้วซึมไปหลายวันเลยล่ะเรา เฮ้อๆๆๆผมมาเยี่ยมครับหายไปเพราะสุขภาพไม่ดีไม่ค่อยสบายครับ แต่ยังรักเพื่อนๆเสมออดใจไม่ได้เท่านั้นเอง
แก้วประเสริฐ.
19 กรกฎาคม 2547 13:30 น. - comment id 300995
ให้ความทรงจำ .. เป็นเหมือนการจดสมุดบันทึก ที่เธอจะเลือกจด .. เฉพาะบางเรื่องของชีวิต ที่มีค่า .. และน่าจดจำ อย่าใช้ความทรงจำ .. เหมือนเทป ที่อัดเก็บทุกอย่างไว้ .. โดยไม่เลือก ซึ่งนอกจากจะเสียเวลาแล้ว .. บางทีเธอเอง .. ยังไม่กล้าที่จะเปิดฟัง หรือฟังแล้ว .. ทำให้เธอต้องเศร้า .. อยู่ทั้งชีวิต แก้ม .. มาทักทายค่ะ
19 กรกฎาคม 2547 13:59 น. - comment id 301017
ยิ่งฝั่งรักครั้งเก่าเราให้ลึก ยิ่งรู้สึกชิดใกล้ให้ไหวหวั่น เหตุไฉนไม่เคยลืมปลื้มสัมพันธ์ ที่เธอฉันมีให้กันแต่ก่อนมา พยายามเท่าไหร่ใจยังคง มั่นพะวงด้วยจิตคิดไฝ่หา ทั้งที่ใจอยากจำพรากและจากลา แต่ทำไมอุรายังไม่ลืม *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงเสมอนะจ๊ะ*-*
19 กรกฎาคม 2547 15:14 น. - comment id 301081
ก็รู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร ซ่อนความรู้สึกฝืนใจไม่ให้ห่วงหา สารพัดอย่าง...ที่ทำร้ายตัวเองเรื่อยมา เพียงเพื่ออยากใช้เวลากลบเกลื่อนแผลใจ จะนานเท่าไรไม่รู้ กลัวบ่างอย่างที่เป็นอยู่จะรับไม่ไหว พออ่อนแอเข้าหน่อย...ก็ต้องทำตามหัวใจ กลัวนักปราการที่สร้างไว้...จะทลายลงมา ก้าวออกมาแล้วครึ่งทาง ทางที่เต็มไปด้วยความอ้างว้าง...เหนื่อยล้า อยู่กับใจตัวเอง อยู่กับน้ำตา คนดี...เธอคงไม่รู้หรอกว่า.... ค ว า ม ป ว ด ป ร่ า เ ป็ น อ ย่ า ง ไ ร ...... อิอิ แวะมาทักทายนะสิดพี่
19 กรกฎาคม 2547 16:29 น. - comment id 301138
สวัสดีครับคุณผู้หญิงสีม่วง ~*~ช่างเหอะ..ฉันทนได้ แม้จะเจ็บปวดมากมายกว่านี้ รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่สนใจใยดี แต่ขอให้ได้รักอย่างนี้ทั้งที่เขาไม่สนใจ ~*~แค่ความไม่เข้าใจ ทำให้เราต้องโกรธกัน หรือเพราะว่าฉันไม่สำคัญ ความผูกพันจึงขาดลงอย่างง่ายดาย ~*~ไม่ใช่ว่าฉันโกรธ แต่ได้โปรดอธิบายหน่อยได้ไหม แค่อยากรู้แค่อยากจะเข้าใจ เรื่องราวความเป็นไปในใจเธอ ~*~บอกเล่าให้ฟังก่อนได้ไหม ถ้าเธอต้องจากไปในวันนี้ อย่างน้อยความทรงจำที่ดี-ดี ระหว่างเราจะคงมีอยู่ตลอดไป ฯ เมกแวะมาให้กำลังใจจ้า มาช้าดีกว่าไม่มานะครับ อิ_อิ อย่าโกรธเมกนะครับยิ้ม ^_____^ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOnt knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
21 กรกฎาคม 2547 08:19 น. - comment id 301361
พยายามเปิดหน้าสอง ก็เข้าไม่ได้ เลยมาเข้าช่องรายนามนักเขียนแทน ช่วงนี้ยอมรับว่าช้ามากไทยโพเอ็ม วันนี้ตื่นเช้ามาก็ตอบได้แค่ ๒ -๓ คน ตามปรกติตอบได้เป็น ๑๐ ราย อันความหลัง ฝังใจ เหยียบให้แบน ให้อัดแน่น ย่อยสลาย ละลายอก ลืมเสียเถิด ความระกำ เจ็บช้ำฟก เปิดหัวอก อ้ารับใหม่ เข้าไปแทน
22 กรกฎาคม 2547 10:48 น. - comment id 301588
color=#a000c4>ขอบคุณทุก ๆ คนมาก ๆ นะคะ .. ช่วงนี้เวบมีปัญหา .. คงต้องตอบรวม ๆ นะคะ.. ขอบคุณค่ะ ... คุณ Robert TingNongNoi .. สำหรับความคิดเห็นอันคมคาย.. คุณมาดามมด.. สำหรับกลอนเพราะ ๆ .. แทนคุณแทนไท.. สำหรับการเยี่ยมเยือน ...กลอนนี้เบญต่อจากี่ไปตอบของแทนแหละจ้าาา .. คุณ ฤกษ์ ชัยพฤกษ์.. สำหรับกลอน .. และความคิดอยากจะมาปลอบประโลม ..อย่าลืมขออนุญาตใครก่อนนะคะ .. คุณ burst.. สำหรับคำแนะนำนะคะ .. คุณลอยไปในสายลม.. สำบการแวะมาทักทายนะคะ .. คุณแก้วประเสริฐ. .. ขอให้แข็งแรงนะคะ .. คุณแก้ม .. ป่อง.. ^_^ พี่ผู้หญิงไร้เงา.. สำหรับกลอน .. คิดถึงพี่ตูนนะคะ .. สิดน้องเมจิคเชี่ยน.. แต่งกลอนเก่งขึ้นมาเลยนะเธอน่ะ .. คุณเมกกะ.. สวัสดีค่ะคุณเมกกะ .. อารมณ์ดีจริง ๆ เหรอ .. พี่ชัยชนะ.. ขอบคุณนะคะที่ยังไม่ลืม .. ยังพยายามเข้ามาเยี่ยมเยียนกัน .. น่ารักจังค่ะ ^_^ ........................................
3 ธันวาคม 2547 18:32 น. - comment id 383163
เอาความหลังฝังไว้ที่ในอก กลัวหล่นตกหกไปที่ไหนอื่น ทั้งรอยช้ำรอยสุขรอยยิ้มชื่น ฝังให้เต็มทั้งผืนของดวงใจ ได้คิดถึงวันหนึ่งที่เคยสุข ..... ยิ่งฝังยิ่งแน่น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
