แก้อะไร อย่าแก้ใจ

ขอทดสอบอีกครั้งตั้งตรงนี้
บทกวีจะอยู่ค้ำตำแหน่งไหน
จะอยู่หน้าปัจจุบันได้ทันใด

หรือว่าไม่เข้าส่วนตัว...ชักกลัวจัง
จะแก้สี แก้คำ ค่าคำไหน
ก็แก้ไป อย่าแก้ใจ...อย่าหักหลัง
อย่าแก้เกี้ยว จะเกี่ยวกัน วันที่ชัง
ต้องเซซัง...ซึมซับ...ต้องรับกรรม...
ทิกิ_tiki
ลองหน้าสักหน่อยนะคะ จะอยู่ส่วนตัวไหมเนี่ย
เขียนเด๊ยวนี้ ลองหน้าใหม่ หน่อยนะคะ
0:39 นาฬิกา คืนพระพฤหัส (๒๙ กรกฎาคม ๒๕๔๗)
ผ่านขึ้นสู่พระศุกร์
แก้อะไร อย่าแก้ใจ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

tiki 30 ก.ค. 2547 00:30 น. - ID 58075

983

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/58075 ที่มา: เคาะเขียนเดี๋ยวนี้หน้าจอ , ทิกิ_tiki

comments powered by Disqus

tiki

30 กรกฎาคม 2547 00:51 น. - comment id 302624

โบ๋ว โบ๋ว
ไม่เห็นกลอนเข้าหน้าส่วนตัวเลยค่ะคุณเว็ปมาสตเตอร์ค้า เห็นหรือเปล่าค้า...

ทิกิ _tiki ไม่ลงทะเบียน

30 กรกฎาคม 2547 02:16 น. - comment id 302631

กลับจากธุระมาดูกระทู้อีกครั้งตอนดึกนะคะ
         บทนี้ ก็ตรงกับใจค่ะ ว่าสลดใจ ในวรรณกวีสัมพันธ์
         เราติดนิสัยการ * ดังทางด่า * กันไปหมดทั้งบ้านทั้งเมือง ...เราจึงเหมือนจะเขียนอะไรก็ได้ให้พาดพิงไปถึง
ใครต่อใครเพื่อความสะใจกันเท่านั้น
      บทกลอน หรือ โคลงนั้นนั้น ให้อะไร ได้มากกว่างาน
ที่ตีฝีปาก ลับฝีปาก เพื่อความสะใจเท่านั้นได้หรือไม่ ?
          เปรียบประดุจ การฟังรายการละครวิทยุ ตะโกนกันข้ามไปมา ขึ้นเสียงด่าทอล่อพ่อแม่กันหน้าเครื่อง ที่เรียกกันสะใจ Soap Opera

          รายการเหล่านั้น ก็พัฒนามาอยู่ในรายการ โทรทัศน์และซึมซ่านเข้าสู่ใจเยาวชนไทยของเรา..
        หน้าแรกหนังสือพิมพ์ก็ประโคมแต่การ ด่าทอทะเลาะวิวาท พาลตี ฆ่าฟัน..ไล่ลามมาพร้อมกับ รายการเกมส์ออนไลน์จากต่างประเทศขวัญใจแก๊งไล่ฆ่ากลางถนน
     สังคมให้อะไรแก่ใคร ใครให้อะไรแก่สังคม

             ตราบใดที่เรายังไม่คิดที่จะหยุดความรุนแรง เถื่อน..อย่างที่เราเป็นกันอยู่...วรรณกรรมของเราที่แอบแฝงความรุนแรงสะใจนั้นก็ยังคงแฝงเร้นอยู่ทุกสมัย

      คำว่าเสียดาย ที่พร่ำหา วาทย์วาทะ อันอ่อนโยน ละมุนละไมนั้น เป็นคำที่ผ่านไปด้วยความจริงใจอย่างเหลือล้น
     คำว่า เสียดาย ความเอ็นดู ต่อยุวชน เยาวชน ก็เป็น
ถ้อยท้นล้นไปจากดวงใจจริงๆ เสียดายที่เคยเอ็นดูต่อ
ยุวชนคนเมื่อวานซืนซึ่งถูกพิษสังคมกลืนไปเสียแล้ว
    
     ยังรำพันฝันหา บทกลอนบริสุทธิ์ ละมุนละไม..แววใสในดวงตา...สุนทรียรสล้ำค่า..อันห่างไกลจาก เนื้อหนังมังสา..ในประกายตา...และโชนใจ

     ยังคิดหวนถึงแววตาที่สามารถแยกโทนสีและเส้นสายอันอ่อนโยนอ่อนหวาน... อันไม่เกี่ยวด้วยเนื้อหนังมังสา แต่อย่างใด..
    ยังเสียดาย บทประพันธ์ ข้ามมิติ ข้ามฟ้า ข้ามวิญญาณ
     งานประพันธ์ อันบริสุทธิ์...สะท้านไกล ไร้เพศ พรรณ วรรณะ ไร้สีสัน ไร้มายา ไร้จริต...ไร้...ไร้...และไร้..

       บางที เราอาจจะยังได้พบบทประพันธ์นั้นๆ...
    จากหัวใจใครบางคน..อันถ่ายทอดใจบริสุทธิ์ จากวิญญาณ บริสุทธิ์ นั้นได้อีก

            หวัง และ หวัง..ว่าจะยังได้เห็น...

        ไม่แปลกใจว่าทำไม เด็กๆ รอบกาย จึงบอกว่า ขออ่านการ์ตูน และ ขอดูการ์ตูนในทีวี และ ขอดู discovery   และ ขอดู animal planet...และขอดู concert ใส่หน้ากากผี slip knot อย่างไม่ต้องรู้สึก รู้สากับความรู้สึกอันเต็มไปหมดในสังคม..ที่เด็กยุคใหม่บอกว่า ...
     อยากมุดดินหนีสังคมเนื้อหนังมังสา อันน่าเบื่อหน่ายนี้เหลือแสน

           เป็นพฤติกรรมมวลชนที่น่าพินิจพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง..ต่อทิศทางวรรณกรรมไทย..ต่อไป ในอนาคตข้างหน้า

Robert TingNongNoi

30 กรกฎาคม 2547 09:50 น. - comment id 302693


ใจเย็นไว้ครับ อารมณ์ที่ขุ่นมัวจะพาตัวให้ขุ่นใจ
กลอนจะไร้ซึ่งความไพเราะครับ

๚ะ๛size>

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

30 กรกฎาคม 2547 09:56 น. - comment id 302695

ก็เลยเขียน วรรณศิลปบนจอ ให้อ่านกันสนุก ๆ ไปเลย อิอิ

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

30 กรกฎาคม 2547 11:16 น. - comment id 302765
```
มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ
```

กอกก

30 กรกฎาคม 2547 16:10 น. - comment id 302964

จ๊ะเอ๋ค่ะคุณทิกิ
ก็ต้องมาทักทายกันตามธรรมเนียมค่ะ งานหนัก
นะคะช่วงนี้ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
         สวัสดีค่ะ

atm

30 กรกฎาคม 2547 19:02 น. - comment id 303013

กลัวๆเหมือนกันค่ะ...แต่ไม่ใช่กลัวเลยไม่ลงนะคะ...แต่เพราะพักนี้แต่งไม่ออกเลยค่ะ ตึ๊บๆๆๆ

tiki

30 กรกฎาคม 2547 23:02 น. - comment id 303128

เมื่อคืนนี้ ..ตีสองครึ่ง ถึง ตีห้า ทิกิ ตีสายด่วนซ่อม
โมเด็มกะ หน่วยกู้ภัย ADSL Modem แต่ต่างก็
นั่งหลับคาหน้าจอ...อย่างไรก็เข้าเว็บไม่ได้ ต่อให้ ADSL เร็วที่สุด 512 K ก็ตาม
         วันนี้ ทั้งวัน มั่วกับงานเตรียมเปิดตัวหนังสือ
  วันนี้ทั้งบ่าย ยุ่งหัวปั่น และ วิ่งออกไปนอกบ้าน
ไปจบลงที่บ้านคุณแม่ นั่งหลับให้แม่ดูว่านี่คือลูก
เจ้าค้างคาวของแม่ที่ไม่หลับไม่นอน นั่งทำแต่งาน
         และ ก็ รอจนส่งแม่ขึ้นห้องนอน ดูแลความ เรียบร้อยส่งมอบการดูแลให้พี่ชายแล้ว
ทิกิ จึงได้กลับมาบ้าน  คว้า คู่มือ ADSL router 
มาเปลี่ยนค่า จาก enabled  เป็น Disabled ตรง
กับหนังสือ...จึงสำเร็จ
      เข้ามาได้ เฮ้อ ประกาศได้เมือ่ 23:00 นาฬิกาค่ะ และก็ได้เห็น บทกลอนปีกฟ้า ที่สวย ใสมาก เกินจะคาดคิด...+!!!
         เว็บก็เขียนกลอนได้จริงใจดีเหลือเกิน
นะคะ ขอชื่นชมเป็นคนสุดท้าย 
      ไม่ทราบเมื่อคืน ทำไมเกิดอะไรกะโมเด็ม ไม่รู้เหมือนกันค่ะ

+ comment แสดงความคิดเห็น