เพียงชั่วข้ามคืน
หลับฝันแล้วตื่นนอนผวา
น้ำใส ๆ รินไหลจากสองตา
ไม่เข้าใจว่า ทำไม
กลับสู่สภาพเดิม
กับการเริ่มชินในเสียงร้องไห้
สะอึกสะอื้นเจียนจะขาดใจ
ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
กับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
เธอคนดีจากไปทอดทิ้งฝัน
เหลือเพียงอดีตให้รำพัน
กับคำถามสั้น ๆ ^ฉันไม่ดีหรือไร^
11 ตุลาคม 2547 17:57 น. - comment id 348867
ส่งกำลังใจครับ

11 ตุลาคม 2547 18:34 น. - comment id 348909
เศร้าอีกแล้ว ไปดีก่า........

11 ตุลาคม 2547 18:35 น. - comment id 348913
มาให้กำลังอีกแล้วนะจ๊ะอย่าคิดอะไรมากจ๊ะ คิดถึงจ๊ะ

11 ตุลาคม 2547 18:55 น. - comment id 348939
รู้สึกสะเทือนใจดีนะครับ

11 ตุลาคม 2547 23:32 น. - comment id 349112
อ่าว่าจาไม่แจกช๊อกแล๊ตแล้วเชี๊ยววว!! แต่กลอนบทนี้เศร้าจังเลยค่ะ ถ้าไงก้อคืนนี้ฝันถึงนัสแทนนะคะ((นอนผวาทั้งคืนแหงเล๊ยย 55+)) สู้เค้าค่ะพี่นัทท!! ยิ้มเข้าไว้........^o^ ค่า

12 ตุลาคม 2547 10:26 น. - comment id 349282
นัฐมาทำให้พี่นัทงงๆ สับสนก่าชื่อ บทกลอนเศร้าๆจังเลยค่ะ นัฐมาเปงกำลังใจให้พี่นัทนะคะ

12 ตุลาคม 2547 14:12 น. - comment id 349491
ฮือ ๆ พอเห็นเราเศร้า ก็หนีไปกันหมดเลยอ่ะ เหอ ๆ ไม่ได้เศร้าจักก่ะหน่อย ^@^ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจเจ้าค่ะ
