ก็เพียงแค่ไม่รู้.... ว่าวันที่ฉันปวดร้าว.. เธออยู่ที่ไหน เคยชินแล้ว...กับการที่ไม่มีใคร เข้มแข็งพอแล้ว..... ที่จะก้าวต่อไปเพียงคนเดียว วันนี้ฉันได้เรียนรู้.... หนทางที่จะทำให้หัวใจทนอยู่..กับความเปล่าเปลี่ยว สุข เศร้า เสียใจ ก็เป็นเรื่องของฉันคนเดียว ชีวิตที่เปลี่ยนไป...ไม่มีเธอมาข้องเกี่ยว ก็ไม่มีแม้เพียงเศษเสี้ยว..ที่จะโดดเดี่ยวหรือเหงาใจ
1 ธันวาคม 2544 22:59 น. - comment id 22295
.....คนเราเวลาอยู่คนเดี่ยวมักจะชาชินเมื่อเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าร้ายแรงเท่าไรก็ตาม แต่เวลาอยู่คนเดี่ยวอีกเหมือนกันมันทำให้เราปวดร้าวกับความโดดเดี่ยวเสมอ....ทำไม??? ...แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า...
2 ธันวาคม 2544 03:12 น. - comment id 22324
พี่ชายคนนี้คอยเป็นกำลังใจให้น้องสาวเสมอจ้า...
2 ธันวาคม 2544 13:10 น. - comment id 22390
สรุปว่าทำใจได้แล้ว ดีใจด้วยนะ
2 ธันวาคม 2544 14:01 น. - comment id 22407
เราเชื่อว่า ความเข้มแข็งจะกลับมาหาเรา หลังจากที่วันเวลาอันเลวร้ายได้ผ่านไปแล้ว และการลุกขึ้นได้ด้วยตัวเองนั่นแหล่ะ คือความเข้มแข็งที่คงทน ขอต้อนรับ mono สู่วันใหม่ๆ ที่ดีกว่าจ้ะ ^-^
2 ธันวาคม 2544 15:45 น. - comment id 22422
จะเข้มแข็งหรืออ่อนแอ ..ก็อยู่ที่ใจเรานะครับ เรามีสิทธิ์ที่จะเลือกรู้สึกอย่างเต็มที่.. ขอเพียงเราพอใจ.. และมันไม่ได้ทำร้ายความรู้สึกของตัวเราตัวเอง แค่นี้..ก็เป็นความเข้มแข็งของใจ ได้เหมือนกัน ^__^
2 ธันวาคม 2544 17:49 น. - comment id 22449
ดีใจจังเลย....วันนี้ได้กำลังใจจากเพื่อนๆ มาเพียบเลย.....งั้นยืนยันอีกครั้ง..ว่าหัวใจเข้มแข็งดีจ้า....แต่ mono ก็ยังรักจะเขียนกลอนเศร้าต่อไป....งั้นก็ต้องทนอ่านกันต่อไปนะจ้ะ...5555...ขอบคุณทุกคนจ้า... @^_^@ ..
2 ธันวาคม 2544 19:56 น. - comment id 22481
เข้าใจค่ะ เพราะบางทีคะน้าก็ไม่ได้เศร้าเหมือนบทกลอนแต่ก็ชอบเขียนให้มันซึ้งๆเศร้าๆ เป็นแค่จินตนาการในอารมณ์เราเท่านั้นเอง อย่างนี้เค้าเรียกว่าอารมณ์ศิลปินเหมือนmonoได้รึเปล่าจ๊ะ
2 ธันวาคม 2544 20:50 น. - comment id 22496
ขอบคุณจ้ะ..คะน้า....ก็คงเป็นเพราะ mono กะคะน้า ก็มีอารมณ์ศิลปิน.. ชอบเขียนกลอนซึ้ง ๆ เศร้า ๆ เหมือนกันนั่นเอง...5555
12 ธันวาคม 2544 04:04 น. - comment id 24537
ดีจัง นอกจากเขียนกลอนเพราะแล้ว นักเขียนที่นี่ ยังดูสนิทสนมกันดีจัง เป็นมิตรภาพที่น่าชื่นชม