คืนนี้ฟ้าดูมืดมิดแลลับแสง
หมดสิ้นแรงกำลังใจที่โหยหา
ใครสักคนมีน้ำใจโปรดเมตตา
ช่วยคิดถึงและฝันหาตัวข้าที
จะไม่ขอรบกวนอะไรมาก
ไม่อยากให้ต้องลำบากไปกว่านี้
ขอเพียงแค่โทรมาสักนาที
ได้ยินเสียงเพียงแค่นี้...ก็สุขใจ
ก็รู้อยู่ว่าเทอนั้นคงไม่ว่าง
คงมีเรืองบางอย่างต้องแก้ไข
อาจเป็นเพราะฉันคิดถึง...เทอมากเกินไป
ทั้งหัวใจจึงต้องเหงา...เศร้าระทม
บทสุดท้ายสำหรับบทกลอนนี้
เทอคนดีคิดถึงฉันอยู่ใช่ไหม?
ไม่อยากบอกไม่อยากพูด...ไม่เป็นไร
แค่รู้ไว้ไม่ว่านานเพียงไร...ฉันก็ยังคิดถึงเทอ...
27 มีนาคม 2548 15:47 น. - comment id 445148
ชอบมากมากไม่ยาก เอ่ยคิดถึง โทรครั้งหนึ่งทำได้ไม่ให้เสีย แรงแห่งรักพิทักษ์ดังคลอเคลีย ทุกข์ละเหี่ยหายไปในพริบตา

27 มีนาคม 2548 20:35 น. - comment id 445271
จะโทรหาไม่รู้ว่าเบอร์อะไร แต่อย่างไรบอกไปให้ห่วงหา แม้วันนี้เธอเงียบเหงาเศร้าอุรา ก็โปรดรู้เถิดว่าฉันห่วงใย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

27 มีนาคม 2548 22:28 น. - comment id 445349
ความคิดถึงรำพึงซึ่งรำพัน รบกวนกันเธอนั้นคิดมากไหม ถ้ามากวนขอโทษทีฉันจะไป แล้วมาใหม่ให้หายคิดถึงกัน... อิอิ แกล้งน้อยใจทีแรก แล้วมาใหม่วันหลัง

28 มีนาคม 2548 07:10 น. - comment id 445456
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ

22 เมษายน 2548 13:38 น. - comment id 458191
พอดีมีโปรโมชั่นใหม่ โทรได้ไม่อั้น อิอิ
