สายฝนโปรยโชยฉ่ำน้ำฟ้าริน ล้างใจสิ้นเย็นฉ่ำน้ำตาใส เหงาและเงียบเฉียบเย็นไม่เห็นใคร อ้างว้างใจไร้จุดหมายในปลายทาง ทอดทิ้งตัวลงนิ่งไม่ติงไหว ถอดวางใจที่โศกเกินถูกเมินห่าง เพราะอ่อนแอเปราะกรอบและบอบบาง ถูกทิ้งขว้างผลักไสสิ้นไยดี ฟ้ายังหมองหม่นมัวสลัวเศร้า ฟ้าบอกเราว่าน้อง (ร้อง)ให้พอที่ ฟ้าร้องบอกว่าเข้มแข็งนะคนดี ร้องวันนี้ร้องให้พอต่อเวลา(ให้ร้อง).. รอเมื่อฟ้าสว่างใสให้ลุกขึ้น ให้หยัดยืนเข้มแข็งแกร่งและกล้า ให้ก้าวไปท้าโลกโชคชะตา ไปค้นหาสิ่งใหม่ให้ตัวเอง
17 มิถุนายน 2548 11:39 น. - comment id 480857
หลังฝนซาฟ้าใสลมไร้เสียง ทุกสำเนียงคืนกลับจับคอนถิ่น รุ้งคืนร่างจากโค้งฟ้าสู่แดนดิน ได้ยลยินความสวยสดช่างงดงาม เปรียบปานใจดวงหนึ่งซึ่งครั้งก่อน ความร้าวรอนโศกเศร้าเข้าแบกหาม ต้องฟันฝ่าให้พบสุขทุกโมงยาม กว่าจะข้ามพ้นได้เกือบวายปราณ
17 มิถุนายน 2548 12:03 น. - comment id 480862
เมื่อเมฆฝนจางหายใหม่ ท้องฟ้าคงสว่างไสว ชีวิตได้เริ่มต้นใหม่อีกครา
17 มิถุนายน 2548 12:19 น. - comment id 480871
เมื่อเศร้าก็เศร้าเสียให้พอ ตราบใดที่น้ำตาแห้งแล้ว ก็ลุกขึ้นมาอีกครั้ง แล้วท้าชะตาต่อไป
17 มิถุนายน 2548 12:31 น. - comment id 480878
ฟ้าเปลี่ยนสีสักวัน สิ่งที่หวังคงมา
17 มิถุนายน 2548 13:00 น. - comment id 480904
จิตใจที่เข้มแข็ง นำมาซึ่งแรงกล้าในการก้าวเดินต่อไป สวัสดีค่ะ
17 มิถุนายน 2548 18:13 น. - comment id 481002
วันนี้ ฟ้าหม่น คนเศร้า รุ่งเช้า เปิดฟ้า รับตาวัน
17 มิถุนายน 2548 20:39 น. - comment id 481053
แม้วันนี้ฟ้าหม่นทำคนเศร้า แต่ไม่นานจะบางเบาเฝ้าสุขสันต์ เพราะยามฝนหล่นหายในฉับพลัน ท้องฟ้านั่นก็พลันใสได้อีกที ชอบจังเลยค่ะ
22 มิถุนายน 2548 17:30 น. - comment id 482999
ฟ้าใหม่นั้น...รอแป๊บเดียว