กระเทียมเถา

มารแมงมุม

กระเทียมเถาหนาวแรกนี้ที่หน้าบ้าน
แย้มตระการม่วงขาวพราวสดใส
ส่งข่าวถึงหนาวเยือนเตือนห่วงใย
และเตือนใครบางคน...ฉันทนคอย
หนาวทางนี้คนทางโน้น..ที่โพ้นฟ้า
ทอดตาหาไกลแสนไกลให้เศร้าสร้อย
หนาวกระทบหัวใจให้เป็นรอย
ใจดวงน้อยมีรอยช้ำมีน้ำตา
เพราะเธอไกลร้างเลือนเหมือนลืมแล้ว
เสียงหัวใจมันเต้นแผ่ว...แล้วไห้หา
หายเงียบไปร้างคำเอ่ยอำลา
ใช่ต่อว่า...แค่ทวงถามความผูกพัน
รู้ทั้งรู้ว่าหนทางเราห่างเหิน
มีทางเดินแตกต่าง..ห่างความฝัน
มีช่องว่างบางเบา...ไม่เท่ากัน
เธอกับฉัน..ใกล้หรือไกล...ใช่ต่างเลย
หนาวทางนี้ทางโน้นเล่าหนาวบ้างไหม
วันไหนไหนเรื่องราว...กล่าวเฉลย
ฉันยังรอไออุ่นคนคุ้นเคย
ลมรำเพยก็สะท้าน...ผิวกร้านนวล
กระเทียมเถาคลี่บานนานชั่วครู่
พร้อมจู่จู่แว่วสำเนียงเสียงไห้หวน
เป็นเสียงจากข้างในใจรัญจวน
เหมันต์ครวญข้ามฟ้ามาถามใจ
คนทางโน้น...คงไม่หนาวเท่าคนนี้
คำ  คนดี  เลือนลับดับไฉน
ไปเรียกคำคำนี้...อยู่ที่ใด
มีคนใหม่...ให้เรียกแล้ว...หรือแก้วตา
กระเทียมเถาข้างรั้วดูมัวหม่น
ใครบางคนแปรใจไม่คืนหา
ขาวแกมม่วงโศกช้ำเอ่ยอำลา
เสน่หาในหนาว...เศร้าร่ำไร