อดใจเอาไว้อีกนิดส์!!

ลายดินสอ

เธอโทรมาหาฉัน
มันเปนครั้งที่2ที่โทร..และฉันก็รับสาย
แต่ฉันกลับจำเสียงเธอไม่ได้
เลยถามกลับไป "ใครวะ" โทรมา
อ๊าก ยัยผู้หญิงไร้ความโรแมนติก
-*- แถมดูแย่นิดๆ เพราะน้ำเสียง..หมาๆ
ไม่ว่าใครโทร..ฉันก็ตอบกลับน้ำเสียงธรรมดา
ไมได้กระดี๊กระด๊า..ก็ไม่รุนี่น่าว่าเธอ
จิงอยู่ที่ฉันจำเสียงเธอไม่ได้
และตอนที่รับสาย..ยังทำใส่เหมือนนักเลง-*-เสมอ
เบอร์มันคุ้นๆ...แต่ไม่ได้เมม..เข้าใจหน่อยสิเธอ
เธอตอบกลับมา นี่!!เบอร์พ่อฉันเอง -*- ทำลืม
555ฉันก็เลยหน้าชา
เออเบอร์นี่ล่ะน่า ส่งเมสเสจมาหา..ให้ฉันหลงปลื้ม
อาที่ไหนได้ เบอร์พ่อเธอหรอ..โหย..ฉันจะจำไม่ลืม
แหม..ก็พ่อของคนที่แอบปลิ้ม สัญญาๆจะเมม
แต่พอโทรมาคุยกัน
เธออ้างว่าพี่ฉันสั่งให้โทรมาหา..เศร้าชิบเป๋ง
แบบว่าเธอคนนี้เปนเพื่อนซี้กับพี่ฉันเอง
แล้วพี่ฉันก็กำลังไปเปงนักเลง เอ้ยนักศึกษาต่อที่อินเดีย
เธอคนนี้ได้คุยกับพี่ฉัน
อาจจะไม่ได้ทุกวัน..แต่ฉันก็ยังทำนิสัยเสีย
ไม่กล้าบอกความจิง..ว่าแอบชอบเพื่อนเฮีย
แหะๆ กลัวเฮียไปบอกเตี่ย..แล้วฉานจะซวยเอา
ความจิงพี่เค้าเปนลูกพี่ลูกน้องฉัน
แล้วที่ได้รุจักกัน..กับคนดี ก็พี่ฉันน่ะแหละ..ผู้รับเหมา
ฮิฮิเปนพ่อสื่อที่แสนดี รุบ้างรึป่าวนะพี่ชายเรา
55ไม่เปนไร..อยากเก็บใจไว้ให้เค้าเดา 
ความรุสึกของฉันไปนานๆ ><
ถ้าสารภาพกับพี่
-0-แล้วคนดีไม่ได้ใจตรงกะฉาน
เพื่อนของพี่กับพี่ชาย..อาจต้องผิดใจกัน
แถมน้องสาวอย่างฉัน..ก็คงต้องเสียคนดี..และพี่ชาย
เอาวะ..อดใจไปก่อน
ถ้าอะไรแน่นอน..ค่อยสารภาพยังไม่สาย
เพื่อนกับพี่อย่างน้อยก็ยังเป็นเพื่อนตาย
รอก่อนนะ..คุณผู้ชาย ถึงตอนนั้น.ฉันจะไม่อาย
และไม่เสียดาย ที่ฉันได้สารภาพรักกับเธอ