เสียงกระซิบจากดวงดอกไม้..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3349.html
(เสน่หา..เต็มใจให้)


ใกล้สว่างแล้ว..
ฝนพร่างสายลงมาราวฟ้ารั่ว
อวลดอกแก้ว ลั่นทม ริมรั้ว
ต่าง..
พากัน...ชันชูช่อ
รอรับหยาดสายพระพิรุณเมตตา
ใน..
ค่ำคืนแห่ง*ปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์รอ* 
อย่างมิพ้อ..ท้อแท้มานานหลายปี
และ..
จักเป็นเช่นนี้ตราบนานเนา..นิจนิรันดร์...


เสียงไก่ขัน..
มาจากกระท่อมทับชาวสวนหลังวิมานดิน
ใน..
ท่ามเสียงสายฝนหยดเผาะๆกระทบหลังคาเรือนจำปี
ที่กำลังพลีดอกหอมกระจายพรายพราวทั่วทุกราวกิ่ง


เธอคนดี..
เปิดบทเพลงไพเราะอิงคลอใจรับอุษาสาง
และ..
รอรับพร่างแสงนวลจากดวงตะวัน
ที่กำลังจะสาดสายสีทองอันแสนอ่อนอุ่นอ่อนหวาน
ส่องผ่านลงมาโอบอุ่น...เอื้อใจ..ในแสงอรุณรำไรรำไร..

ที่..
กำลังค่อยๆเรื่อรางๆ 
ให้ความกระจ่างสว่างสงบ
พบกับฝันดีไปอีกวันและอีกวัน..
ตราบจนกว่า..
ชีพชนม์ที่สั้นแสนสั้น
จะถึงวันลมหายใจจะสิ้น...ไปกับสายแสงสุริยา
ที่..
รอเวลาอำลาโลกโศกสุขไปอย่างไม่หวนคืน....ย้อนคืน...
....................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html
เสน่หา
ความ รัก เอย
เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร
มาดลจิต มาดลใจ เสน่-หา
รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า
หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา
หรือแกล้งเพียง แต่แลตา
ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ
สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำ น้ำตานอง
ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ
หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ
หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ
สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำ น้ำตานอง
ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย
.................


และ..
กับในค่ำคืนนี้..
ที่มาตรแม้นราตรีไร้สิ้นแสงดาว
มีเพียงหนาวลมอวลไอฝน...
หาก...ไยเล่า...
ในดวงกมล..
ราวกับมี..ดารารายพรายพราวนับหมื่นพัน
ฉายโชนโชติช่วง ดั่งรวงเพชรพลอยในสร้อยสายใจ..
ไสวสว่าง...กระจ่างแจ่ม..จรัสชัชวาลย์
และ..
ดั่งดวงดอกไม้ในดวงใจ
ก็กำลัง..
แย้มคลี่..ผลิช่อบาน..สะพรั่งพรึบ
จากกอรักหวาน...
บานเบ่งตระการพอกัน
เป็นดั่ง..นิรันดร์รัก..นิรันดร์ภักดิ์...


ดวงดอกพุดซ้อน..
ดอกไม้ไทยอรชรเรียบง่ายหอมเย็นๆ
เริ่ม...เผยกลิ่นละออ
ช่อมาลีมากมาย..
รายรอบวิมานดินร่ายมนต์หวามไหว
คลี่กลีบบริสุทธิ์ใสบานรับ..
สลับสีสลับวัน...มิมีวันราโรยแรมร้าง
ให้...ดวงใจโหยหา..อ้างว้าง อาวรณ์..
เสมอเสมือน..
ดอกรักร้อยสร้อยเสน่หา
ที่จักผลิในดวงวิญญาญ์..ไปตราบชั่วกาลกัปป์กัลป์
หากเพียง..
เราสองนั้นศรัทธาเชื่อมั่นในคำว่า*รักแท้..
....................


ดึกดื่นคืนนี้ดอกไม้หวานบานรับฝน
ท่ามลมบนพัดหวนทวนรอยหวาน
ดอกรักร้อยสร้อยเสน่หาผลิกลีบบาน
ผ่านกัปป์กาลเวลามาเนานัก..
*จำปี*ปิติพลีกระซิบกับ*ดอกโมก*
เจ้าของสวนโศกแย้มยิ้มมาทายทัก
นานเท่าไร*ผกาแก้ว*พ้อ*กอดอกรัก*
*กุหลาบ*ภักดิ์จึงผลิบานตระการใจ...
*มหาหงส์*คงศักดิ์ยิ่งชีวิต
ไม่อยากชิดดั่งดอกไม้ริมทางแม้นหวามไหว
กลัว*สายหยุด* มิหยุดหอมเสน่หากลางดวงใจ
ให้หวั่นไหวไม่สราญดั่ง*บานบุรี..*
*กล้วยไม้ไพร*ไหวพรายร่ายมนต์รับ
ใช่..ติดกับพันธนารู้หลีกลี้
ใช่ไหมแม่*ดอกพะยอม*หอมทั้งปี
รักศักดิ์ศรีดั่ง*พุทธรักษา*วอนฟ้ารู้
หาก*ดอกวาสนา*เกิดมาใช่คู่ทาษ
พิสวาทไม่ร้างราชาติหน้าคู่
ถึงพระพรหมกั้นสวรรค์เมินมิเอ็นดู
ยอมระทมอยู่คู่*ลั่นทม*ตรมเพียงใด..
แล้ว..
เหตุใดไยคืนนี้คนดีจึงยิ้มหวาน
ยอมรับรานได้แล้วฤาไฉน
ดวงดอกไม้รายรอบวิมานไพรไม่เข้าใจ
ด้วยเหตุใดจึงเลิกเศร้าหนาวกมล
ราวรับรู้เสียงกระซิบห่วงปวงดอกไม้
เธอยิ้มพรายท่ามละอองดวงดอกฝน
ดอกไม้ใดไหนเล่าจักหวานเท่าดอกกมล
รู้อดทนรู้ภักดิ์รู้รักแท้....!
..................


นาที...
ที่รจนาบทนี้ ..
สายฝนกำลังพร่างลงมาค่ะ
เป็นละอองพรายพราว
ราว..
กระแสกระสานซ่านเซ็นมาจากน้ำตกเล็กๆ
ที่ซ่อนซุกในราวป่าราวไพรที่ไหนสักแห่งในหล้าโลก
ที่..
ไกลห่างเมืองโศก..โลกมายาแห่งความวายวุ่น
วุ่นวายอันเรืองรุ่ง..
หาก..
คงมิใช่..*รุ้งเรือง*ในหอมห้วงแห่งดวงใจ
ที่ให้ความเยือกเย็นฉ่ำใส ได้เสียยิ่งกว่า..


พุดไพร..จึ่ง
แหงนเงยมองฟ้า
ที่กำลังฉ่ำฝน.
ด้วยหยาดน้ำนัยน์ตาซึมซึ้งจากบึ้งทรวง
ที่..
ห่วงหา โหยหา รอท่าคืนหลังกลับ
ไป..รับหวานหอมแห่งดวงดอกพะยอมไพร
ในท่ามกระท่อมปลายนา
ไป...นอนเหว่ว้า
 ดูม่านฝนหม่นมัวสลัวรางเลือน
ราวม่านหมอกหยอกนาทิพย์สุกสีทอง 
ที่..
กำลังครองเมล็ดหนักพร้อยคล้อยลงทายทักระเรี่ยดิน


ในรอยถวิล..
ได้ยินเสียงสายฝนหล่นลาลงบนหลังคาจาก
ท่าม..ควันไฟ ในเตา
ที่สาวนา..คนยาก..กำลังสาละวน..คนข้าวใหม่หอมๆ
และ..
กับนวลแก้มสาวไพร
ที่ดูสุกปลั่งดั่งลูกตำลึงริมรั้ว...รับอรุณ
นี่คือ..
กรุ่นกลิ่นในจินตนาอันแสนหอมหวานแห่งธรรมชาติ
ที่..
จักพิลาสพิไล ในเนื้อนวลใจดวงนี้
และ..
ให้รู้รักรจนาปันพลี..แด่ทุกดวงใจ..เพื่อนใจ
ในร่มรักเรือนไทยเรือนทองแห่งผองเรา..


แม้นจักพลีย้ำวน...
เพียง เพื่อ..ทนรอวัน...ฝันเป็นจริง..
สิ่งสุดท้าย..
ก่อนหมายลาไกลไปตราบชั่วนิจนิรันดรค่ะ...!
....................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3349.html
ฉัน รู้ ควร รัก เธออย่าง ไร
เพราะ รู้ ความ จริง เป็น เช่น ไร
ฉัน รัก รัก เธอ
เพราะ ใจ อยาก ให้
ใช่ รัก เพียง เพื่อ ครอบ ครอง
ไม่ เคย ร้อง ขอ รัก ตอบ
ไม่ เคย เรียก ร้อง สิ่งใด
เพียง เธอ รับ รู้
มี ฉัน คอย ห่วงใย
สิ่ง นั้น มัน มาก มาย เกินพอ
ขอ เพียง ได้ คิด ถึง
แค่ นี้ ก็ สุข ใจ
แม้ เธอ อยู่ ไกล แสน ไกล
แม้ ใคร อยู่ ข้าง เธอ
ฉัน รู้ ควร รัก เธอ อย่างไร
จึง ยอม เข้า ใจ ทุก อย่าง
ไม่ ช้ำ ไม่ เสีย ใจ
ไม่ เคย บาด หมาง
ทุก อย่าง เต็ม ใจ ให้ เธอ
ขอ เพียง ได้ คิด ถึง
แค่ นี้ ก็ สุข ใจ
แม้ เธอ อยู่ ไกล แสน ไกล
แม้ ใคร อยู่ ข้าง เธอ
ฉัน รู้ ควร รัก เธอ อย่าง ไร
จึง ยอม เข้า ใจ ทุก อย่าง
ไม่ ช้ำ ไม่ เสีย ใจ
ไม่ เคย บาด หมาง
ทุก อย่าง เต็ม ใจ ให้ เธอ
ไม่ ช้ำ ไม่ เสีย ใจ
ไม่ เคย บาด หมาง
ทุก อย่าง เต็ม ใจ ให้ เธอ