ฝนกระหน่ำฉ่ำฟ้าฝ่าแดดใส ต้นไม้ไกวกิ่งแกว่งแข่งสายฝน พายุพัดซัดหนักยากจักทน ทั่วทุกหนเปียกลื่นชื้นพงพี เต็นท์ผ้าใบใหญ่น้อยพลอยชอกช้ำ สายฝนทำแทบทรุดเคลื่อนหลุดหนี พื้นเต็นท์ผองนองน้ำล้ำวารี ดั่งชลธีไหลบ่าไม่น่ามอง เสื้อผ้าวางกลางเต็นท์เห็นชุ่มน้ำ เปียกจนฉ่ำแฉะพื้นชื้นข้าวของ ดั่งบ่อพักกักไว้ใส่น้ำนอง ปลาเห็นต้องตะกายหามาเต็นท์เรา แต่พฤกษ์ไพรในป่าพาชุ่มฉ่ำ เลิกชอกช้ำแห้งแล้งทุกแห่งเขา ลำห้วยฉ่ำน้ำมากบากไม่เบา ชุบป่าเขาสร้างชีวิตลิขิตไพร แค้มป์บ้านกร่าง อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน 9 มิถุนายน 2549
18 มิถุนายน 2549 14:30 น. - comment id 584529
แต่งได้ไพเราะค่ะ แวะมาชม

18 มิถุนายน 2549 16:05 น. - comment id 584559
ฝนกระหน่ำฉ่ำชื่นระรื้นผิว..
แทบปลิดปลิวพลิ้วร่าง..อยู่กลางฝน
ช่างหนาวเหน็บเจ็บชาศรัทธาคน..
เหตุและผลสับสน..ต้องค้นเอง..
เพราะเลือนลางกลางป่า..ศรัทธายิ่ง
จำยืนนิ่งค้นเหตุ..พิเศษเก่ง..
โลกมนุษย์หยุดก่อน..ละครเพลง..
ขอบรรเลงบทจริง..มิอิงใคร..
คือศรัทธาก่อเกิดบรรเจิดฝัน..
เป็นผูกพันสานต่อที่พ่อให้..
สายฝนหล่นหม่นเศร้า..ปวดร้าวใจ..
อยากร่ำไห้ซบอก.. พ่อปกป้อง..
...
เรนชอบบทกลอนบทนี้ของพี่นกตะวันจัง
.. สัมผัสคำและความหมายได้ไพเราะมากด้วยดิคะ..
เรนขออนุญาต..หัดแจมนะคะ
