ในตัวตนนั้นหรือ คือคนเศร้า
ในตัวตนคนเหงากว่าใครใครในโลกนี้
ในตัวตนคือคนที่อ้างว้างทางชีวี
ในตัวตน เป็นคนที่มิยอมลบพบแต่รอย
จดจำเพียงรอยอดีตคล้ายกรีดเล็บ
ที่แสนเจ็บรอยตะเข็บเหน็บเป็นฝอย
สะกดถ้อยร้อยเรื่องราวคราวรอคอย
แล้วแสร้งปล่อยให้ใจไหวเอียงเอน
ยอมรับในบางครั้งคล้ายพลั้งพลาด
เหมือนขี้ขลาดคล้ายเสแสร้งแกล้งให้เห็น
เพราะนั่นคือ หนึ่งตัวตนที่ฉันเป็น
มิซ่อนเล้น ล้นขอบกรอบหัวใจ
คล้ายมีสองร่างบนทางรัก
ร่างหนึ่งภักดิ์รักครั้งเยาว์ที่มีให้
อีกร่างเรื่มถางสร้างทางแห่งหัวใจ
เพียงแต่ใยที่ร้อยเกี่ยวมิเหนียวพอ
จำต้องถอยออกห่างอย่างที่เห็น
ก้าวเพื่อเว้นรอยทางมิถางต่อ
มิพร้อมเจ็บแบบครั้งเก่าเลิกเคล้าคลอ
ฉันจึงขอยุติลงตรงบทกลอน..
......เติมรักในฝัน.....
6 ธันวาคม 2549 11:34 น. - comment id 633897
ไม่มั่นใจอย่าก้าวเท้าถลำ ความทรงจำเก็บเป็นอนุสรณ์ รอยบาดเจ็บยึดครองจ้องบั่นทอน หากหลุดถอนเรื่องเก่าเศร้าคงคลาย เรื่องราวบางอย่างไม่สมควรจดจำ..ก็อย่าจำเลย

7 ธันวาคม 2549 08:54 น. - comment id 634123
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ หนทางเว้นช่อง เพื่อก้าวเดิน...

12 ธันวาคม 2549 11:44 น. - comment id 635280
อย่าร้องนะคะ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
