วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่ง ย่ำค่ำ ระฆังขาน แสงมืดมิด ทั่วฟ้า ราตรีกาล สงัดปาน ป่าใหญ่ ไร้สำเนียง ยามเอ๋ยยามดึก อกระทึก สั่นรัว ด้วยกลัวเสียง แว่วหวีดหวิว ลมพลิ้วผ่าน ม่านระเบียง ไม่แค่เพียง ลมหนาว ให้ร้าวใจ ยามเอ๋ยยามนี้ จะยังมี สิ่งใด ให้หวังได้ หมดสิ้นแล้ว ทุกอย่าง พังพินธ์ไป พร้อมกับใจ ช้ำช้ำ กับน้ำตา ยามเอ๋ยยามรัก ยากยิ่งนัก ยิ่งหม่น ยิ่งค้นหา ยามรักร้าง ห่างไกล ใยร้างรา ยากจะหา รักได้ ใจระทม
Sirin 19 ธ.ค. 2549 21:53 น. - ID 96365 
2814
2
0
20 ธันวาคม 2549 20:22 น. - comment id 625574
ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อน หายหนาว หายวังเวงแย้วววววววววว
20 ธันวาคม 2549 06:22 น. - comment id 638135
อกเอ๋ยอกเรา จะขลาดเขลาอะไรกันนักหนา แค่ได้ยินหมาหอนทั่วพารา เจ้าก็พาใจสั่นวาบวาบไป หึหึหึ...อย่าวังเวงบ่อยสิ....กลัวผีน๊ะ
20 ธันวาคม 2549 06:58 น. - comment id 638144
หนาวแล้วเช่นกันค่ะยิ่งเช้าๆไม่อยากลุกออกจากผ้าห่มเลยอ่ะค่ะ
20 ธันวาคม 2549 07:57 น. - comment id 638166
สายลมยามดึกทำให้วังเวงเหมือนกันนะคะ
20 ธันวาคม 2549 09:41 น. - comment id 638223
วังเวงชวนว้าเหว่ วิเวกจนโหยหวน คนไกลใจเรรวน สายลมทวนพัดกลับมา
20 ธันวาคม 2549 14:00 น. - comment id 638282
ทั้งหนาวทั้งวังเวงเลย
20 ธันวาคม 2549 18:06 น. - comment id 638395
อย่าวังเวงค่ะ....มาเป็นเพื่อนแล้วค่ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
