เกริกฟ้า...นิศากร

ศารทูล

๐ ค่ำคล้อยจึ่งเคลื่อนพ้น      ขอบนภา
แสงอร่ามสาดเวหา	            แจร่มเรื้อง
พินิจนักขัตราชา                 นวลผ่อง
สาคเรศ ณ บาทเบื้อง          สะเทื้อนเทิ้มสะท้อนจันทร์
๐ งามใดฤาอาจเทียบ         ดวงบุหลัน
พักตร์สะคราญงามครัน       พ่ายแพ้
อันโฉมแห่งบุษบัน              ฤๅเปรียบ เดือนนา
อินธุพิลาสแท้                     เลิศล้ำเลอสรวง				
comments powered by Disqus
  • เพียงพลิ้ว

    3 กุมภาพันธ์ 2550 09:50 น. - comment id 652281

    ไม่ค่อยชอบมองค่ะ
    
    กลัวหมาป่าค่ะ อิอิ
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • ศารทูล

    3 กุมภาพันธ์ 2550 11:34 น. - comment id 652323

    ๐ อยู่สยามใยจึ่งคร้าม.........สุนัขไพร
    มนุษย์หมาป่าใช่ผีไทย....... แน่แท้
    คนเทศช่างใส่ไคล้..............จันทร์เปลี่ยน  คนเฮย
    ตโมนุทรพิสุทธิ์แล้...............ผ่องแผ้ว...ไป่เกรง
  • ห้วงคำนึง

    3 กุมภาพันธ์ 2550 13:25 น. - comment id 652352

    สวัสดี ท่าทางจะชอบบทกวี ชักอยากจะรู้ตัวตนซะแล้วสิ ท่าทางคงจะแต่งมาตั้งแต่เด็กใช่มั้ยครับ 
    นี่เมลล์เรา     atinuch-atichat@hotmail.com
    ออนไลน์บ่อย แต่ช่วงนี้อาจจะออนบ้างไม่ออนบ้าง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน