24 พฤศจิกายน 2545 17:26 น.
poohkan
ยอมรับความเป็นฉันได้บ้างไหม?
ผู้หญิงห้าวห้าวไม่เหมือนใครแบบนี้
ผู้หญิงที่มองหาความอ่อนหวาน...อาจไม่มี
แต่ก็ยังเป็นผู้หญิงคนนี้...ที่รักเธอ
24 พฤศจิกายน 2545 17:14 น.
poohkan
อยากให้เธอรับรู้ถึงความเป็นฉัน
ทุกวัน จึงมีเรื่องเล่าเสมอเสมอ
บางครั้งทำเป็นเอาปัญหามาปรึกษาเธอ
เพราะต้องการสื่อให้เธอ เข้าใจฉันดี
ต้องการบอกว่าฉันที่เธอเห็น
ความจริงมันไม่ใช่เป็นอย่างนี้
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอารมณ์ดี
ไม่ได้มีความสุขมากมายในใจ
เพราะไม่เคยมีใครรู้ว่าฉันเหงา
เลยอยากให้เธอลูบผมเบาเบาเหมือนเอาใจใส่
หรืออย่างน้อยเพียงแค่สัมผัสได้
ว่าคงจะมีใครเข้าใจกันจริง
24 พฤศจิกายน 2545 17:00 น.
poohkan
ฝนตก...ฟ้าร้อง
ทำไมเธอจะต้องวิ่งหลบฝน
อีกนิดเดียว คือจุดหมาย อยากให้เธออดทน
ออกมาเถอะ มาเดินตากฝนไปพร้อมกัน
ถึงจะไม่มีใครส่งร่มให้
แค่ฝน...กลัวทำไมไม่ใช่อุปสรรค์ขวางกัน
มีคนร่วมตากฝนบนเส้นทางเดียวกัน
หรือเธอจะรอฝนหยุดตรงนั้น ....คนเดียว
24 พฤศจิกายน 2545 16:48 น.
poohkan
........บนถนนนักฝัน
รอนแรมไปกับจินตนาการอ่อนไหว
เพื่อค้นหาปลายทางของหัวใจ
ซึ่งจะค้นพบเมื่อไหร่ เกินคาดเดา
กลางทาง...ระหว่างฝัน
มีบางช่วงเวลาอันกรุ่นด้วยไอเหงา
แวะทักทายความร้าวรานบ้างเป็นครั้งคราว
แต่บนถนนสายยาว........
ปรารถนาเพียงเธอก้าวไปเก็บฝันพร้อมกัน
24 พฤศจิกายน 2545 16:37 น.
poohkan
เล่าให้ฟังกันบ้างสิ...
เพื่อนคนดี ใยเธอจึงร้องไห้
บอกเถอะนะ ใครทำให้ต้องช้ำใจ
อย่าเก็บความทุกข์เอาไว้ตามลำพัง
อาจไม่เก่งพอ....ที่จะแก้ปัญหา
แต่ก็อยากช่วยแบ่งทุกข์ของเธอมาบ้าง
อย่างน้อย ความรู้สึกอ้างว้าง
ความรู้สึกผิดหวัง...ฉันก็เคยมี
เพราะรู้ ฝืนเก็บกดเป็นอย่างไร
เลยไม่อยากให้เธอเงียบไปอย่างนี้
ให้ฉันได้ช่วยรับรู้เรื่องราวที่มี
เธอยังมีเพื่อนคนนี้...ที่ห่วงใย
หน้าส่วนตัว
700
