15 สิงหาคม 2547 03:51 น.
Priest
ขอร้องเถิดหนา .. อย่าโกรธ
ได้โปรด..ยกโทษให้ได้ไหม
ทุกสิ่งทุกอย่าง..ที่ทำลงไป
มีเหตุผลของหัวใจ..จริงจริง
รอได้ไหม .. ในสักวัน
แล้วตัวฉันจะบอกใน..ทุกสิ่ง
ไม่ได้เห็นเธอเป็นเพียงหลัก..ไว้พักพิง
แต่เธอสำคัญยิ่ง .. กว่าสิ่งใด
เพราะเธอ..นั้นมีความหมาย
กับชีวิตผู้ชาย .. ที่เปล่าไร้
กับความลับ .. ที่ต้องเก็บไว้ข้างใน
ฉันทรมานใจ..ที่ต้องซ่อนไว้เช่นกัน
คำขอโทษที่ไร้ค่า .. ต่อให้ฉันมีน้ำตาเธอคงไม่สน
23 กรกฎาคม 2547 13:34 น.
Priest
มันง่ายที่จะรับ แต่ยากที่จะรักษาเอาไว้
การได้รู้จักใครสักคน ก็เหมือนการได้หนังสือมาสักเล่มนึง
อาจจะด้วยรูปเล่มที่สวยงามสะดุดตา
ด้วยบทนำที่ดึงดูดใจหรือด้วยสไตล์การเขียนที่แปลกไม่เหมือนใคร
ก็ทำให้เกิดความสนใจและอยากลองหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเปิดดู
และด้วยความที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ว่าเรื่องราวในหนังสือจะเป็นยังไง
ความอยากรู้ ทำให้เกิดความตื่นเต้น กระตือรือร้นที่จะหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน
แต่เมื่อได้อ่านแล้ว
บางเล่มเราก็อ่านไม่จบ อยู่ ๆ ก็หมดความสนใจขึ้นมาเฉย ๆ
บางเล่มก็อ่านผ่าน ๆ บางทีก็ลืมและไม่ได้หยิบขึ้นมาอ่านอีกเลย
บางเล่มเราอ่านแล้วรู้สึกประทับใจ แม้ไม่ได้อ่านอีกก็ยังจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ดี
บางเล่มเราอ่านแล้วอ่านอีก อ่านซ้ำหลายรอบ..ไม่มีวันเบื่อ..เป็นหนังสือเล่มโปรดของเรา
หนังสือบางเล่มอาจดูไม่สวย อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องในตอนแรก
แต่ถ้าได้ให้เวลากับมัน ได้อ่านไปสักพักก็อาจจะเห็นคุณค่าที่แฝงไว้ก็ได้
แต่อย่าลืมว่าคนเราไม่ใช่หนังสือ ที่อ่านแล้วจะทิ้งขว้างหรือยกให้ใครก็ได้
คนเราต้องการความรักและเอาใจใส่
ก็เรื่องของความรู้สึกมันอ่อนไหวและบอบบางออกอย่างนี้จะให้ทิ้งขว้างกันได้ยังไง
ถ้าวันหนึ่งเกิดต้องการหนังสือที่เราเคยทิ้งขว้างไม่ใส่ใจ
แต่หาไม่เจอและหาไม่ได้อีกแล้ว..จะมานั่งเสียดายก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
แล้วคุณล่ะ ลืมหนังสือไว้ที่ไหนหรือเปล่า ?
It is easy to get, but it is too difficult to keep.
23 กรกฎาคม 2547 12:51 น.
Priest
การได้รู้จักใครสักคน ก็เหมือนการได้หนังสือมาสักเล่มนึง
อาจจะด้วยรูปเล่มที่สวยงามสะดุดตา
ด้วยบทนำที่ดึงดูดใจหรือด้วยสไตล์การเขียนที่แปลกไม่เหมือนใคร
ก็ทำให้เกิดความสนใจและอยากลองหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาเปิดดู
และด้วยความที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ว่าเรื่องราวในหนังสือจะเป็นยังไง
ความอยากรู้ ทำให้เกิดความตื่นเต้น กระตือรือร้นที่จะหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน
แต่เมื่อได้อ่านแล้ว
บางเล่มเราก็อ่านไม่จบ อยู่ ๆ ก็หมดความสนใจขึ้นมาเฉย ๆ
บางเล่มก็อ่านผ่าน ๆ บางทีก็ลืมและไม่ได้หยิบขึ้นมาอ่านอีกเลย
บางเล่มเราอ่านแล้วรู้สึกประทับใจ แม้ไม่ได้อ่านอีกก็ยังจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ดี
บางเล่มเราอ่านแล้วอ่านอีก อ่านซ้ำหลายรอบ..ไม่มีวันเบื่อ..เป็นหนังสือเล่มโปรดของเรา
หนังสือบางเล่มอาจดูไม่สวย อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องในตอนแรก
แต่ถ้าได้ให้เวลากับมัน ได้อ่านไปสักพักก็อาจจะเห็นคุณค่าที่แฝงไว้ก็ได้
แต่อย่าลืมว่าคนเราไม่ใช่หนังสือ ที่อ่านแล้วจะทิ้งขว้างหรือยกให้ใครก็ได้
คนเราต้องการความรักและเอาใจใส่
ก็เรื่องของความรู้สึกมันอ่อนไหวและบอบบางออกอย่างนี้จะให้ทิ้งขว้างกันได้ยังไง
ถ้าวันหนึ่งเกิดต้องการหนังสือที่เราเคยทิ้งขว้างไม่ใส่ใจ
แต่หาไม่เจอและหาไม่ได้อีกแล้ว..จะมานั่งเสียดายก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
แล้วคุณล่ะ ลืมหนังสือไว้ที่ไหนหรือเปล่า ?
It is easy to get, but it is too difficult to keep.
22 กรกฎาคม 2547 12:35 น.
Priest
ในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึงตลอดเวลา เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้ง ก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้ง การได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว
ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจเค้า ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า... เราอาจเป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่ 3 ที่ 4...
และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า... ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย
แต่โปรดจำไว้เถอะว่า หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า...
ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้...
ก็จงชอบต่อไปเถอะ การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม การตัดใจ ต่างหาก
ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่า
ความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า อันไหนมันหนักหนากว่ากัน
อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป... อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้...
อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน
แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ...
ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป...
ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ยังทำให้เรา...ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง... คนที่ทำให้คุณหัวเราะ...และร้องไห้ได้มากมาย...
คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า ก็สามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่น...
ให้กลายเป็นวันที่สดใส เท่านี้มันก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?
....
แต่ในความเป็นจริง น้อยคนนักที่จะสามารถคิดได้แบบนี้
เพราะการที่เรารักใครสักคน ลึกๆแล้วก็คงต้องการความรักตอบเช่นกัน มันคงจะดีกว่าความรู้สึกที่รักเค้าแค่ฝ่ายเดียว....
จริงไหมคะ ?
21 กรกฎาคม 2547 10:30 น.
Priest
A Brighter Day is on the Way.
Don t ever try to understand everything ~
Something will just never make sense
Don t ever be reluctant to show your feelings ~
When youre happy, give into it !
When youre not, live with it
Don t ever be afraid to try to make things better
You might be surprised at the results
Don t ever take the weight of the world on your shoulders
Don t ever feel threatened by the future~
take life one day at a time
Don t ever feel guilty about the past~
Whats done is done,
learn from any mistake you might have made
Dont ever feel that you are alone~
there is always somebody there for you to reach out to...
Don t ever forget that you can achieve
So many of things you can imagine
Imagine that ! its not as hard as it seems
Don t ever stop loving
Don t ever stop believing
Don t ever stop dreaming your dreams.
หน้าส่วนตัว
1207
