18 ธันวาคม 2546 21:05 น.
Rainsummer
กลางคืนนี้ฤกษ์ดีนะเธอนะ
เธอควรจะฝันถึงฉันเข้าใจไหม
ฝันเห็นฉันนั่งอยู่กลางดวงใจ
หลับเมื่อไรคิดถึงกันมันคงดี
เธอบอกว่าไม่เอาไม่ฝันถึง
เธอคนหนึ่งแหละที่ยอมหันหน้าหนี
ทั้งที่เคยบอกกันพันวจี
รักที่มียกให้มาไม่ลังเล
ประชดกันไปมาว่าเราเก่ง
มาทำเบ่งอวดกันแกล้งไฉเฉ
บอกเลยนั่นไม่รักฉันยายโยเย
เธอยิ่มเผล่บอกไปไม่ละเมอ
หรือดอกไม้ดอกนั้นที่เธอให้
ความหมายมันคือให้หันหลังเสมอ
ยามที่เราไกลห่างไม่พบเจอ
ความหมายเธอคือหมดรักฉันแล้วนา
เอาเถอะนะถ้าว่าฉันคือฝันร้าย
ขอร้องให้ลองฝันสักวันหนา
เลิกคิดถึงคนอื่นบางเวลา
แล้วลองมาคิดถึงฉันนั่นเป็นไร
17 ธันวาคม 2546 00:55 น.
Rainsummer
เธอบอกกันว่าฉันเป็นคนแรก
ตั้งแต่แยกจากเขานั้นเล่าหนา
เป็นคนแรกรักแรกที่สบตา
ทุกเวลาเธอบอกว่ามีเพียงเรา
จะกินนอนรึว่านั่งยังคิดถึง
ห้วงคำนึงมีฉันเมื่อพลันเหงา
ทุกเวลาและทุกวันนั้นมีเรา
นึกว่าฉันโง่เง่าหรือเล่ากัน
ฉันเป็นแรกคนนี้ที่เท่าไหร่
คนแรกใจไม่ใช่คนอย่างฉัน
คนที่เธอเฝ้าเพ้อถึงทุกวัน
คนนั้นมั่นใจไม่ใช่ฉันแน่นอน
17 ธันวาคม 2546 00:27 น.
Rainsummer
วันก่อนเก่าที่เราได้พบเจอ
ไม่เคยรู้ว่าเธอนั้นน่าสงสัย
เจรจาพาทีกันอย่างมั่นใจ
ไม่มีอะไรให้ฉันนั้นเคลือบแคลง
เรื่องเล็กน้อยเธอค่อยพูดและค่อยจา
ไม่เคยว่าดุด่าให้กินแหนง
กี่ถ้อยคำที่พูดไม่ระแวง
ไม่ขัดแย้งสิ่งใดที่ทำมา
ฉันก็ช่างโง่เง่าเล่าไม่สน
ไม่มองคนจริงใจให้ห่วงหา
ทั้งที่เธอคิดถึงทุกเวลา
ไม่รู้ค่าใจเธอเซ่อจริงเรา
แต่วันนี้ที่ฉันนั้นเป็นทุกข์
เธอมาปลุกให้ตื่นจากฝันร้ายเขา
สิ่งที่แล้วแล้วมาอย่าซึมเซา
ลืมเรื่องเก่าเราเคยทะเลาะกัน
กลับมาเถอะเธอบอกให้กลับมา
กลับมาหาคนรักกันอย่าหนีหัน
กลับมาเติมแต่งต่อใจผูกพัน
นับจากวันนี้มีเธอคอยดูแล
ฉันจะมัวนั่งทุกข์นึกถึงเขา
ให้ใจเมามัวเหม่อทำไมหนอ
ทั้งที่มีอีกคนมานั่งรอ
มาคอยต่อเติมใจให้อาทร
จะรักเธอต่อไปไม่กลัวแล้ว
ถึงเราแคล้วคลาดกันฉันไม่สน
จะคอยรักเธอไปด้วยใจทน
จะไม่บ่นว่าเธอให้เหม่อลอย
เธอมีจริงยิ่งกว่าใครคนใด
ใครคนไหนไม่ใช่ให้นั่งหงอย
ถึงแม้อยู่ห่างไกลได้แต่คอย
ดูดาวน้อยด้วยกันทุกวันเอย
..........................................
14 ธันวาคม 2546 09:23 น.
Rainsummer
บรรจงเขียนถ้อยคำที่ซึ้งซึ้ง
ห้วงคำนึงคิดถึงอยู่เสมอ
แม้เธอห่างไปไกลไม่พบเจอ
รอจนเบลอแต่ไม่เผลอไปมองใคร
เธอทำไมเงียบหายไปเลยนะ
แล้วฉันจะทำยังงัยยังสงสัย
เธอปล่อยทิ้งขว้างฉันอีกแล้วใจ
ทำเช่นใดไม่มีใครแทนที่เธอ
จึงส่งความตามนี้ที่ฉันเขียน
ใจวนเวียนคิดถึงมือดันเผลอ
คงเป็นเพราะวันนั้นฉันมันเบลอ
คลิกชื่อใครแทนเธอไม่รู้วา
ต๊กกะใจตายแหงแลทีนี้
ทำไงดีที่ส่งให้ใครกันหวา
เอาไงล่ะทีนี้แฟนเก่านา
สมน้ำหน้าไม่ลบไปให้ลืมเลย
ส่งจอมอผิดเมล์เคยไหมท่าน
น่าสงสารเสียยิ่งอย่านิ่งเฉย
เช็คให้ดีก่อนส่งเป็นคุณเอย
อย่าทำเลยส่งตอนเบลอละเมอกัน
13 ธันวาคม 2546 20:17 น.
Rainsummer
เธอมาบอกกับฉันว่าเธอรัก
ใจเธอหักจึงมักจะไขว้เขว
ใจล้มเหลวเลวร้ายใจเกเร
เธอหน้าเบ้บอกฉันช่วยกันที
ทั้งที่เธอบอกนะจะกลับมา
แต่ทว่าทำไมเงียบหายหนี
ไม่มีแม้น้ำคำเอ่ยวจี
อีกหรือนี่ที่ฉันยังคงรอเธอ
มาบอกรักแล้วก็ผลักกันหนี
บอกมาทีไม่มีใจให้ยามเผลอ
บอกทำไมยามหลับเธอละเมอ
เธอมาเพ้อเป็นชื่อฉันทำไมกัน
โอ้ผู้ชายอย่างเธอเข้าใจยาก
พูดแต่ปากหากจะเชื่อคงเพียงฝัน
เรื่องของเราลืมแล้วความผูกพัน
จะมาหันมองใครเมื่อใจลวง
หน้าส่วนตัว
706
