31 ตุลาคม 2547 00:55 น.
Rainsummer
ส่วนเจ้าของบ้านหน้ายักษ์ใจร้ายนั่น เธอจะฆ่าหั่นศพ โอ๊ะ! ไม่ดีเดี๋ยวอาจารย์หมอพรทิพย์จับได้เธอจะซวย ต้องเอาอะไรฟาดหัวให้ความจำเสื่อม
จำได้แค่ว่าหนอนเป็นเจ้าของบ้าน ฮ่าฮ่า หนอนยิ้มคนเดียวอย่างติงต๊อง...
เมี้ยว!..... หนอนหันขวับไปทางเสียงนั้นทันที....
"เจ้าแมวบ้าไปนะ อย่ามายุ่งกะฉัน....!!!! "
"ไป๊....ชิ๊วๆ....! " ..หนอนเริ่มไม่สบอารมณ์ อะไรกันเจ้าแมวบ้านี่ มาได้ยังงัย
เธอจำได้ว่า ครั้งสุดท้ายที่ออกไปเดินเล่น เธอล็อคห้องแล้วนี่นา
พลันสายตาก็เหลือบไปที่หน้าต่าง
"ไอ้ตัวแสบ หนอยแน่ แอบย่องเข้าห้องฉัน เดี๋ยวเจอดี! "
ว่าแล้วหนอนก็มองหาไม้หรืออะไรสักอย่าง
ที่พอจะประทุษร้ายเจ้าหน้าลิงนี่
"เมี๊ยววว แง้ววว แง่ววว ม๊าววว " เสียงแมวน้อยร้องขึ้นมาราวกับจะประท้วงใครสักคน
แทนไทได้ยินเสียงแมวน้อยสุดรัก เขารีบตามหาเสียงนั้น นั่น ห้องยัยหนอน โธ่....
ก๊อกๆ ๆๆ "หนอนเปิดประตูเดี๋ยวนี้หนอน ทำอะไรแมวฉัน เปิดเดี๋ยวนี้! "
หนอนรีบเอาไม้เบสบอลซุกไว้ใต้เตียง
ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูพร้อมทั้งทำหน้าดุใส่แมวเหมียว
"จุ๊.....ถ้าแกร้องขึ้นมาอีก ศพเน่าไม่มีญาติแน่แก เชอะ! "
แมวน้อยเบาเสียงลงราวกับรู้ภาษาคนยังงัยยังงั้น " เมี๊ยว.!......"
พร้อมทำหน้าเศร้าซึม....
"ว่าไงลูก โถ....เข้ามานี่ได้ไงเนี่ย มามะมาหาพ่อมา โอ๋ๆ "
แทนไท กอดแมวน้อยไว้แนบอก บ่งบอกว่าหวงแหนอย่างมากและรักสุดชีวิต
แหวะ ! ตาเว่อร์ หนอนคิดในใจ ทำเป็นรักแมว เชอะ คอยดู จะเป็นแบบนี้ได้สักกี่วัน หนอนมองตามแทนไทที่อุ้มแมวเดินจากไปด้วยสายตาไม่ค่อยจะเชื่อถือเท่าไหร่
เช้าวันเดียวกันนั่นเอง.........
"วันนี้เราไปรายงานตัวตอนไหนหนอน ไม่เข้าที่ทำงานเหรอ "
แทนไทถามขึ้นขณะนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
"อ้อ เดี๋ยวเพื่อนแวะมารับค่ะ โทรบอกแล้ว เดี๋ยวคงถึง " .......ยังไม่ทันขาดคำ เสียงเบรคก็ดังลั่นบ้าน เอี๊ยดดดดด.....ตามด้วยเสียงอะไรสักอย่างกะแทกกับของแข็ง โครม!....ตึง!......
"ตาทึ่ม ! " หนอนอุทาน "ตายแล้ววว......." ว่าแล้วเธอก็รีบวิ่งออกไปหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
"ไอ้ทึ่ม แกทำอะไรวะ ชนข้าวของเค้าเสียหายหมด
แล้วแกเกิดอยากจะตายขึ้นมารึงัยกันห๊า...."
หนอนใส่เป็นชุด ทึ่มมองตาละห้อย พร้อมกับยิ้มแห้งๆ
"แหะๆ บ้านญาติแกนี่หว่า ไม่เป็นไรหรอก น่า แม่ เจ๊ ย่า ยาย......เอ๊า ทวดก็ได้เอ๊า"
"ทะลึ่ง มาทำพูดดี แกน่ะทุกทีเลย เข้าบ้านไหนพังบ้านนั้น
คราวที่แล้วรั้วบ้านเมย์ก็ทีนึงแล้วแกนี่เหลือเกินจริงๆ "
หนอนส่ายหน้าอย่างระอาใจ.......ทึ่มมองหนอนอย่างน้อยใจ อย่างน้อยถึงจะโดนดุโดนด่าเท่าไหร่ ทึ่มก็ยังรักหนอนคนเดียว....(ยัยหนอนโธ่ ไม่ให้กำลังใจกันเล้ย....) แต่เจ้าหนอนนี่แหละ ชอบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่เรื่อย ชวนเข้าเรื่องทีไร มันเล่นเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย เฮ้อ......วันนี้เขารีบมารับเพราะได้ข่าวแว่วๆว่าหนอนมาอยู่กับหนุ่มรูปงามตามลำพัง .พอได้ยินหนอนโทรไปบอกให้มารับใจเขาก็แล่นมาถึงนี่ก่อนตัวซะอีก
ดูสิ ยังโดนด่าตามเคยเลย เฮ้อ...ทึ่มถอนใจรอบที่2 ดูสิชื่อเขาชื่อดีๆทวีศักดิ์ ออกจะเพราะ พริ้ง ยัยหนอนดันเรียกซะเสีย ว่า ทึ่ม!
คอยดู เป็นแฟนเมื่อไหร่ จะบอกให้นั่งท่องชื่อเขาทั้งวันเลย
อันที่จริงทึ่มก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ออกจะติด 1 ใน10 ของมหาลัยเรื่องหน้าตา (แหวะ! เสียงอ้วกของหนอนตอนที่ได้ยินเขาคุยเรื่องนี้)....เสียตรงที่เปิ่นๆนี่แหละ ไม่งั้นมีแฟนไปนานแล้วหรืออีกนัยคือ รอน้องหนอนคนเล่นตัวนี่เอง....
"ว่าไงวะ เฮ้.........ทึ่ม รู้จักพี่แทนไทซะสิ นี่เจ้าของบ้าน" หนอนสะกิดเขา
"อืม....สวัสดีครับ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกัน" แทนไทว่า แล้วมองทึ่มอย่างพิจารณา หน้าตาก็ดี แต่ดันชื่อทึ่ม แทนไทคิด คงเป็นแฟนยัยหนอน แต่ไม่น่า คงไม่ใช่หรอก เห็นขู่ๆกันแบบนี้ น่าจะเป็นเพื่อนมากกว่า เอ๊ะ ทำไมเขาต้องมาคิดอะไรกับเรื่องของยัยเด็กนี่ด้วยไม่เกี่ยวกันสักนิด แทนไทสลัดความคิดนั้นทิ้งไป........ยังงัยก็ดูเป็นเด็กกะโปโล เขาคิด.....
"ไปแล้วนะคะ หวัดดีค่ะ " หนอนว่าแล้วลากเจ้าทึ่มไปทันที
"เฮ้ย......เบาๆเจ๊ เดี๋ยวตายก่อนไม่มีคนให้แกล้งนะ " ทึ่มประท้วง
"ถ้าแค่นี้ตาย แกก็ไม่ต้องไปทำอะไรกินเลย " หนอนดุ
แทนไทมองตามทั้งสองไป เขาคิดถึงใครอีกคนคนที่เขาเฝ้ารอมานาน
ใช่ แล้ว เกด ...คนนี้แหละที่เขาควรจะใส่ใจไม่ใช่เรื่องวุ่นๆของยัยหนอน
และแล้วเขาก็ออกไปข้างนอกเช่นกัน
.........................................................................
ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"คือ ทางเราเพิ่งได้รับแจ้งมาน่ะครับว่าจะมีนักศึกษา อาชีวอนามัยมาฝึกงาน
ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ไม่ได้ต้อนรับเท่าที่ควร พนักงานฝ่ายธุรการกล่าวกับหนอน " แล้วอีกคนล่ะครับ"
"อ๋อ อีกคนจะตามมาทีหลังค่ะ พี่เค้าบอกให้ล่วงหน้ามาก่อน ต้องขออภัยเช่นกันค่ะ ที่วันแรกก็รบกวนมากมายแล้ว พี่คะวันนี้หนอน อ้อ ชื่อ นัทราภรณ์ ค่ะ เรียกหนอนก็ได้ค่ะ "
"ส่วนอีกคนอ้อ...มาแล้วค่ะ พี่ลูกน้ำ มาแล้ววว...." .หนอนยิ้มอย่างดีใจ
"แหมยัยหนอนเป็นไงล่ะหล่อน มานานรึยัง " ลูกน้ำหรือ อนุศักดิ์
ชายร่างบึกบึนดุจดังทหารผ่านศึกแต่จิตใจอ่อนโยนดีงามดังเช่นสตรีงามเลื่องนามแบบนางสาวไทย ยกมือไหว้พี่ๆที่โรงพยาบาลอย่างแช่มช้อย....
"อ่า...ครับ " พี่ผู้ชายคนนั้นตะลึงกับท่าทีที่ตรงข้ามเมื่อมองดูรูปร่างของอีกฝ่ายอันที่จริงหนอนจะได้เข้าโรงงานเหมือนเช่นคนอื่นๆเขา แต่ทางโรงงานที่หนอนยื่นความประสงค์ไปนั้นเกิดความขัดข้อง อาจารย์จึงส่งหนอนมาฝึกที่โรงพยาบาล โดยให้อยู่กับฝ่ายคณะกรรมการความปลอดภัย และอาชีวอนามัย.....เกี่ยวกับสภาพการทำงานของหมอและพยาบาล เข้าใจง่ายๆคือ ทำอย่างไร หมอและพยาบาลจึงจะมีอัตราเสี่ยงน้อยลงต่อการติดเชื้อจากผู้ป่วย
"เอาล่ะครับมาครบกันแล้วใช่ไหม? อืม น้องหนอนจะให้พวกพี่ช่วยอะไรบ้าง"
"อ๋อ.....วันนี้หนอนขอ walk through survey (เดินสำรวจเพื่อค้นหาปัญหาที่เกิดขึ้น) ก่อนละกันค่ะ"
"ได้เลยครับทางเราจะอำนวยความสะดวกให้น้องหนอนกับน้องลูกน้ำ จะทำอย่างไร
ต้องใช้อุปกรณ์อะไรบอกเราได้นะครับ....."
"ขอบคุณพี่ๆมากเลยนะคะ " หนอนยกมือไหว้อีกครั้ง
วันนั้นหลังจากเลิกงาน หนอนเดินออกมา หน้าโรงพยาบาล เพื่อรอรถ แล้วทึ่มก็โทรมา
"หนอนจ๊ะ เรายังไม่ออกจากโรงงานเลยหนอนรอได้ไหม เรายังเคลียร์งานไม่เสร็จเลยน่ะ"
"อืม.....งั้นทึ่มไม่ต้องมาหรอกนะ เรากลับเองได้"
หนอนชักเกรงใจเลยพูดดีด้วย แต่สรรพนามก็เปลี่ยนไปเมื่อหนอนเอ่ยต่อไปว่า.....
"แกกลับบ้านดีๆนะ บาย....."
"อ่ะ......" ทึ่มอ้าปากพูดไม่ทัน
"เฮ้อ......." .เขานั่งถอนหายใจ ชีวิตอีก2เดือน ต้องอยู่กับโรงงานผลไม้กระป๋อง หนอนนี่สิน่าห่วงอยู่โรงพยาบาล ไม่รู้มันจะเอาตัวรอดได้มั้ย แต่มันก็เก่งนี่หว่าคิดอะไรไปนะเรา... เฮ้อ........นี่เขาคิดมากไปหรือนี่ แล้วทึ่มก็หันกลับไปนั่งอ่านแผนผังโรงงาน (Plant Layout) อย่างตั้งอกตั้งใจ......
25 ตุลาคม 2547 21:24 น.
Rainsummer
ย่านรังสิต ที่ตอนนี้ต่างชลมุนด้วยผู้คนมากมาย ....เพราะวันนี้เป็นวันหยุด
นักเรียนนักศึกษาต่างมาสังสรรค์กัน...คืนพรุ่งนี้วันเสาร์....
วันนี้เป็นวันฮาโลวีน เป็นวันแห่งการโกหก หลอกลวง รวมไปถึงหลอกหลอน ชายหนุ่มคนนึงผู้ซึ่งรักแมวเป็นชีวิตจิตใจ เดินอยู่ท่ามกลางฝูงชนอย่างอารมณ์ดี
วันนี้ต้องรีบกลับบ้านไปเอาอาหารให้เจ้าเหมียวน้อยของเขาที่เพิ่งได้มาหมาดๆจากเพื่อน เพื่อนทั้งผองบอกว่าให้เป็นของขวัญวันเกิด...
"เมี้ยว..เมี๊ยว...อยู่ไหนลูก แหม ไปหลบพ่ออยู่ที่ไหนจ๊ะ มาหาพ่อเร้วๆ อ่า นั่นแน่ หลบอยู่นั่นเอง
มาม๊ะ มาเดี๋ยวพ่อจะเอาอะไรอร่อยๆให้กิน"
เขาพูดคุยกับมันอย่างกะว่ามันฟังรู้เรื่องยังงั้น
ชายหนุ่มจับแมวน้อยมากอดยังกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็ไม่ปาน....
ลูบขนนิ่มๆของมันอย่างเบามือ สักพักก็ผละแมวน้อยจากอ้อมอกแล้วมองจ้องหน้าน้องเหมียวอย่างพิจารณา... หน้าตาดีนี่หว่า ถ้าเป็นคนนี่คงจะหล่อ...หรือว่าน่ารักไม่ใช่เล่น ชายหนุ่มคิดอย่างตลกๆ
หลังจากที่คลุกคลี อยู่กับแมวมานานหลายเพลา ชายหนุ่มจึงตัดใจออกจากเจ้าแมว ไปอาบน้ำเตรียมทำงานส่งอาจารย์ ปีนี้เขาจะจบโทแล้ว วู้ 5 5 ชายหนุ่มคิดอย่างอารมณ์ดี ต่อไปก็ไม่เหงาแล้ว เขาอยากเป็นอาจารย์จนใจจะขาด ......
กริ๊งๆ...กริ๊งๆ .....เสียงโทรศัพท์ที่ห้องพักของชายหนุ่มดังขึ้นมา
"สวัสดีครับ ..แม่เหรอฮะ ครับ อ๋อ ฮ้าาาาา....."
"ได้ยินชัดแล้วใช่มั้ย แม่จะให้ น้องมาพักอยู่กับลูก น้องเค้าจะมาฝึกงานแถวๆรังสิต อืม...เด็กคนนี้ไว้ใจได้ บ้านลูกก็มีหลายห้องนี่ จะอาไรเล่า แล้วดูแลน้องเค้าดีๆนะ อย่าให้แม่รู้เชียวว่า แกน่ะ แกล้งน้อง แม่เล่นแกตาย"
คุณแม่บอกอย่างโก๋ๆ
คำสั่งจากเทวดาบนสรวงสวรรค์ ประกาศิตมา แทนไท งง แป๊ก..พักใหญ่
ก่อนจะปรับตัวปรับใจได้แม่เขาก็ร่าย คำสวดจนจบได้ยินแค่แว่วๆว่า
"แค่นี้ก่อนล่ะ แม่จะมาส่งน้องเค้า วันอาทิตย์ หน้าแกห้ามไปเที่ยวไหนเด็ดขาด
แม่น้องหนอนเค้าจะมาด้วย แกต้องรออยู่นั่นนะ..."
โธ่....แม่นะแม่ แทนไทคิด
เห็นเราเป็นเด็ก3ขวบไปได้ แล้วยัยหนงยัยหนอนน่ะ เป็นใครไม่ทราบวะ
เอ....รึว่าเป็นคู่หมั้นตอนเด็กที่แม่แอบจับคู่ให้หว่า....อิอิ งานนี้สนุกล่ะสิ แทนไทคิดอย่างน้ำเน่า แต่ เขานึกถึงหน้าสวยๆของอีกคน ที่เรียนโทด้วยกัน เกด จะรู้มั้ยน้า ว่าเค้าคิดยังงัยกับเธอ
ชายหนุ่มเริ่มหนักใจในชีวิต ยัยนี่จะมาแย่งความเป็นส่วนตัวของเขาไปรึเปล่า
บ้านหลังนี้เป็นบ้านใหม่ที่แม่เขากับพ่อซื้อทิ้งไว้ นัยว่าจะย้ายมาอยู่ แต่แม่ยังห่วงบ้านเก่าที่ปทุมวัน ยังลังเล ไม่อยากมาเนื่องจากติดใจชีวิตที่แออัดในกรุงเทพฯกว่า...รังสิต....แทนไทคิดอย่างประชดแม่
"แม่จะให้ผมอยู่บ้านรังสิตไปคนเดียวจนตายเหรอครับ"
เขาเคยพูดประชดแม่ แบบนี้แต่แม่นั่งยิ้มไม่พูดไม่จา
"เอาไว้เป็นเรื่อนหอแกกับลูกสะใภ้มั้ง " พ่อเขาว่า
แทนไทเป็นลูกชายคนเดียวมีน้องสาวอีกหนึ่งคนกำลังเรียนมหาวิทยาลัย....ชื่อจุ๊บแจง แต่ตอนนี้ เขาไม่เข้าใจแม่เอาซะเลย เอายัยหนอนนั่นมาพักกับเขา เหอะ พ่อแม่วางใจได้ยังงัย ว่าเขาจะไว้ใจได้ แต่ก็เขาคงจะไม่ทำอะไรๆ ยัยเด็กนั่นแน่ๆ ต่างคนต่างอยู่ละกัน เขาคิดอย่างปลงๆ ว่าแล้วก็หันไปหาเจ้าเหมียว เขารักมันมาก เพราะเกดเป็นต้นคิดในการซื้อมัน......อีกอย่างเขาเป็นคนรักสัตว์อยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงเห่อ เอามากๆ .....
." น้องเหมียวมาลูกจะไปไหน ไม่ให้ไป มามะมาอยู่กับพ่อเร้ว "
แง้ววว........ เจ้าเหมียวเริ่มรำคาญ
ในใจมันคงจะนึกว่า อะไรฟะเจ้านี่ ตูเบื่อแล้วนะ เล่นพอรึยัง เบอห้า (บ้าเห่อ) จริงๆเลยแฮะ
.............แล้วคืนนั้นก็ผ่านไป..........
และแล้ววันที่แทนไท ไม่อยากให้มาถึงก็มาจนได้ ....
" อ้าวไท นี่ลูก ป้าน้ำ แล้วก็ น้องหนอน "
" หวัดดีครับ " แทนไทว่า
"จ้ะ โห ไม่เจอกันนานเลยนะ ย้ายมาอยู่คนเดียวแบบนี้ ป้าฝากน้องด้วยนะ
คือไม่อยากให้ไปพักอยู่คนเดียวน่ะ รายนี้บอกจะเช่าที่พักอยู่กับเพื่อน
ป้าน่ะเป็นห่วงเลยอยากจะฝากเราช่วยดูนิดหน่อย ....ยังงัยไทก็คนกันเอง
อ้าวยัยหนอนมาหวัดดีพี่เค้าหน่อยสิ "
"หวัดดีค่ะ " หนอนยกมือไหว้ พร้อมกวาดสายตามองรอบๆ
"อ่ะจะให้น้องพักห้องไหนก็บอกนะ "
"ให้พักข้างบนแล้วกันครับ เพราะว่าส่วนใหญ่ผมก็อยู่แถวๆข้างล่าง ไม่ค่อยเข้าบ้านแต่ถ้าน้องเค้าอยู่ผมก็ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนไม่เป็นไรครับ ยังงัยก็ได้อยู่แล้ว " ในใจเขากลับคิดว่า.....แหมใจคอจะปล่อยลูกแมวตัวน้อยที่เกดคนสวยซื้อให้อยู่บ้านตามลำพังกับน้องคนนี้ได้ไง....ไม่รู้รักแมวรึเปล่า พาลตบตีแมวเขาขึ้นมาล่ะจะยุ่ง
"งั้นแม่กลับละกันฝากน้องด้วยนะ" แม่เขาย้ำ "ครับๆ "
"ป่ะหนอนเอาของไปเก็บกัน" แทนไท ว่า
หนอนเดินตามไป ชั้นบน
"อุ๊ย...... " เหมียว .....เมี๊ยว..... แมวน้อยเอาเท้าหน้ามาสะกิดเท้าหนอน
หนอนมองอย่างขลาดๆ เพราะกลัวโดนอีกคนดุ จึงทำได้เพียงแอบถลึงตาใส่แมวน้อย
"ไปสิ ..อย่ามายุ่งกะฉัน ...ชู่วว์ " หนอนทำตาดุ
"หนอน " แทนไทเรียก "ค่า ว่างัยคะ"
"พักห้องนี้ละกันนะ มีอะไรขาดเหลือก็บอก พี่ขอไปทำรายงานต่อนะ " เขาว่า แล้วเดินลงบันไดไป
หนอนถอนหายใจ เฮ้อ.....มาอยู่กับผู้ชายตามลำพัง2 คน แม่เธอคิดว่าปลอดภัยกว่าอยู่กับเพื่อนผู้หญิง
ผู้ชายทั้งโขยงรึ หนอนคิด ...นึกถึงคำพูดแม่
"แกจะไปพักกับเพื่อนแกไม่ได้ยัยหนอน ผู้ชายตั้งหลายคนแกจะไปอยู่ยังงัย"
"แต่แม่คะ หนอนเคยไปล่องกะพวกเค้ามาหลายที่นะคะ อีกอย่างเป็นเพื่อนกันด้วยแม่นะให้หนอนไปเถอะผู้หญิงก็มีพอๆกันแหละ ไม่ได้ฉันไม่ยอมแกจะทำตัวห้าวขึ้นทุกวันแล้ว "
"ฉันจะให้แกไปอยู่กับพี่ไท ที่รังสิต ใกล้ที่ฝึกงานแกน่ะดีแล้ว "
"หนอนไม่เด็กแล้วนะ "
"ไม่เด็กล่ะสิ ฉันถึงต้องคิดมากๆ ทำตามนี้แหละ " แม่เธอว่า
.......เอาล่ะตอนนี้หนอนไม่อยากคิดอะไรแล้ว อยากพัก อยากจะเอนหลัง..แล้วหนอนก็เผลอหลับไป..รู้สึกตัวอีกที เมื่อมีเท้าเล็กๆมาสัมผัส แขน
........ เมี๊ยว.....เมี๊ยว...
"จ๊าก.... ออกไป ฉันแพ้ขนแมว เจ้าบ้า" หนอนเริ่มจะจาม หายใจขัด
แมวน้อยมองหน้าหนอนอย่างฉงน เอียงคอเล็กน้อย จากนั้นก็ไม่ละความพยายาม เข้าคลอเคลีย ไม่รู้เหมือนยิ่งห้ามยิ่งยุ ยิ่งเกลียดยิ่งเจอรึเปล่า แมวน้อยได้ใจใหญ่ เข้าเกาะหนอนไม่ปล่อย
เมี๊ยว...เมี๊ยว...เมี๊ยว... "ไปนะ คำสุดท้ายแกไม่ไปแกเจอ ...."
หนอนทำหน้าดุ พร้อม ยกแจกันข้างเตียงมาถือในมือ เตรียมพร้อมเต็มที่
"นั่นเราจะทำอะไรน่ะ" แทนไทว่าเสียงดุ
หนอนลดแจกันในมือลง แทนไทเข้าไปอุ้มแมวน้อย ที่ทำหน้าตาไร้เดียงสา
เมี๊ยว..... แล้วคลอเคลีย แทนไท ถูหน้าไปมากับหน้าอกแทนไท
"พี่ไม่ยักรู้ว่าหนอนเกลียดแมว " แทนไทว่า
"ทีหลังจะได้กักบริเวณเจ้าแมวนี่"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ" หนอนว่า "ถ้าแมวนี่ไม่มากวนหนอน หนอนก็อยู่ได้ หนอนไม่ถูกกับแมวน่ะค่ะ"
เธอรับตรงๆ แทนไทส่ายหน้า เขาว่าแล้วเชียว แม่เขานี่ช่างดีอะไรอย่างนี้
ส่งคนมาอยู่ด้วยแต่เป็นคนใจดำซะได้ แล้วงานนี้แมวของเขาก็ลำบากล่ะสิ แม่นะแม่ทำกันได้
"ทีหลัง...ก็อย่าเข้าใกล้มันละกัน" เขาว่า "ถ้าไม่ชอบ "
หนอนอยากจะเถียงเหลือเกินว่าแมวเขานั่นแหละที่มากวนเธอ แต่คิดว่าเงียบไว้ดีกว่า เดี๋ยวเรื่องจะไปกันใหญ่ เพิ่งเข้ามาอยู่วันแรกก็วุ่นวายซะแล้ว คงจะไม่ดีหากทำให้เจ้าของบ้านหนักใจ และแล้วสงครามระหว่างเหมียวน้อยศิษย์แทนไท กับ หนอนห้าวศิษย์ลำลูกกา ...ก็เริ่มขึ้น.....
25 ตุลาคม 2547 21:21 น.
Rainsummer
เรื่องราวของคนต่างขั้วที่ต้องมาอยู่ชายคาเดียวกันเพราะ
...ความตั้งใจของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย......
แต่...เขา และเธอจะ อยู่อย่างสงบสุขหรือไม่นั้น.....คำตอบอยู่ในตอนต่อไปค่ะ
เชิญอ่าน.......(^_^)
9 ตุลาคม 2547 21:55 น.
Rainsummer
นนท์กับพิมต่างยิ้มอย่างมีความสุข
" พิมน่ะใจดำ ทำงานที่ไหนไม่ยอมบอก เรารอจนแกร่วเลย "
นนท์ต่อว่า
" บอกก็ไม่เซอร์ไพรซ์ สิ นนท์น่ะน่าอิจฉาได้ไปดูงานต่างประเทศ เราทำงานแทบตายยังไม่ได้ไปแบบนี้เลย "
"อ้าว..แหมพิ๊ม พิมน่ะงานรุ่งจะตาย ทำงานในนี้ไม่ต้องเดินทางไปไหนก็รวยแล้วล่ะ เงินเดือนขึ้นเอ๊าขึ้นเอา"
นนท์ว่า
"โอยหนักเหมือนกันแหละ ใครว่าสบาย แต่เราชอบนะ ทำแบบนี้ได้อยู่แล้ว สู้ตาย"
...........กาลเวลาที่ผันผ่าน
"พิมแต่งงานกับพี่นะ" ใครบางคนเอ่ยขึ้นขณะนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า ด้วยกัน
บรรยากาศตอนนี้ดูอบอุ่นดีจริงๆ บรรยากาศยามเช้าสดชื่นสดใส
พิมคิดอยู่แล้วว่าวันนี้พี่เค้าแปลกๆไป คงมีอะไรแน่นอน
แต่ไม่คิดว่าจะถูกขอแต่งงานแบบนี้
แต่ก็ดีนะขอแต่งงานตอนเช้าการเริ่มต้นที่สดใส
แปลกกว่าที่พิมเคยเจอมาแต่ถ้าเป็นคนที่เธอรักมาแบบไหนก็รับได้
จำได้ว่าตอนนั้นยิ้มอยู่อย่างเดียว กลัวว่าเค้าจะคิดว่าเอ๋ออยู่ แต่พิมพูดไม่ออกนี่นา..
มันดีใจจนถึงเดี๋ยวนี้พิมคิดว่าตัดสินใจไม่ผิด
วันแต่งงานของเธอ นนท์ไม่ได้มาเพราะติดงานที่อเมริกา
มีแต่เมล์ของเขาเท่านั้น ที่แสดงความยินดีและบอกกับพิมว่า
"เรารู้สักวันมันต้องเกิดขึ้น แต่เราเข้าใจพิมนะ ถ้าพิมรักใครก็ทำตามใจพิมเถอะนะ
เราไม่ดึงรั้งไว้หรอกเราโตๆกันแล้ว ไม่ต้องห่วงเราหรอกนะ เดี่ยวเราจะพยายามหาคนมาดามใจเองแหละ เยอะซะด้วยนา เพื่อนรัก ที่เคยเป็นแฟนเราไปทำงานล่ะ"
.นนท์
..ข้างหลังภาพถ่ายของนนท์กับพิมวันรับปริญญา
มีใจความว่า
พิมเรารักพิมเสมอเธอเป็นแฟนฉันแล้วตอนแรกที่เจอกัน
พิมไม่คิดว่าจะมีใครมาแทนที่นนท์ได้ พอมาพบกับคนคนนี้ พิมกลับเกลียดตัวเอง
ที่ไม่ซื่อสัตย์ แต่พิมไม่อาจทรยศจิตใจตัวเองได้จึงรับรักคนคนนี้ ที่เคยเจอปัญหามาร้อยพันร่วมงานกัน สุขทุกข์ งานล่มงานรุ่งพยุงมาด้วยกัน.พิมจึงรักผู้ชายคนนี้
เขาเป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน..และที่สำคัญเขาเป็นคนดี
ภาพต่างๆผุดขึ้นมาในใจ พิมนั่งยิ้มอย่างมีความสุขกับอดีตที่น่าจดจำ ในชีวิตนี้โชคดีที่พบกับคนดีดีหลายคน แต่คนที่เป็นคู่แท้ ของเธอมีเพียงคนคนเดียวเท่านั้น..
"ยิ้มอะไรจ๊ะ" ใครบางคนกอดพิมหลวม ๆ
"สงสัยเจ้าตัวน้อยเราจะอารมณ์ดีเหมือนแม่แฮะ"
"ตั้งแต่มีเค้านี่เห็นพิมอารมณ์ดีจริงๆ ไหน..มาให้พ่อคุยด้วยหน่อยสิ .."
พิมมีความสุขกับชีวิตในตอนนี้เธอปิดไดอารี่เล่มสีฟ้าด้วยความรัก
.ชื่อหัวข้อที่อ่านตอนนั้น.มีชื่อว่า คู่รักทรหด.
เสียงเพลงในอดีตที่นนท์เคยส่งมาให้ยังคงติดอยู่ในใจ
แต่คนที่อยู่ในใจกลับเป็นใครอีกคนที่ไม่ใช่นนท์.คนๆนี้เป็นพ่อเด็กคนที่อยู่ในครรภ์เธอ..
.ไว้ว่างๆ พิมเขาบอกว่าจะเล่าเรื่องคนคนนี้ให้ฟังนะคะ. ^_^
http://365jukebox.com/script/play.cgi?songid=2995
เธอเป็นแฟนฉันแล้ว - กะลา
9 ตุลาคม 2547 21:51 น.
Rainsummer
วันออกค่าย..
เร้วๆเร็ว น้องปี1 เหลือใครมั่ง นนท์ถาม
เหลือเจ้าอ้นค่ะพี่นนท์ น้องผู้หญิงทำตาหวานใส่นนท์
อืมถ้าอีก5นาทีไม่มาไปกันเลยนะ นนท์ว่า
สายมากแล้วเดี๋ยวกำหนดการเราเลื่อนเสียพิธีหมด
มาแล้วคร้าบ มาแล้ว อ้นวิ่งหอบของพะรุงพะรัง
"อืม ดีๆ นายมาก็ดี รีบไปขึ้นรถได้แล้ว"
นนท์ว่าพร้อมตำหนิทางสายตา
"คร้าบ พี่.พี่พิมล่ะครับ " อ้นถามนนท์
"อยู่บนรถแล้วนายรีบไปสิ" นนท์ว่า
"พี่พิมครับผมซื้อมาฝาก "อ้นยื่นขนมให้
"ขอบใจจ้า" พิมยิ้มรับ "แต่ไม่ดีกว่านะ พี่ชอบกินนมมากกว่าขนมขบเคี้ยวน่ะ"
"เหรอครับ ผมจะจำไว้ อิอิ " อ้นทำสายตาเจ้าชู้
พิมอยากจะหันหน้าหนีอย่างเซ็ง แต่ก็กลัวเสียมรรยาท
"ตรงนี้ไม่มีคนนั่งใช่ไหมครับ" อ้นถาม
"อืมแต่ไม่รู้ว่านนท์เค้าจะมานั่งมั้ยนะ" พิมว่า
"งั้นผมนั่งนะครับ." อ้นรีบสวมรอยนั่งข้างพิม
ความที่เป็นรุ่นน้องพิมเลย ไม่อยากจะว่าให้เสียใจ
พิมจึงนั่งเงียบ
"เฮ้ย..ใครวะ แกออกไปสิ ลุกไปเลยๆแฟนฉันก็ต้องนั่งกับฉันสิ แกมาเกี่ยวอะไรด้วย ไปหาที่นั่งที่อื่น "
นนท์โวยวาย
"พิมน่ะปล่อยให้มันมานั่งได้ไง " นนท์ติง
อ้นไปแล้ว เพราะโฟนมาลากตัวไปนั่งด้วย
"แกล้งน้องทำไม" พิมยิ้มให้นนท์
"ไม่กะแกล้งหรอก กะจะเตะมันสักป้าบ แหม.แมวขโมย เราเผลอเป็นไม่ได้"
นนท์เอ่ยอย่างฉุนๆ
"เราไม่ใช่ปลานะ ดีนะเราไม่บอกว่าเราเป็นก้าง แล้วนนท์เป็น อิอิ "
พิมแหย่นนท์เล่น
"เดี๋ยวมีโชว์ลองว่าเราสิ" นนท์ขู่
" เดี๋ยวยื่นจมูกกะหน้าให้ตบเลย ฮะฮะ"
"ทะลึ่ง ไม่อยากตายดีใช่มั้ย " พิมขู่ ยิ้มๆ
ที่ค่าย
"อ้าวไอ้อ้น แกน่ะรีบๆ smear เลยชักช้าข้ารอส่องเว้ย โฟนเร่งอ้น"
"เห็นมั้ยนี่พวกพี่ๆเขาว่างงานแล้ว" เคนบ่นตาม แต่นนท์เงียบ
"พวกนายก็ช่วยน้องเค้า smear สิ " พิมว่า
"เอาล่ะเว้ยนนท์แม่แกมา "
โฟนรีบทำเป็นปรับกล้องจุลทรรศน์
เคนหันมาเช็คตลับสิ่งส่งตรวจที่ชาวบ้านเอามาให้ตรวจหาพยาธิ (เขาเรียกเจ้านั่นว่า Stool หรือ อุจจาระ นั่นเอง )
"พิมจ๊ะ สนใจตรวจพยาธิกัน มั้ย เห็นคล่องนิ ตอนเรียนปรสิตวิทยา (parasite) " เคนแซว
"วันนี้จะเข้าครัว แกอยากกินกับข้าวฝีมือฉันมั้ยล่ะวันนี้ อิอิ ช่วยตรวจก็ได้นะ"
"ไม่..ละ ไปเหอะๆ เราตรวจกับพวกนี้ก็ได้ เย้..พวกแกเจอน้องฮุกแล้วเว้ย"
โฟนตะโกนอย่างดีใจ กับสิ่งที่เจอใน แผ่นสไลด์ (slide )
"ไหนๆฟะโฟน " เคนลุกขึ้นมาดูอย่างตื่นเต้น "ไข่น้องฮุกว่ะเอ็ง ฮ่า ฮ่า "
"พี่ครับน้องฮุกนี่คืออะไรเหรอครับ" อ้นถามอย่างไม่รู้
"น้องฮุก อ๋อ แกยังไม่เรียนเนอะ ลืมไป ไข่พยาธิปากขอไงล่ะน้องเอ๊ย" เคนเฉลย
"เค้าเรียกว่า Hook worm เป็นชื่อเรียกทั่วไปของพยาธิชนิดนี้ "
"แสดงว่า.. อ่าวเฮ้ยข้าก็เจอว่ะ คราวนี้เป็น น้องหลอยว่ะ ฮ่าฮ่า ."โฟนดีใจอีกรอบ
"อะไรอีกล่ะครับผมงง" อ้นสงสัยอีก
" ตัวอ่อนของพยาธิ Strongyloides พวกนี้พบมากแถบอีสานนะ "
"อืมๆ ไหนเดี๋ยวๆวู้ยังกะสวนสัตว์เปิดเลยว่ะ ฮ่าฮ่า มาดูๆ ไอ้อ้น แกน่ะต้องรู้ไว้ขึ้นปี2
จะได้หาพยาธิเก่งๆเหมือน ยัยพิม แม่เจ้านนท์ อิอิ" เคนแขวะพร้อมเหล่มองทั้งสอง
"เฮ้อ.ไฟไหม้ขนตาว่ะโฟน เอาน้ำมาดับที "เคนว่า เมื่อเห็นพิมซับเหงื่อที่หน้าให้นนท์
อ้นทำเป็นไม่เห็น ก้มหน้าก้มตาหยดน้ำเกลือ หรือ normal saline และ เอาไม้จิ้มฟันแตะเอาstool ( อุจจาระ)
ลงกระจก slide จากนั้นละเลงให้เข้ากัน แล้วเอา cover glass ปิด อีกแผ่นเขาเอา น้ำยาไอโอดีนหยดลงไปทำเหมือนกันคือเอาstool แตะลงไปนิดนึง เท่าไม้จิ้มฟัน.ละเลงเหมือนตอนแรกและปิดด้วย cover glass
วิธีการนี้เค้าเรียกว่า Smear นั่นเอง
"นนท์ไปเดินหมู่บ้านเป็นเพื่อนเราหน่อย" พิมว่า
"เราจะไปตามน้องที่ไปสาธิตการปฐมพยาบาล เค้าไปนานแล้วน่ะ เราเป็นห่วง ป่านนี้ยังไม่มา เราไม่น่าปล่อยให้น้องไปกันเองเลย"
"อืมไปสิ" นนท์ว่าแล้วละมือจากการเขียนป้าย...
ทั้งสองคนไปแล้ว
"เฮ้อ.ใครบางคนอกหักเว้ย" โฟนตะโกน แล้วหัวเราะลั่นหันมาทางเคน
"อะไร เอ็งไม่ต้องมามองข้า นู่นๆ ไอ้อ้นนู่น อิอิ ข้าทำใจได้แล้ว ข้าจะจีบน้องหนิงน้องในเครือ ยัยพิมว่ะ เอิ้กคอยดูมียัยพิมเชียร์สำเร็จๆ"
..คืนนั้นคิดว่าทุกคนคงหลับไปแล้ว ยกเว้นเวรยามตอนกลางคืน
"พี่พิมง่วงก็ไปนอนได้นะครับ ผมเฝ้าเองก็ได้ "
อ้นว่าอย่างห่วงใยเมื่อเห็นพิมนั่งหาวหวอดๆ
"ไม่ล่ะจ๊ะ พี่ไม่เอาเปรียบเราหรอก อุตส่าห์อยู่เวรเดียวกันทั้งที"
"ไปเถอะครับ ไม่ต้องห่วง." อ้นว่า ทันใดนั้นเสียงมือถือก็ดังขึ้น
"พิมคิดถึงนะ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน ค่ายน่ะใกล้เลิกยัง" เสียงแซนบ่นมาตาม
"ยังหรอกแซน แค่นี้นะแฟนเรามา ไม่ต้องโทรมาอีกนะ " พิมว่า
พร้อมปิดเครื่อง.. อ้นมองอย่างสงสัยหันซ้ายหันขวา แต่ไม่เห็นใคร
"ทำไมครับ." "เปล่า" พิมว่าสีหน้าครุ่นคิด
สงสัยต้องกลับบ้านไปสะสางเรื่องซะแล้ว
"พี่พิมครับ คือว่า" .อ้นเอ่ยปาก
"พี่ว่าอ้นมองคนอื่นดีไหม พี่ไม่มีอะไรที่เหมาะกันกะอ้นนะ
พี่ว่าอ้นลองมองให้เห็นข้อดีของคนอื่นแล้วก็ เปิดใจให้กับคนอื่นซะนะอืมบางทีอ้นอาจจะดีใจก็ได้ที่ไม่ได้คบกับพี่นะ ตั้งใจเรียนก่อนเถอะจ๊ะ อ้นเพิ่งปี1 เองนะ ขยันๆไว้.เรียนให้ดีที่สุดก่อนนะ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง"
พิมร่ายบทสวด
"อ้า..อ่าเอ้อ..ครับ"
อ้นยอมรับเลยจริงๆ เขาแค่อ้าปาก พิมมองก็เห็นเขาทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว เฮ้อ.
หน้าส่วนตัว
1199
