17 พฤศจิกายน 2550 08:20 น.
Salukphin
ให้สองมือถือประคองตระกองขวัญ
ลบไหวหวั่นวันที่เธอเผลอปวดร้าว
ให้สายใจไร้ลูบจูบไล่คาว
ลบรอยหนาวแรมร้างจางจากใจ
ให้สายรักถักจารจดลดเศร้าโศก
ราร้างโรคสวาทวายพ่ายหวั่นไหว
ให้สายลมพรมผ่านล่องท่องฟ้าไกล
บอกเธอให้จดจำคำสัญญา
ให้เมฆขาวพราวตระการในม่านเมฆ
ช่วยเป่าเสกสายใจใยเสน่หา
ให้รักร้างแรมไกลไม่ร้างรา
สานปรารถนาประสบคือพบกัน
ให้จันทร์นวลยวนแสงส่งตรงเป็นสื่อ
ร้อยสัตย์ซื่อทะนงใจมิไหวหวั่น
ให้ตะวันปันแสงแต่งรางวัล
ร้อยรับขวัญคนเหงาเศร้าทุกข์คลาย
ให้ราตรีมีดาวพราวคู่ฟ้า
กระซิบว่ารัก รักมั่นนั้นมิหน่าย
ให้คิดถึงซึ้งสายใจใช่จนตาย
มิละลายหยุดใยรักสักนาที.
16 พฤศจิกายน 2550 05:58 น.
Salukphin
ใจทั้งดวงถอดวางไว้ให้เธอหมด
มันใสสดบริสุทธิ์ดุจผ้าขาว
มิแปดเปื้อนเลือนเลอะเปรอะขุ่นคาว
หรือรานร้าวรอยรังแกมีแผลเป็น
ใจผสานขานทอรักก่อเกี่ยว
เธอคนเดียวเหนียวแน่นนักจักคงเห็น
พร้อมฟันฝ่าอุปสรรคหนักลำเค็ญ
เหนื่อยแสนเข็ญอย่างไรไม่เปลี่ยนแปลง
รัก รัก รัก ถักออมอ้อมใจไว้
มีมอบให้อบอุ่นกรุ่นสีแสง
พราวชมพูเติมหวังพลังแรง
สู่ห้วงแห่งปรารถนาภาษาใจ
มีไหมรักถักทอก่อผูกขวัญ
อัศจรรย์เปล่งแสงทองคล้องหวั่นไหว
ดนตรีรักบรรเลงเพลงกล่อมไกล
ฝากฟ้าให้รับส่งตรงถึงเธอ
ร้อยสายใจใยรักถักผสาน
เป็นบำนาญเนื้อใจไปเสนอ
ออดอ้อนถ้อยจริงใจให้ปรนเปรอ
ใช่พร่ำเพ้อเพราะพิษรักปักหลอกลวง.
16 พฤศจิกายน 2550 05:40 น.
Salukphin
ลืมสายใจใยหวานผ่านได้ไหม
ลืมเยื่อใยอาทรกร่อนหรือเปล่า
ลืมหวังดีมีมอบตอบดั่งเงา
ลืมรักเขาจากใจให้จืดจาง
ลืมรอยเศร้าโศกซับรับจดเจ็บ
ลืมหนาวเหน็บเนื้อใจให้หายห่าง
ลืมตัดพ้อรอรักเขายากเบาบาง
ลืมราร้างรักเร้นเช่นภูตพราย
ลืมสำเนียงเสียงอ้อนเว้าวอนหวาน
ลืมซาบซ่านคำคมถมเล่ห์ร้าย
ลืมสวาทบาดใจใช่ปางตาย
ลืมสิ้นสายเสน่หาพร่าหัวใจ
ลืมสายตาปรานีที่หลอกหลอน
ลืมคำค่อนข่มขวัญที่หวั่นไหว
ลืมจำจดกฎรักพักผ่อนไว้
ลืมอภัยไม่ถือโกรธยกโทษลืม
ลืมฝากคำอำลาวันลาจาก
ลืมออกปากตัดใจไม่ปลาบปลื้ม
ลืมหันหลังทั้งทำใจไม่หยิบยืม
ลืมด่ำดื่มได้ไหมใจตัวดี.
15 พฤศจิกายน 2550 07:28 น.
Salukphin
คิดถึงเธอเพ้อครวญกำสรวลเศร้า
ด้วยหงอยเหงามิเข้าใจไยเหินห่าง
น้ำตาบ่าหลั่งรินไหลไม่เบาบาง
เธอแรมร้างจางจากพรากเหตุใด
ยามค่อนคืนตื่นสะท้อนนอนเหน็บหนาว
ใจรานร้าวระทมตรมหวั่นไหว
หวาดวิตกอกระรัวกลัวห่างไกล
กลัวสายใยสวาทวายใช่ฉันกลัว
ยินเสียงนกจำพรากจากส่งเสียง
แสร้งหลบเลี่ยงแต่งเติมเพิ่มยิ้มหัว
แท้หนาวในใจขลาดหวาดระรัว
ต้องล้อมรั้วหัวใจใส่กำแพง
ปลอบตัวเองเก่งนักถักปกปิด
ร่ายลิขิตปิดไว้ใต้เสแสร้ง
แม้ร่างล้าระทมตรมไร้แรง
ยังฝืนแกร่งเติมต่อด้วยทระนง
คิดถึงเธอทุกลมห่มหายใจ
คิดถึงใช่ไม่แปรเปลี่ยนเขียนใหลหลง
คิดถึงคำพร่ำสัญญาว่าซื่อตรง
ภักดิ์มั่นคงเคียงข้างกันนิรันดร.
14 พฤศจิกายน 2550 17:39 น.
Salukphin
เก็บรอยยิ้มอิ่มใจทอใยหวาน
มาขับขานไขเสริมแต่งเติมฝัน
แด่คนที่อ่อนล้ายากฝ่าฟัน
ปลุกปลอบขวัญของใจให้คืนมา
มีอ้อมใจไออุ่นกรุ่นสัมผัส
ร้อยรึงรัดสายใจใยเสน่หา
จงเอนกายผ่อนพักสักครั้งครา
จะรู้ว่าแช่มชื่นตื่นฝันดี
วิมานนี้มีผสานกรองกานท์ถ้อย
ร่ายเรียงร้อยลำนำรสสดใสศรี
ดีดสังคีตกรีดบรรเลงเพลงดนตรี
เรียกขวัญที่แรมร้างจางจากใจ
เก็บมะลิสีขาวพร่างพราวหอม
มานำน้อมห้อมขวัญที่หวั่นไหว
เก็บดาวเดือนเพื่อนฟ้าถักอาลัย
เกี่ยวก้อยใยซาบซึ้งตราตรึงทรวง
เก็บสายรุ้งเจ็ดสีที่สวยสด
มาใช้ชดห้องใจใส่แหนหวง
เติมรักแท้ที่จริงใจไร้หลอกลวง
ทั้งแดดวงถอดวางไว้ให้ทุกคน.
หน้าส่วนตัว
927
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
