22 มกราคม 2552 06:41 น.
Salukphin
ตะวันรอนจรจากฟ้าคราค่ำนี้
เธอคนดีใจหงอยเหงาเศร้าโศกไหม
แหงนหน้ามองจ้องตะวันผันลับไป
ฉันเจ็บใจไหวร้าวหนาวระทม
เธออยู่ไหนไม่ส่งข่าวฝากดาวเดือน
ยามยิ้มเยือนใจรานร้าวหนาวขื่นขม
ตะวันรอนจรจากฝากตรอมตรม
ใจซานซมห่มเยินยับกับตะวัน
ตะวันรอนอ่อนแสงฟ้าแดงส้ม
ใจระทมตรมเศร้าเหงาไหวหวั่น
ยินเสียงนกกู่ก้องร้องหากัน
ใจพรึงพรั่นสั่นระรัวจับขั้วใจ
แหงนมองฟ้าหน้าก็หมองอยากร้องร่ำ
ฟ้าใกล้ค่ำยามเย็นเป็นโหยไห้
อยากหลับตาเมินมองจ้องฟ้าไกล
ลืมสายใยใจห่วงหาตัดอาวรณ์
ตะวันรอนจรจากฟ้ายามสายัณห์
ใจของฉันหวั่นหวาดขลาดไหวอ่อน
คงมีเพียงน้ำตาเหงาเพื่อนเข้านอน
หลั่งรดหมอนเป็นเพื่อนเหมือนเช่นเคย
อนิจจาจำพรากจากเพราะรัก
มันหนาวหนักจักยากฝากเอื้อนเอ่ย
มันเจ็บตรมขมใจไม่ร้างเลย
จนชาเฉยใช่ชินแต่ชินชา.
22 มกราคม 2552 06:31 น.
Salukphin
ถ้าจะถามถึงใจในรอยเจ็บ
มากหนาวเหน็บตะเข็บใจในรอยแผล
มากตรอมตรมขมขื่นฝืนดูแล
ยากไขแก้เก็บฟื้นคืนดังเดิม
ด้วยเดียงสาทระนงตรงอวดเก่ง
มาดนักเลงที่หัวใจใช่ฮึกเหิม
มุ่งหวังวาดปรารถนามาแต่งเติม
เพื่อส่งเสริมไฟฝันอันเสรี
ไม่มีเล่ห์ร้อยกลปนเสแสร้ง
ไว้แต้มแต่งเติมตักขายศักดิ์ศรี
หลงคิดว่าคนเขาวัดจัดเลวดี
ทองแท้ที่คุณค่ากว่าสิ่งใด
เดินตามใจใส่ศรัทธาประสาซื่อ
เจ็บครางฮือเสียขวัญร้อยหวั่นไหว
สังคมลวงโลกมนุษย์ผุดทั่วไป
น่าขันไหมใช่สะอาดปราศมลทิน
จะร้องขอความเป็นธรรมย้ำจากไหน
เมื่อจิตใจจ่อจดหลงตรงสีกลิ่น
ซากอสุภเสพติดจดในรสลิ้น
ลบยลยินถูกต้องครรลองธรรม
สังคมใจในคุณค่าภาษามนุษย์
ถูกยื้อยุดฉุดไว้ให้ตกต่ำ
ยากลบคราบคาวด่างล้างมืดดำ
จึงต้องย่ำซ้ำซ้ำรอยถอยไม่มี
เป็นรอยเจ็บจารใจไม่เลือนหาย
แม้เหนื่อยหน่ายเหน็ดมากยากจะหนี
ต้องเวียนว่ายในสังคมถมเลวดี
เหมือนใชัหนี้ของชะตากว่าสิ้นลม.
21 มกราคม 2552 23:05 น.
Salukphin
ตะวันจ๋าอย่าร้องไห้ในวันเหงา
อย่าซึมเซาไร้ยิ้มพิมพ์ภาพหวาน
อย่าก่นเศร้าโศกระทมตรมร้าวราน
อย่าผันผ่านผืนฟ้าอำลาไกล
ตะวันจ๋าอย่าถอดใจเจอะใยหมอง
อย่าร่ำร้องรำพันยามหวั่นไหว
อย่าตัดขาดปรารถนาละอาลัย
ทำได้ไหมใจตะวันในวันนี้.
21 มกราคม 2552 22:49 น.
Salukphin
ค่ำคืนนี้มีแสงดาวพราววะวับ
ระยิบระยับจับตาเกลื่อนฟ้าสวย
สายลมพลิ้วโชยระรื่นชื่นระรวย
วานลมช่วยเป็นสื่อถือหัวใจ
ข้ามขอบฟ้าแสนไกลไปให้ถึง
มอบคนซึ้งซึ่งห่างกันอย่าหวั่นไหว
บอกเขาว่าคนข้างหลังยังห่วงใย
มิมีใครร่วมเรียงคอยเคียงครอง
ลมช่วยโอบอุ้มใจให้คลายเหงา
อย่าให้เขาซานซมตรมหม่นหมอง
อย่าให้ใจเขาช้ำน้ำตานอง
และมีช่องกั้นกลางระหว่างกัน
ลมช่วยพัดหมู่ดาวพราวกลางฟ้า
เป็นดวงตาทรงพลังทั้งรับขวัญ
ให้เขาสุขสดชื่นทุกคืนวัน
ยิ้มสุขสันต์ยามตื่นลบขื่นทรวง.
21 มกราคม 2552 22:43 น.
Salukphin
ร้อยตะวันพันดาวที่พราวฟ้า
ฝากบอกว่าคิดถึงซึ้งเสมอ
มีใจมอบตอบรักภักดิ์เพียงเธอ
มิเคยเผลอมอบใจแด่ใครเลย
ร้อยบุปผามาลีมีกลิ่นหอม
มาโน้มน้อมอ้อมใจให้เปิดเผย
เคียงอิงแอบแนบสนิทชิดชมเชย
คนคุ้นเคยของใจซึ้งไม่ลืม
ร้อยสายลมพรมพลิ้วลิ่วละล่อง
ห่มหอห้องหัวใจใส่ปลาบปลื้ม
ฝากคนไกลให้จดจำห้ามทำลืม
ฝังดูดดื่มด่ำใจไม่รู้คลาย.
หน้าส่วนตัว
993
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟSalukphin
