18 มีนาคม 2549 21:01 น.
Silky
อยากกระซิบความช้ำตรมผ่านลมเหงา
อยากบอกเล่าความหมองหม่นแต่หนหลัง
อยากบอกเล่าความทุกข์ที่ถาโถมโหมประดัง
ที่คอยฝังไม่ลบเลือนเหมือนแผลใจ
แต่กายบอบช้ำขมขื่นกล้ำกลืนกว่า
ใจปวดปร่าไหวหวั่นและสั่นไหว
น้ำตาหยดรินหยาดแทบขาดใจ
อยากมีใครห่วงหาและอาทร
ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรแล้ว
อยู่กับลมหายใจผ่ะแผ่วและออ่นไหว
มีแต่เพียงความอ้างว้างอยู่กลางใจ
เพียงหวังไว้ให้ใครคนนั้นหันกลับมา
เฝ้ารอแล้วรอเล่าเฝ้ารออีก
บอกตัวเองว่าเขาปลีกเวลาอยากมาหา
รออย่างหงอยเหงาหลักฐานคือรอยน้ำตา
ทั้งรู้ว่าไม่มีหวัง.....ยังรอคอย.........
14 มีนาคม 2549 17:28 น.
Silky
อารมณ์ผู้หญิง
คงหยั่งยากยิ่ง...........กว่าสิ่งใดใด
ทะเลว่าลึก.................ยังนึกรู้ได้
หย่อนดิ่งลงไป..........ไม่เกินคะเน
อารมณ์ผู้หญิง
ว่าแท้ที่จริง.............ก็ยิ่งรวนเร
อยู่อยู่ก็ร้าย............เดี๊ยวกลายหักเห
เหมือนดังทะเล........ไม่แน่ไม่นอน
อารมณ์สตรี
บางครั้งแสนดี..........ไม่มีแง่งอน
พอเราเหนื่อยนัก.......หนุนตักแทนหมอน
ถึงคราวออดออ้น..........ใจออ่นทุกที
อารมณ์ผู้หญิง
คราวถูกผีสิง..........อยากจะวิ่งหนี
เมื่อพิษลมหึง.......ปักตรึงฤดี
แม้ชายชาตรี.....ยังลี้ไปไกล
อารมณ์สตรี
ในห้วงฤดี.........มีแต่สงสัย
อะไรนิดหน่อย......คอยซักไซร้
สอบสวนหัวใจ......ทุกเมื่อเชื่อวัน
ยามอารมรณ์โกรธ
ล้านคำขอโทษ.....แทบโดดตบฉัน
เหตุผลใดใด.......ไม่ฟังทั้งนั้น
หูแทบออกควัน.....ฆ่ากันให้ตาย
พออารมณ์หวาน
สุดแสนซาบซ่าน........สะท้านมิหาย
ยามได้กอดรัด.........สัมผัสด้วยกาย
สุขดั่งใจหมาย.........ลืมร้ายชั่วคราว
อีกสักประเดี๊ยว
กลายเป็นโกรธเกรี้ยว.....ฉุนเฉียวคำกล่าว
สะบัดสะบิ้ง......................ที่จริงปวดร้าว
แกล้งว่าปาวปาว..............รอเราเข้าใจ
อารมณ์สตรี
คิดครวญให้ดี.........บางทีหวั่นไหว
ดีร้ายแปรเปลี่ยน.....หมุนเวียนไป
แค่อยากมีใคร........เข้าใจสักคน
11 มีนาคม 2549 21:53 น.
Silky
นิรันดรตลอดกาลมินานเท่า
ยอดขุนเขาหิมาลัยไกลสุดฟ้า
เสียงสายน้ำจรดผืนนภา
แม้เขตฟ้าจรดเขตพื้นทราย
บริสุทธ์นุ่มนวลดั่งปุยเมฆ
แข็งแกร่งเฉกเช่นภูผา
ภักดีมั่นคงเสมอมา
สลึกลึกชั่วทิวาครารักกัน
ความรักทำให้ผู้หญิงออ่นหวาน
อิ่มเอมซาบซ่านแสนสุขสันต์
แม้สองใจผูกสมัครมารักกัน
เหมือนว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ลงตรง....กลางใจ....
ความรักให้ความรู้สึกอบอุ่นและหวาบหวาม
ขณะเดียวกัน....ก็คุกคามอิสรภาพอยู่ภายใน
ความรักสร้างเสียงหัวเราะและร้องไห้
แต่ทำไมใยจึงไขว่คว้าหารักกัน
ความรักผู้ชายช่างออ่นไหว
ทำทุกสิ่งเพื่อให้ได้ดั่งใฝ่ฝัน
สร้างความรู้สึกลึกซึ้งให้ผูกพัน
พอสมใจดั่งฝันก็พลันลืม
คำว่า....รักนิรันดรมั่นเสมอ
กาลเวลาพร่าเบลอ...ยังรักเธอดูดดื่ม
ใจทั้งใจมีแต่เธอไม่ขอลืม
แม้กี่วันกี่ปียังปลื้มไม่ลืมเธอ
จุดเริ่มต้นและลงท้ายคล้ายดั่งฝัน
เวลาจะเป็นสิ่งยืนยัน....ว่ารักกันมั่นเสมอ....
แม้เธอจะเปลี่ยนไป.....ไม่ว่าเธอ
ขอเพียงพบเจอ....ทักทายบ้างอย่างเพื่อนกัน
11 มีนาคม 2549 02:56 น.
Silky
ตำรวจตั้งเป็นแถวแนวตรงดิ่ง
ตั้งใจจริงทำงานตามหน้าที่
แบ่งเป็นสายแยกเป็นเหล่า...เข้าท่าดี
หวังให้มีความสงบ เมื่อพบกัน
ม๊อบ....รวมใจร่วมพลังอย่างล้ำเลิศ
ตำรวจ.....เกิดเหนื่อยบ้างอย่างที่เห็น
อยากบอกม๊อบ.....กลับบ้านบ้างผมเหนื่อยเป็น
ตรงประเด็น....พวกผมเหนื่อยเมื่อยแทบตาย
ม๊อบ.....หัวเราะเยาะเย้ยเหวยเหวยฟ้า
พวกผมน่ะ...รวมพลังรวมใจให้ค้นหา
ไม่ถึงที่ตาย....คงไม่วายชีวา
ถ้าถึงที่น่ะ....ไม่เป็นไรเดี๊ยวตายเอง
ตำรวจฟังคำนึกไป....ตายละหว่า
ใจปวดปร่า หวั่นไหว ....ให้โหวงเหวง...
กรุณาอยู่ต่อไป.......อย่าตายเอง...
ผมกริ่งเกรง....มีงานใหม่....ขอไกลลา...
6 มีนาคม 2549 22:30 น.
Silky
ทะเล.....มีคลื่นลมพรายพริ้วห่มผืนทราย
ทิวสน....โอนออ่นผ่อนย้ายตะวันไร้เมฆบัง
ขอบฟ้า.... สีครามกว้างไกลส่งไอแสงแดดแผดเผา
ยืนมอง......สองเราเหลือเพียงเงารักร้างห่างไกล
เจ็บเกินเจ็บ....ช้ำแสนช้ำ....น้ำตารินหยด....
ร้าวเกินร้าว.......ใจรันทด......แสนหมดหวัง.....
เศร้าเกินเศร้า...แสนเดียวดาย....เพียงลำพัง....
เมื่อหมดหวัง........แม้ชีวิต.......มิคิดมี......
ยืนมองท้องฟ้า...เวิ้งว้าง........อ้างว้างนัก......
สายลมพัด.......โบกพลิ้ว........ตามทิวสน.....
ใบไม้ร่วง.........ลงพื้น..........เหมือนใจตน....
น้ำตาหล่น......ลงดิน...........สิ้นกันที......
จบแล้วหรือรักเราที่เฝ้าหวัง
เจ็บประดังทับถมใจไปทุกที่
การรอคอยที่ยาวนานผ่านหลายปี
สิ้นกันที...น้ำตาร่วง.....อย่าห่วงเลย....
หน้าส่วนตัว
980
