24 สิงหาคม 2548 18:03 น.
sodasasa
จะปริปาก เอ่ยชม ในลมรัก
ที่ฟูมฟัก พัดพลิ้ว ปลิวละล่อง
ว่าช่างแสน งดงาม ยามได้มอง
เป็นครรลอง แห่งชีวิต จิตวิญญาณ
จะโอนอ่อน ผ่อนผัน ในจันเสี้ยว
ให้ลดเลี้ยว ตามหัวใจ ไปประสาน
เป็นเส้นสาย ลายจันทร์ พันธนาการ
รวมวันหวาน กับลมรัก ประจักษ์สัมพันธ์
ให้สองสิ่ง เคียงคู่ ดูความรัก
ยามเธอพัก พิงใจ ในความฝัน
ให้สองสิ่ง งดงาม ตามคืนวัน
เพื่อเธอนั้น มองจันทร์ชม เมื่อลมรำเพย
แม้ความงาม จากท้องฟ้า มามากนัก
มิอาจพัก สายลมแห่งจันทร์ อันพลิ้วเผย
จะคงแค่ สิ่งแสนดี ที่เปรียบเปรย
ให้เจ้าเชย อิงแอบ แนบอกเธอ
จันทร์เจ้าขา มาชื่นชม ให้สมรัก
ลมประจัก ยามเธอยิ้ม ให้พริ้มเผลอ
ลมแสนดี จันทร์แสนรัก จักปรนเปรอ
มอบแด่เธอ ให้สุขสม ในสายลมแห่งจันทร์
23 สิงหาคม 2548 13:49 น.
sodasasa
คือความคิดถึงอันแสนหวาน
คือวันวานอันน่าค้นหา
คือรอยจูบที่ประทับบนดวงตา
คือความล้ำค่าอันน่าจดจำ
คือเขาคนดีที่ฉันคิดถึง
คือความตราตรึงที่คอยไต่ถาม
คือถ้อยคำแสนซึ้งทุกถ้อยคำ
คือหยดน้ำอันน่าประทับใจ
ยามใดที่ฉันคิดถึงเธอผู้นั้น
ยามนั้นฉันมีแต่รอยยิ้มอันสดใส
ยามใดเล่าที่เฝ้ามองเธอด้วยลมหายใจ
ยามนั้น ฉันยิ่งสดใสเกินใดจะปาน
แค่ขอให้ได้คิดถึง
แค่ขอสักนิดนึงก็นอนฝันหวาน
แค่ขอสักวันละครั้งก็เหมือนเกิดมานาน
แค่ขอให้เหตุการณ์นั้นคงอยู่กับฉันตลอดไป
เพ้อเจ้อ อีกแล้วนะ ยายตัวดี
เพ้อเจ้ออย่างนี้อยู่ได้
เพ้อเจ้อตลอด เมื่อกอดตัวเองอย่างเดียวดาย
เพ้อเจ้ออยู่ได้ เมื่อไม่เห็นใครสักคน
มันคือความสุขอันแสนเศร้า
มันคือความเหงา ปนกับความสับสน
แต่มันก็คือความซึ้ง ที่ได้คิดถึงคนหนึ่งคน
มันจึงเป็นความเอ่อล้น บนหัวใจเหงาๆ
ของเรา...ผู้เดียว
20 สิงหาคม 2548 19:04 น.
sodasasa
ในสมอง สั่งการ ให้ฉันหยุด
เพื่อได้หลุด จากพวัง ไม่กังขา
พอได้แล้ว กับความหลง ที่ผ่านมา
เงยมองฟ้า ที่สดใส ด้วยใจจริง
แต่สมอง นั้นทำงาน ค้านหัวใจ
หยุดไม่ได้ ห้ามอย่างไร ในบางสิ่ง
ใจยังอยาก อยู่ใกล้เขา คราวแอบอิง
ไม่ไหวติง ค้านสมอง ต้องจำนน
แม้จะรู้ ถึงผลลับ ที่ตามเกิด
ต้องบรรเจิด จิตรเศร้า คราวสับสน
เพราะเขานั้น คงไม่สน คนหนึ่งคน
ฉันจึงทน สู้ต่อ ไม่ขอวาง
แม้จะเจ็บ สักเท่าใด ใจไม่หยุด
สมองฉุด สักเท่าใด ใครมาขวาง
ฉันจะไม่ ถอยหลัง นั่งกลางทาง
แม้อ้างว้าง ก็ต้องไป จนกว่าใกล้เธอ
เจ้าสมอง อ่อนแอ ต้องแพ้พ่าย
เพราะหัวใจ หมายมั่น เธอนั้นเสมอ
ฉันต้องอยู่ เพื่อให้ได้ หัวใจของเธอ
แม้ต้องเจอ ความผิดหวัง พันครั้งก็ตาม
19 สิงหาคม 2548 17:55 น.
sodasasa
เจ้าร่วงหล่น โปรยปราย ณ ปลายฟ้า
แสนงามตา เย็นใจ หยาดใสสวย
พรมละออง อ่อนไหว ไพรระรวย
หยดลงด้วย ความอ่อนหวาน แห่งวันคืน
สวยเหลือเกิน น้ำฟ้า แห่งหน้าฝน
ช่างน่ายล สัมผัสพราว คราวไม่ฝืน
โอ้หยาดฟ้า หยาดฝัน แห่งวันคืน
แสน ล้าน หมื่น หลั่งไหล ในธารา
ฉันรักฝน รักฟ้า ในหน้านี้
รู้สึกดี รู้สึกใกล้ ในเกล็ดฟ้า
ว่าชุ่มฉ่ำ เขียวขจี ทุกที่นัยน์ตา
ช่างสวยกว่า เวลาใด ในฤดูกาล
อยากจะเก็บ ความงาม แห่งน้ำนี้
ในคงที่ ในดวงใจ เมื่อไขขาน
แม้ผ่านปี ฤดูไหน ไกลวันวาน
แต่ตำนาน แห่งหยาดฟ้า ยังตราตรึง
18 สิงหาคม 2548 16:04 น.
sodasasa
โอ้หัวใจ ดวงนี้ ที่คอยถาม
ว่าความงาม แห่งรัก จักพบตรงไหน
ตรงภูผา แห่งสายม หรืออย่างไร
หรือตรงกลาง ทะเลใจ ช่วยไขที
แต่มีสอง ดวงใจ มาใกล้ชิด
ให้เพ่งพิศ ในรอยรัก ถักวิถี
สองดวงใจ สองกาย สองวจี
สองความดี สองสัมพันธ์ อันตรึงตรา
จะเก็บใจ หนึ่งนั้นไว้ ให้แนบชิด
ก็อดคิด ถึงอีกดวง ให้ห่วงหา
จึงต้องเก็บ ทั้งสองไว้ ในดวงตา
เพื่อมองหา ดวงไหน จะได้เจอ
แต่เรื่องเศร้า ก็บรรจบ พบจนได้
เมื่อดวงใจ สองดวงนั้น พลันพลั้งเผลอ
ปล่อยให้ใจ อีกหลายดวง ต้องการเธอ
ฉันจึงเก้อ กอดใจเปลี่ยว อย่างเดียวดาย
จึงไม่เก็บ ทั้งสองใจ ไว้แนบอก
ไม่หยิบยก มาครองไว้ ให้เสียหาย
ให้เจ้าของ ตัวจริง ได้เก็บไป
เหลือเพียงเงาใจ แค่ในฝัน เท่านั้นพอ
หน้าส่วนตัว
931
