17 กันยายน 2548 14:01 น.
sodasasa
รักคือสิ่งใด
คือน้ำใส ไหลหลั่ง กลางบึงแห้ง
คือดอกหญ้า ล้ำค่า ราคาแพง
คือกำแพง แห่งฟ้า นภาพราว
รักคือสิ่งใด
คือกิ่งไผ่ ไหวเอน เช่นลมหนาว
คือแสงจ้า งดงาม ท่ามกลางดาว
คือเรื่องราว อันแสนหวาน ในม่านดำ
รักคือสิ่งใด
คือหัวใจ แสนใส ในรอยช้ำ
คือความเงียบ ตราตึง ถึงความงาม
คือความทรงจำ แสนดี ที่หยดน้ำตา
รักคือสิ่งใด
คือแก้วใส พราวสวย ด้วยกอหญ้า
คือความมืดมน ยลแสง อาทิตยา
คือดวงตา ที่ปิดมิด แต่ติดไฟ
รักคือสิ่งใด
คือหัวใจ เปิดรับ จับจิตใส
หรือรักนี้ จะไม่มี เงื่อนไขใด
พร้อมเกิดได้ ในใจนั้น ทุกวันเวลา
รักคือสิ่งใด
ที่หัวใจ ยังสับสน และค้นหา
หรือรักนี้ เป็นแค่ ภาพลวงตา
จินตนา ว่าคือรัก มักกลลวง
งานนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง รัก ของพี่ปุ๊ อัญชลีค่ะ แต่ตอนจบของงานนี้กับเพลงนั้นตรงข้ามกันค่ะ ตอนจบของกลอนบทนี้ มาจากความรู้สึกของผู้แต่งเองค่ะ
14 กันยายน 2548 09:50 น.
sodasasa
กับเรื่องราว ในคืนวัน มันหนักหนา
กี่ครั้งครา ต้องแบกรับ นับหมื่นแสน
ต้องเจ็บปวด สักเท่าใด ในดินแดน
ช่างแร้นแค้น แสนขุ่นเคือง ในเมืองคน
กี่พันครั้ง ที่อ่อนแรง ในแสงมืด
ช่างเย็นชืด หวั่นไหว ใจสับสน
เหนื่อยเหลือเกิน ต้องเดินอยู่ กลางหมู่คน
แสนวกวน หนทางออก บอกไม่มี
มันตรงข้าม กับเมื่อก่อน ตอนมีแม่
กับเพียงแค่ รอยข่วน ไม่ด่วนหนี
รีบเข้ามา เช็ดแผลเล็ก เสกมนต์มี
ให้ลูกนี้ หายเจ็บแสบ แทบโดยไว
จะอ้อนฟ้า อ้อนดาว คราวหนุนตัก
ให้ลูกรัก หายเศร้า คราวหมองไหม้
จะคอยปลอบ ประโลมขวัญ ในทันใด
ให้ยาใจ หายเจ็บ ไม่เก็บจำ
แต่วันนี้ ไม่มีตัก อันรักอุ่น
พร้อมเจือจุน ความเจ็บ ไม่เก็บซ้ำ
แก้มที่เปื้อน น้ำตา มาประจำ
คงต้องพร่ำ เป็นสาย ทำลายเรา
กับเรื่องราว ในคืนวัน มันหนักหนา
รอจนกว่า คืนจันทร์ แห่งวันเศร้า
ส่งแสงนวล ลงมา พาตัวเรา
ไปแนบเนา หนุนตักหลับ ให้แม่ซับน้ำตา
เมื่อคืนบังเอินไปเห็นภาพภาพนึงที่คล้ายกับภาพที่เคยเกิดกับตัวเองเมือง 2 ปีก่อน เลยทำให้คิดถึงหม่ามี้สุดที่รักขึ้นมาค่ะ
13 กันยายน 2548 11:26 น.
sodasasa
กับแววตา ใสใส ใบหน้าผ่อง
ยิ่งพิศมอง หลงใหล น่าใฝ่หา
แอบหลงรัก เข้าแล้ว ณ แก้วยา
โปรดจงอย่า ห่างหาย จากไกลเลย
เพียงเวลา สั้นสั้น ได้กลั่นพูด
ยิ่งเหมือนฉุด รั้งใจ ไม่นิ่งเฉย
ใจมันสั่น หวั่นไหว ณ ใจเอย
อย่างเหมือนเคย เกิดบทกลอน ครั้งก่อนมา
บทสนทนา อันแสนสุข ปลุกชีวิต
ให้อยากชิด อยากใกล้ ในใบหน้า
อันคมเข้ม แฝงอ่อนหวาน ในม่านตา
ทั้งอุรา เพลินพิศ คิดก่อการ
ความรู้สึก ใสใส ในทุกครั้ง
อยากเก็บสร้าง แนบไว้ ตราบในฝัน
แม้รู้ดี ว่าที่เห็น เป็นแค่จันทร์
ที่แสงพลัน หลอกล่อ ให้พอใจ
แต่รู้ดี พรุ่งนี้ ไม่มีแล้ว
เจ้าดวงแก้ว ในตาสวย แก้มผ่องใส
จะต้องจร ต้องจาก พรากออกไป
สู่โลกใหม่ ที่แกร่งกล้า ค่าแข็งแรง
ฝากสีเขียว แห่งชุดพราง วางปกปัก
คอยห่มรัก เจ้าแก้มใส ให้เข้มแข็ง
เพื่อปกป้อง พี่น้องชาติ ผงาดแรง
เป็นสีแดง อันแกร่งกล้า หน้าทัพไทย
น้องชายแก้มใสในตาสวยกำลังจะต้องไปรับใช้ชาติค่ะ สู้ๆนะจ๊ะน้องรัก สู้ๆ..สู้ตาย!!
12 กันยายน 2548 17:29 น.
sodasasa
น้ำใส ไหลเลย หลีกหนี
น้ำขุ่น แทนที่ จนได้
ไหลแรง ไหลเร็ว เป็นไป
ล้นสู่ แดนไม้ ไร่งาม
รวงทอง ของข้าว จมหาย
วอดวาย หมดสิ้น ดินถาม
น้ำขุน จากไหน ไหลตาม
ช่างทำ ช่างร้าย ทำลาย
น้ำขุ่น เจิ่งนอง เต็มพื้น
ว่าฟื้น คืนกล้า คราไหน
ต้องรอ กว่าน้ำ แห้งไป
ชาวไร่ ใครซับ น้ำตา
น้ำมา ทุกครา ชอกช้ำ
เรี่ยวแรง ที่ทำ อ่อนล้า
จักต้อง สูญเสีย กี่ครา
หรือรอ น้ำตา หมดกาย
หลายปี หลายค่ำ ซ้ำซาก
ลำบาก อย่างนี้ เท่าไหร่
ผู้เกี่ยว มีไหม น้ำใจ
ช่วยให้ น้ำหยุด ฉุดพลัน
ต้องจด ต้องจำ น้ำขุน
รอบุญ แห่งฟ้า แห่งฝัน
ปลอบโยน ชาวนา ฝ่าฟัน
สู้มัน ด้วยใจ ในตัวเอง
สุโขทัย กับปัญหาในฤดูน้ำหลากอย่างนี้ มันเป็นเรื่องซ้ำซากที่ไม่มีใครจะเข้ามาช่วยแก้ไขให้มันเป็นไปในแนวทางที่ดีได้เลย กี่ปีมาแล้วที่มันจะต้องเป็นอย่างนี้ และกี่ปีมาแล้วที่แปลงเกษตรจะต้องจมอยู่ใต้น้ำ แต่ก้อมีเพียงหัวใจที่แข็งแกร่งของเกษตรกรเท่านั้นที่จะสู้กับฤดูน้ำหลากนี้ได้
9 กันยายน 2548 14:31 น.
sodasasa
กับสายตา ที่มองผ่าน ในม่านหมอก
เหมือนอยากบอก ว่าชอกช้ำ ระกำแค่ไหน
ด้วยสายตา อีกคู่ อยู่ห่างไกล
จึงทำได้ แค่มองผ่าน บานประตู
ด้วยเศร้าใจ ในสายตา คราคู่หนึ่ง
ที่ตราตรึง เธอนั้น ให้หวั่นรู้
ตาคู่สวย คอยจ้อง คอยมองดู
ฉันจึงอยู่ ห่างๆ อย่างหนาวใจ
ทำได้แค่ ยิ้มผ่าน บานประตู
คอยมองดู เธอนั้นคง ส่งยิ้มให้
แต่ต้องหลบ แอบยิ้ม อยู่ร่ำไป
ด้วยกลัวใคร ข้างๆเธอ เหม่อมองพราง
แต่ปลื้มใจ ที่ได้รู้ ว่าตาคู่นั้น
ยังแอบหัน เบาๆ มองเราบ้าง
กับรอยยิ้ม เล็กเล็ก เหมือนเสกทาง
ให้เปิดกว้าง เดินไป สู่ใจเธอ
แต่ทุกอย่าง คงเป็นได้ ในเท่านี้
ฉันคงมี แค่ตาเศร้า แอบมองเค้าเสมอ
เพราะรู้ดี ตาคู่สวย ด้วยปองเธอ
ขอแค่เหม่อ มองบ้าง อย่างเจียมตัว
เฮ้อ ห้องอาหารที่ตรงข้ามกับห้องทำงานของเรา เค้ามาทานข้าวกับแฟนเค้า เราก็ได้แค่แอบมองผ่านกระจกใสๆเท่านั้น
หน้าส่วนตัว
883
