18 พฤษภาคม 2547 07:58 น.
sun strom
ไกด์ตัวน้อย พูดแจ้ว ๆ ภายในถ้ำ
ได้จดจำ บอกต่อ หายสงสัย
ข้างบนนั้น เรียกสะพาน มรณะงัย
ผ่านสมัย ร.5 มานานนม
มองด้านซ้าย เป็นผนัง สูงชันมาก
ทะลุปาก ถ้ำด้านบน น่าฉงน
มองด้านขวา เป็นผนัง มันมืดมน
เป็นที่คน สักการะ หลวงปูกัน
ตั้งตะหง่าน กลางถ้ำ เป็นที่ประทับ
สร้างไว้รับ เสด็จ นั้นเหมือนฝัน
เราถ่ายรูป 1แก๊ก ไว้ดูกัน
ต่อจากนั้น ผละมา หาน้ำกิน
อีกซักพัก เราเดิน ชิดด้านซ้าย
ต้นอะไร ถามเจ้าหนู แล้วสะกิด
คนตัวน้อย บอกว่า เป็นต้นพิษ
อย่าเข้าชิด มันนัก อันตราย
ใช้เวลา ภายในถ้ำ อยู่พักใหญ่
หายเหนื่อยได้ มีแรง จะปีนป่าย
หยิบไมค์ขึ้น ตะโกน บอกออกไป
ทุกคนให้ เตรียมตัว กลับขึ้นบน
กว่าจะหลุด จากถ้ำ ออกมาได้
เหงื่อโทรมกาย แตใจ กลับสุขล้น
ดูแลเหล่า เพื่อนฝูง ครบทุกคน
รถก็โจน ออกไป คลองเขาแดง
17 พฤษภาคม 2547 23:46 น.
sun strom
หวานนัก อารมณ์รัก อันอ่อนไหว
ออกจากใจ ให้คน ไม่หมดหนอ
รักของเรา สุขจัง ตั้งใจรอ
ใจเกิดก่อ พลังรัก ท่วมท้นมา
ส่งใจจิต ถึงมิตร คนคนนั้น
คนที่ฝัน ถึงเขา ทุกเช้าค่ำ
คนที่เรา ตั้งใจ จะจดจำ
ในถ้อยคำ หวาน ๆ ที่ผ่านมา
รักมัทนะ คำนี้ มีค่ายิ่ง
ความเป็นหญิง จะเก็บไว้ ให้หมดหนา
แม้จะรอ นานแสนนาน ผ่านกาลเวลา
ถึงชาติหน้า ก็จะรอ ไม่ท้อใด
พะวงหา รักหวาน ผ่านโพเอม
ได้เติมเต็ม หัวใจ ให้สุขใส
สิ่งดีดี เรามี แบ่งกันไป
ทั่วถัวนใน ไทโพเอม อิ่มเอมกัน
17 พฤษภาคม 2547 23:35 น.
sun strom
ยอม รับว่าตั้งใจมาหลอก
ทุกคำที่บอก ล้วนแต่หลอก ล้วนแต่ลวง
ยอม รับว่าต้องการแค่ควง
ไม่รักไม่ห่วงอย่างที่พูดออกไป.
วาง แผนการณ์เอาไว้ตลอด
ต้องการแค่หลอกไว้พร่ำพรอด เมื่อเหงา
วาง แผนไว้ว่าจะไม่เอา
เป็นเรื่องเป็นราวผ่านมาแล้ว ผ่านไป
เสือผู้หญิง ที่หยิ่งอย่างทร-นง
ขอพูดตามตรง วันนี้ขาดเธอไม่ได้
ที่เคยคิดหลอกวันนี้ไม่มีในใจ
ค้นพบรักอันยิ่งใหญ่หัวใจ มีให้แค่เธอ.
อยาก รักเธอนั้นไปตลอด
ขอมีเธอกอดไปตลอด จนสิ้นลม
คำ พูดคนยิ่งฟังยิ่งตรม
อย่าเอามาบ่ม เอามาถมรักเรา
เพลงตั้งใจมาหลอกของ เดวิด อินธี
ชอบท่อนสุดท้ายค่ะ
อยาก รักเธอนั้นไปตลอด
ขอมีเธอกอดไปตลอด จนสิ้นลม
คำ พูดคนยิ่งฟังยิ่งตรม
อย่าเอามาบ่ม เอามาถมรักเรา
เพราะมาก
วันนี้นั่งแต่งกลอนฟังเพลงนี้ไปด้วย เป็นมิดิโหลดจากเน็ต
ฟังแล้วคิดถึงใครบางคน ที่อยู่ไกล ๆ ค่ะ
มัทอยากให้เค้าฟังด้วยจัง เวลาห้าทุ่มมันเงียบเหมาะสำหรับ
นั่งฟังเพลง หวาน ๆ แต่งกลอน เขียนเรื่องราวต่าง ๆ
ใต้แสงของโคมไฟสีส้มสวย ส่องสู่ตัวอักษรที่เพียร
ขีดเขียนไว้ในไดอารี่ มัทรักไดอารี่เล่มนี้มาก
มันรวมทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่เคยให้ใครอ่าน
เป็นของรักของหวง แม้จะไม่มีราคา แต่ค่ามันซื้อไม่ได้ด้วยเงิน
อารมณ์ในขณะนี้ สุขมากนะคะ
17 พฤษภาคม 2547 23:14 น.
sun strom
เช้าวันที่ 14 พฤษภา 2547 เราชาวคณะไปเที่ยวถ้ำพระยานครกันค่ะ
หนทางไกล ไปถ้ำ ดูน้ำตก
ช่างวนวก ลำบาก มากจริงหนอ
ปีนภูเขา สูงชัน จนตัวงอ
เราชักท้อ มันเหนื่อย จนหอบเลย
ยืนหอบแฮก แหกปาก ตะโกนก้อง
รอหน่อยน้อง รอมัท บ้างนะเว้ย
เดินดุ่ม ๆ ห่างเรา ไม่รอเลย
อยากร้องเว้ย โหวกเหวก ให้หายกลัว
นั่งพักเหนื่อย มองลง ไปด้านล่าง
ดูแล้วช่าง น่าอัศจรรย์ ไปถ้วนทั่ว
ธรรมชาติ สรรค์สร้าง อย่างน่ากลัว
ดูจนทั่ว แล้วลุกขึ้น เดินต่อไป
หนุ่มฝรั่ง กลุ่มใหญ่ เข้ามาทัก
ตรงเราพัก พร้อมถาม อีกไกลไหม
เราก็บอก 100 เมตร มันไม่ไกล
เดินต่อไป แล้วจะถึง แหล่งสวยงาม
เราขอตัว กับฝรั่ง แล้วก้าวมั่น
ก้าวขึ้นบัน ไดหิน ไม่เกรงขาม
อยากไปถึง ไปดู ความสวยงาม
งั้นไม่ตาม เพื่อนมา ให้เหนื่อยกาย
โอ้ย...ทำไม เหนื่อยจัง มากมายนัก
เรานั่งพัก รอบสอง ใจหาย ๆ
นังคิดไป คิดถึง หน้าพี่ชาย
หากเราได้ เห็นหน้า ....อืมม หายเหนื่อยเอย
กลอนยังไปไม่ถึงถ้ำเลยค่ะ เหนื่อยเสียก่อน พักก่อนนะคะ
17 พฤษภาคม 2547 22:45 น.
sun strom
12 พอคอ ล้อหมุนสู่ สวนบวกหาด
ไม่เคยพลาด ร่วมประชุม กลุ่มบริหาร
one stop service หัวข้องาน
จึงละการ ไทโพเอม ไปหลายวัน
เหล่าสาวสาว สรวลเส เฮฮาใหญ่
จะได้ไป ดูทะเล อย่างที่ฝัน
นาน ๆ ครั้ง จะมี แบบนี้กัน
พกความมัน มาพร้อม ลงทะเล
มองข้างทาง เขียวชะอุ่ม ไปทุกด้าน
อยู่อิสาน ไม่แล้ง หรอกนะเพ่
ฝนตกมา น้ำท่า ไหลถ่ายเท
โอ้ละเห่..คิดถึงเขา อีกแล้วซิ
มัทไปนาน สามสี่วัน ไม่เจอหน้า
พอกลับมา พี่ไป ใจห่วงพี่
ไม่ได้คุย แต่งกลอน วอนคนดี
น้องมัดหมี่ เศร้าจัง ตั้งตาคอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
615
