27 กุมภาพันธ์ 2547 20:00 น.
sun strom
เย็นวันนี้ ซินะเรา เข้ากรุงเทพฯ
ตามสเต็บ เพราะมีงาน อยู่ทางบ้าน
ใจหวนคิด พี่พายุ อยู่ไหนกาน
มัทกลับบ้าน หาปะป๋า แล้วพี่ชาย
บ้านของเรา อยู่ห่างกัน ไม่ถึงโยชน์
หากไม่โทษ สวรรค์แกล้ง คงสุขหลาย
หากแต่เมื่อ ภาระพี่ มีมากมาย
จึงไม่กราย ผ่านมา ไม่กล้าพอ
แม้ไกลตัว แต่หัวใจ ของน้องนั้น
ได้แอบฝัน แนบชิด ติดกายหนอ
ได้อบอุ่น ผ่านสายใย อย่างเพียงพอ
ได้หยอกล้อ กับพี่ชาย สบายใจ
คิดถึงเขา เช้ายันค่ำ ไม่เคยเบื่อ
อยากคลอเคลีย พนอเน้า ให้สุขใส
นั่นแค่คิด ทำไม่ได้ เพราะเหตุใด
น้องทราบได้ ทุกสิ่งอย่าง ไม่โทษเลย
ขอแค่เรา ใจติดใจ แม้กายห่าง
ขอแค่ทาง ผ่านสายใย โปรดอย่าเฉย
คอยห่วงหา เอื้ออาทร อย่างที่เคย
น้องทรามเชย ขอแค่นี้ นะพี่ชาย
24 กุมภาพันธ์ 2547 05:01 น.
sun strom
จะตีสี่ แล้วหรือเนี่ย เพลียใจนัก
นึกถึงรัก ที่มีให้ ใครคนนั้น
สุดเหว่ว้า อาลัย ใจเราพลัน
แสนอัดอั้น ตันอุรา ตาฟ้าฟาง
ถามตัวเอง ครั้งที่ร้อย ไม่เคยเปลี่ยน
ยังหมุนเวียน คลอเคลียเขา ไม่เคยห่าง
ใจหนอใจ ของเราไม ไม่เคยจาง
ยามอ้างว้าง คิดถึงเขา ไม่เว้นเลย
นั่งเหม่อมอง ดาวเดือน ที่เคลื่อนคล้อย
ใจดวงน้อย ลอยละลิ่ว ไม่นิ่งเฉย
ผ่านภูเขา ที่ขวางกั้น ถึงนนท์เลย
ตรงเข้าเกย ก่ายกอดเขา แล้วเว้าวอน
พี่พายุ ตื่นหรือยัง น้องมาหา
ตื่นเถอะค่ะ มารับขวัญ ให้หายหงอย
น้องมาไกล แสนเหนื่อย มานั่งคอย
นั่งใจลอย คอยเขาตื่น มาชื่นชม
รอไม่ไหว แล้วนะคะ น้องไปก่อน
จะเข้านอน เอาเรี่ยวแรง ให้สุขสม
หากพี่ตื่น ไม่เจอน้อง โปรดอย่าตรม
แล้วค่อยชม สมสุขกัน วันรุ่งเอย
23 กุมภาพันธ์ 2547 05:22 น.
sun strom
ตีสามกว่ากลับจากนนท์มาถึงบ้าน
เข้ามาอ่านคำกลอนวอนจากเพื่อน
สองวันก่อนไม่ได้อยู่ออกจากเรือน
ไปแวะเวียนดูปะป๋าเพราะห่วงใย
กลับมาแล้วจะต่อกลอนวอนสักหน่อย
มาเรียงถ้อยร้อยคำรักที่เราได้
ปรนนิบัติวัฐฏากปะป๋างัย
สุขหัวใจ ได้กระทำ อิ่มหนำใจ
ตื่นตอนเช้า ข้าวต้มมา หาถึงที่
เคียงคู่ดี ด้วยหมูหยอง นั่งมองหมาย
อ้าปากหน่อย ปะป๋า จะป้อนงัย
นั่งหลับใน ใยกัน หรือว่างอน
พอสายหน่อย พาปะป๋า ไปท่องเที่ยว
ขับรถเดี๋ยว มุ่งสู่ ดูเมืองสวย
ผ่านแม่กลอง เขาย้อย.......
วันก่อนค้างไว้พาปะป๋าไปเที่ยว
รีบมาเชียวมาต่อกลอนเรื่องรักรัก
ผ่านแม่กลอง เขาย้อย ที่รู้จัก
เลยแวะพักทานข้าวร้านประจำ
ปะป๋าจ๋า สบายใจ ขึ้นบ้างเปล่า
ไร้เรื่องราว รบกวน ไร้ถ้อยคำ
พาเดินสาย เที่ยวไป แสนชื่นฉ่ำ
ฟังน้ำคำ หนูบ้าง อย่าอับเฉา
วันนี้หนู มาเป็นเพื่อน ของปะป๋า
รับปากว่า จะดูแล ไม่ให้เหงา
จะปรนนิบัติ ห่วงใย ทุกค่ำเช้า
จนกว่าเรา จะตาย หายจากกัน
ด้วยความรัก ที่ยิ่งใหญ่ มีให้พ่อ
ไม่รั้งรอ รีบทำ ไม่คอยฝัน
มีเวลา ห่วงหา คอยดูกัน
นับแต่วัน เติบใหญ่ ใต้ชายคา
23 กุมภาพันธ์ 2547 05:06 น.
sun strom
มาต่อกลอนอีกบทอดไม่ได้
ด้วยว่าใจ มันสุข สมองวิ่ง
แต่งต่อจากข้างบนให้นิ้งนิ้ง
โลดลิ่วลิงค์ ผ่านเน็ตให้อ่านกัน
เจ้าความรัก ตอบชัดเจน ว่าอย่างนี้
ยามเจ้ามี ความรัก เจ้าแค่ฝัน
ยามเจ้ารัก ทำไม ไม่บอกกัน
ตัวของฉัน ก็จรดิ เจ้าช้าเอง
มันก็จริงของเจ้าน่ะ เจ้าความรัก
เรายึกยัก ไม่บอกกล่าว เลยหงายเก๋ง
เราเป็นหญิง หากบอกเขา อายเจงเจง
กลัวโดนเพ่ง ว่าเป็นหญิง ไม่รักดี
เออแล้วไป งั้นเอาใหม่ ก้อได้น้ะ
เอาเป็นว่า ต่อไปเรา จะไม่หนี
เจ้าความรัก หากมาหา เราอีกที
เราจะตี ด้วยกระบอง ให้ม่องเลย ....อิอิ
23 กุมภาพันธ์ 2547 05:03 น.
sun strom
โอ้อนิจา ความรัก เหมือนน้ำไหล
เร่งรี่งัย ไม่เคยทัน มันซักหน
สุดแสนเซ็ง ตามหารัก เฮ้อ..เหนื่อยกมล
นี่เราคน อาภัพ มากหรือไร
วันนี้มา ต่อกลอนว อนเรื่องรัก
ที่เรามัก ถูกมัน ทำหวั่นไหว
ถูกเจ้ารัก มันเตะ จนจุกไง
เราจึงได้ แต่งกลอน วอนมันดูอะ
นี่เจ้าความรัก มามะ มานั่งข้าง ๆ
เราจะอ้าง บอกเจ้า เล่าเรื่องหละ
ทั้งจะถาม เจ้าดู ไมร้ายนัก
ทำเรารัก แล้วทิ้งไป ไม่ใยดี
ไหนลองเล่า เรื่องเราว ที่ทิ้งข้า
ไปซิว่า ไมใจดำ ทำลงนี่
บอกเหตุผล มาหน่อย ให้ดีดี
ไม่งั้นมี ของแถม เป็นค้อนปอนด์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
612
