19 กุมภาพันธ์ 2547 05:18 น.
sun strom
ผ่านห้องร้องเพลงมาหน่อยหนึ่ง
ยืนคำนึงถึงใครใจสะท้าน
ถ้อยคำขานขับกล่อมมีมานั้น
ทำเราฝันไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย
แล้วตัดใจละจากห้องดังกล่าว
ใจรวดร้าวแสนว้าเหว่หากก็เฉย
เข้าห้องรักเพื่อดูเขาเอื้อนเอ่ย
คำเปรียบเปรยในความรักสู่กันฟัง
นั่งฟังเขาพรอดรักกันใจหวั่นไหว
เราทำไมไม่มีใครมารักมั่ง
คงจะสุข อิ่มใจ หากได้ฟัง
หวานประดังสู่จิตใจหาใดปาน
พี่เสือจ๋านั่งพักตรงนี้ซักพักนะ
ด้วยมัทจะตั้งใจฟังเขาขับขาน
เรื่องรักใคร่ให้ใจได้เบิกบาน
แสนสำราญเมื่อท่องไปในยาฮู
หวนคิดถึงอาจารย์ติงเป็นยิ่งนัก
ป่านนี้จักทำไรก็ไม่รู้
ทราบหรือเปล่ากระต่ายน้อยออกจากรู
ไปเที่ยวดูคนอื่นเขาพร่ำรักกัน
หากอยู่ด้วย คงได้ ไต่ถามบ้าง
ถามหาทาง ที่จะแปล อิงริชนั้น
เพราะบางคำ บางตอน ที่คุยกัน
แสนอัดอั้น แปลไม่ออก บอกไม่ทัน
จะโต้กล่าวกับเขาก็ไม่ได้
ทั้งที่ใจอยากพูดกับเพื่อนเหล่านั้น
ได้แต่ฟัง คนอื่น เขาคุยกัน
ก็ตัวฉันแปลไม่ออกนอกจากฟัง ...อิอิฝรั่งคุยกันอ่า
เสียงร้องเพลงผ่านมาจากห้องรัก
ให้ประจักษ์ว่ารักนี้หวานเสียจัง
อิ่มเอิบ ปลาบปลื้มเปรียบเหมือนดั่ง
ได้ร้อยชั่ง มานั่งเคียง แล้วเมียงมอง
เป็นค่ำคืน ที่สุขสม อารมณ์หมาย
ด้วยพี่ชาย คนดี คอยสนอง
หาเพื่อน ๆ หาห้อง ให้ได้ลอง
ส่งเสียงก้อง แบบหวานๆ หว่านออกไป
เอ๋...เจอใครคนหนึ่งเข้ามาทักแล้ว
ดูเหมือนแก้ว มาประทาน บันดาลให้
สุขเสียจริง สุขจัง ที่จิตใจ
หวังจะได้ ใครซักคน เป็นเพื่อนกัน
น้องมัทครับวันนี้พอแค่นี้นะ
ด้วยว่ามัน ดึกเกินไป เลยไก่ขัน
วันหลังค่อยมาก็แล้วกัน
ตื่นให้ทันไปทำงานนะแก้วตา
เป็นคืนหนึ่ง ที่เข้าไป ใจอยากฝัน
เป็นคืนวัน ที่อิ่มใจ แค่ไหนนั้น
ก็เรียบเรียง มาให้เพื่อน ได้อ่านกัน
หากไม่มัน ขออภัยมา...ณ ..ตรงนี้เอย
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:09 น.
sun strom
เจ็ดพฤษภาสี่หกตอนตีห้า
ย่างกรายมาที่yahoo พร้อมพี่เสือ
สุดแสนสั่น ตื่นตา แต่ก็เชื่อ
ด้วยหัวเรือมีคนถือมือมั่นคง
ตรงไปห้องร้องเพลงครื้นเครงนัก
ได้รู้จักพี่วิว ดอกหญ้า และคุณฝน
พี่วิวนั้นช่างเป็นคนแสนซุกซน
ชอบสัปดนเข้าซอย...ได้ทุกซอย
เราคนใหม่จิตใจแสนตื่นเต้น
ด้วยว่าเป็นครั้งแรกต้องเรียบร้อย
ไม่กล้าพูดเพียงแต่ยิ้มน้อย ๆ
แล้วรอคอยคำแนะนำจากพี่ชาย
ยังมีต่อค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 05:03 น.
sun strom
ทำไมเรา ต้องรัก ต้องคิดถึง
ทำไมเรา ต้องห่วง ต้องหวง
ทำไมเรา ต้องชิด ต้องใกล้
ทำไมเรา ต้องใจ ต้องตา
ทำไมเรา ต้องหา ต้องค้น
ทำไมเรา ต้องวก ต้องวน
ทำไมเรา ต้องจน ต้องรวย
ทำไมเรา ต้องฉวย ต้องฉาบ
ทำไมเรา ต้องกราบ ต้องไหว้
ทำไมเรา ต้องตาย ต้องเกิด
ทำไมเรา ต้องเชิด ต้องชู
ทำไมเรา ต้องรู้ ต้องเรียน
ทำไมเรา ต้องเขียน ต้องอ่าน
ทำไมเรา ต้องหวาน ต้องเปรี้ยว
ทำไมเรา ต้องเสียว ต้องสุข
ทำไมเรา ต้องทุกข์ ต้องทน
ทำไม้ ทำ ไม และ ทำไม..............
19 กุมภาพันธ์ 2547 04:48 น.
sun strom
นั่งเล่นคอม หาข้อมูล ทำเว็บไซต์
แต่หัวใจ ลอยละลิ่ว ปลิวไปหา
คนอยู่ไกล นามพายุ สริยา
คงหลับตา สุขสบาย ในห้องนอน
ดึกคืนนี้ น้องคนดี นอนไม่หลับ
ลุกขึ้นจับ เมาส์แล้วคลิก แต่งคำวอน
เข้ามานั่ง ไทยโพเอ็ม ละเลงกลอน
เขียนออดอ้อน อับโหลดมา ให้อ่านดู
มองข้างตัว เจอหมอนข้าง อ้างว้างนัก
แทนคนรัก ที่ห่างไกล ไปสุดกู่
หากเสกได้ จะเสกให้ เป็นยอดชู้
มาเคียงคู่ สุขสม ภิรมณ์เอย
18 กุมภาพันธ์ 2547 07:28 น.
sun strom
......ก่อนจากกัน คืนนั้นสองเรา
แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพรอดภิรมย์
หวานล้ำบำเรอ เธอให้ชิดชม
ฉันกอดเล้าโลม ชื่นใจ
......จูบแก้มนวล ช่างยวนเย้าตรึง
จิตคนึงถึงวันรักซ่านฤทัย
หอมหวลนวลปราง มิสร่างหายไป
ถึงห่างแสนไกลยังติดหัวใจมิลืม
......ยาม..รักร้างแรมกัน เพ้อทุกคืนวัน
ติดตรึงใจฝันเตือน
มาเจอกัน แล้วไยเฉยเชือน
ฉันมาเยี่ยมเยือน อย่าง เคย
.....สุดที่รัก ลืมแล้วหรือไร
โปรดเห็นใจขอให้สมจิตชิดเชย
หวานซึ้งอันใดจงอย่าร้างเลย
ขออย่าเฉยเมยรักเอย.................ขอให้เหมือนเดิม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟsun strom
หน้าส่วนตัว
739
