16 กุมภาพันธ์ 2547 05:50 น.

ความในใจ

sun strom


พี่พายุ หากอ่านกลอน โปรดทราบไว้
จากหัวใจ กลั่นเป็นกลอน วอนพี่นะ
เสาร์อาทิตย์ ที่ผ่านมา น้องเหงาใจ
ด้วยอยากให้ พี่ชายมา   หาพุ่มพวง

หากแต่เมื่อ  มีโอกาส น้องผลักใส
ผลักหัวใจ พี่ชายไป แม้สุดหวง
กลั้นน้ำตา เมินมองไป เจ็บที่ทรวง
เหมือนหลอกลวง หัวใจตัว ที่ต้องการ

ก้มหน้าปิด น้ำตานอง ไม่มองหน้า
เหมือนปะป๋า จะรู้ทัน  ไม่อยากขาน
กลับบ้านเถอะ ปะป๋าขา มัทต้องการ
อยากกลับบ้าน พักผ่อน เหนือยเหลือเกิน

กลับถึงบ้าน ส่งข้อความ ไปหาเขา
ใจรุกเร้า อยากตอบรับ ที่เขาเชิญ
นั่งไตร่ตรอง ตัดใจ นานเหลือเกิน
กว่าจะเดิน จากห้องนอน ไปเตรียมตัว

หนึ่งทุ่มตรง  หิ้วกระเป๋า ไปขึ้นรถ
ช่างรัดทด อยู่ใกล้กัน แค่ฝั่งรั้ว
แม้อยากเจอ ต้องตัดใจ เกรงหมองมัว
เป็นคนชั่ว ให้เขาตรา ว่าไม่ดี

โปรดทราบไว้ หัวใจน้อง ทุกห้องนี้
มอบให้พี่ ซันสตรอม ไม่หน่ายหนี
จะรอคอย แม้จะนาน จะกี่ปี
น้องมัทนี  ไม่เคยหน่าย คลายรักเอย


 				
16 กุมภาพันธ์ 2547 05:03 น.

นานวัน

sun strom


สองวันผ่าน นานนักหนอ ใจพ้อหา
เหงาอุรา เปลี่ยวใจ ใครจักเหมือน
รักเขามาก แต่ต้องยั้ง ทำแชเชือน
ประหนึ่งเตือน ให้ตัวเอง ยับยั้งใจ

ใจโหยหา อกอุ่นๆ ที่กรุ่นรัก
แต่ต้องหัก  อารมณ์ใคร่  ให้หวั่นไหว
อดทนนะ แก้วตา อย่าคิดไกล
แม้หัวใจ ร่างกายเจ้า นั้นต้องการ

ใจจะขาด ยามเมื่อเสียง เรียกมาหา
โอ้พี่ยา  ทำสิ่งไร ให้น้องฝัน
อยากอยู่ใกล้ อิงแอบ แนบอกนั้น
หากแต่ฉัน  ต้องทำใจ หยุดร้อนรน

คิดถึงเขา เช้ายันค่ำ  นั่งนับนิ้ว
ใจปลิดปลิว ล่องลอยไป ดูสับสน
หนึ่งวันผ่าน สองวันล่วง เหงากมล
น้องหน้ามล นั่งบ่นพร่ำ    มัน....นานวัน
				
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:54 น.

พายุ สุริยะ

sun strom


พบครั้งแรก ในยาฮู พูดคุยเล่น
เหมือนดั่งเป็น สวรรค์แกล้ง ให้ห่วงหา
คุยทุกวัน เหมือนดั่งคน ที่ติดยา
สั่งสอนข้า ในเรื่องราว ให้เข้าใจ 

เป็นผู้ชาย รูปร่างเพรียว ผิวขาวนี่
ตาตี๋ตี๋  เสียงนุ่มนวล ชวนหลงไหล
อกผึ่งผาย น่าซุกซบ  ให้อุ่นใจ
หากเป็นได้  ใคร่ขอมา อยู่ข้างกาย

รักสะอาด  เจ้าระเบียบ เนี๊ยบจริงหนอ
อยากเคลียคลอ หยอกเย้า ให้ใจหาย
อยากคลุกเคล้า ดมดอม เข้าวงใน
อยากทำไร ให้หายหนาว ทั้งเช้าเย็น
    
				
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:37 น.

กุหลาบร่วงโรย

sun strom


เมื่อวานเขา รอเรา เช้าจรดบ่าย
วันนี้งัย เรารอเขา เช้าจรดสาย
ยังไม่เห็น ออนไลน์ เลยพี่ชาย
รอด้วยใจ ถวิลหา เมื่อไหร่มา

เหมือนกุหลาบ เบ่งบาน รอตัวผึ้ง
หากไร้ซึ่ง หมู่ภมร เฝ้าโหยหา
นานหลายวัน ก็ร่วงโรย สู่พสุธา
เหมือนตัวข้า รอเขา ทุกเช้าเย็น

นั่งมองจอ  ใจฉันแป้ว กินแห้วแน่
ใจน้องแย่ น้ำตานอง มองไม่เห็น
น้ำตาร่วง ผ่านแก้มนวล ของเนื้อเย็น
โอ้...นี่เป็น  อะไรไป ใจวุ่นวาย

คิดถึงเขา นั่งรอเขา เขาไม่สน
หรือชังคน ตัวดำ จึงหนีหาย
ไม่ส่งข่าว โทรมาหา น้องเสียใจ
โปรดทราบไว้....ใครคนหนึ่ง....นั่งรอเอย


				
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:10 น.

สุขหัวใจ

sun strom


สุขหัวใจ ได้จ๊ะจ๋า กะพี่เค้า
รักนะเอ้า บอกผ่านมา ว่าไงหละ
อยากพบหน้า พูดคุยกัน แค่สองเรา
แล้วตัวเขา ว่างป่าว ไม่ทราบเลย

ได้แค่คุย  ผ่านโมเด็ม เติมเต็มรัก
ได้ประจักษ์  ความคิดถึง ซึ่งเปิดเผย
เอ่ยคำรัก ไม่เคยเบื่อ เอาเสียเลย
เหมือนคนเคย ได้เจอะเจอ มาช้านาน

รักรักรัก คิดถึงเขา ทุกเช้าค่ำ
เอ่ยเป็นคำ จากหัวใจ ใฝ่ฝันหา
รักรักรัก ได้ยินป่าว เล่าพี่ยา
บอกน้องมา  รักน้องบ้าง หรือเปล่าเอย

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsun strom
Lovings  sun strom เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsun strom
Lovings  sun strom เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟsun strom
Lovings  sun strom เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงsun strom