
๏ นิจจานิจจะเอ้.................อกเรา
วูบหวั่นพลันขีดเขา...........โฉบฟ้า
ลอยล่องระเมฆเงา...........งมเงื่อน
วันหล่นวนจากหล้า...........คร่ำพื้นคลุกภัย ๚
๏ อะหนอนัยอะนี้..........อับจน
รึว่าเทพแฉลบเฉียดสถล.......ถลากถ้อย
ฤดีสอบแกร่งกมล...............วางฝ่าย...ใดเฮย
นรกล่ะเปิดเรียงร้อย............ไล่เงื้อมงำงาม ๚...๒
๏ ลงนามขึ้นคั่นแล้ว..........ถีบลง
ฤว่าจักปลดปลง....................ชาตินี้
เที่ยงมิเที่ยงนวลอนงค์............แลเถิด...โลกเอย
เงาวับจับไล่ลี้.......................แหลกแล้วคามือ ๚...๓
๏ โฉมแม่ฤๅผลุกพลั้ง.......เพลินกรรม
โฉมเจ็บแล้วมิจำ..................จวกซ้อน
กรรมสว่างฤกรรมดำ..............วานแม่..พิศนา
เก็บชาติกี่ชาติข้อน...............อกขย้ำขยอกคาย ๚...๔
๏ เพลาเพียรฤเพี้ยงนิด............เพลินนาง
เพลินแม่ลืมธรรมทาง..............หว่านไว้
หว่านกรรมหย่อนตามราง.........ตามโลก...วับเวย
ทันบ่ทันมรณ์ใกล้..................เกลือกคว้าคติตน ๚...๕
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
๏ สวรรค์ลื่นล่มถล่มแล้ว..........ลืมตน
ชีพเล่าไยจักปน.......................สัตว์พ้อง
อนาถหนอคลุกขวากถนน...........ถมชาติ
อนาถยิ่งจิตบ่มฟ้อง..................สุดพ้นเพลงกรรม ๚ะ...๗
๏ นิจจานิจจะโอ้.................เอกอนงค์
วูบวกกระดกหงส์.....................หกฟ้า
ลอยหลุดลิ่วโฉมยง................งมโง่
พลันหล่นเลื่อนจากหล้า.............ถลากพื้นทะเลผลาญ ๚ะ๛ ...๘
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ที่มา
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=tiki&date=04-04-2009&group=2&gblog=58