
ที่หายไปใช่หายกรายจากผอง
เพียงประคองตัวตนบนหน้าที่
ที่หน้าเราต่างกรรมนำวิธี
สุดหลีกลี้วิบากพรากตนเอง
เพียงหนึ่งคำนำกลอนย้อนสู่เหย้า
เรือนกลอนเก่าเนากลับกระฉับกระเฉง
มองบทกลอนบทร้างช่างวังเวง
เหมือนบทเพลงก่อนเก่าเคยเข้าฟัง
ณ บัดนี้ เพลา ผันมาสู่
จึงได้กู้รหัสกลับจับความหลัง
กระทู้แรกแทรกกานท์ขานพลัง
เขียนสักครั้ง ถึงเพื่อน เคยเยือนยล ฯ
สวัสดีมิตรสหายบ้านกลอนไทย Thaipoem.com.forever
กระดาษจดรหัสหายไป เลยต้องมั่วๆกดๆ ได้รหัสคืน
ดีใจที่เข้าเรือนไทยได้เช่นเก่าค่ะ