19 ตุลาคม 2545 00:27 น.

เสียงของลูก...(ฉบับมินิซีรี่ส์)

tonight

(๑)
      ลูกรักเอ๋ย...                             ไฉนเลยจากบ้านไกลไปควานหา
แสงสีเสียงที่เมืองกรุงจรุงตา            รู้ไหมว่าแม่ห่วงหาพ่อห่วงใย

      โอ้พ่อจ๋า...                                ใช่ลูกกล้าปีกแข็งมีแรงไม่
แต่เพราะลูกนั้นอยากสู้รู้โลกไกล     จึงขอจากพ่อแม่ไปในทางยาว

      ลูกรักเอ๋ย...                              อย่าไปเลยทางนั้นมันเหน็บหนาว
ยามเจ้าหิวนิ้วเจ้าแตกใจแหลกร้าว  จะมีใครห่วงใยเจ้าเฝ้าดูแล
  
      โถแม่จ๋า...                                เชื่อเถิดว่าลูกไม่เป็นไรแน่
ถึงอย่างไรใจลูกไม่ผันแปร             ขอพ่อแม่คอยเป็นขวัญกำลังใจ

                       *****************************************

        (๒)
       จึงมุ่งหน้าจากมา..ลาพ่อแม่       ขอไม่เหลียวหันแลเพราะหวั่นไหว
ใช่มีแรงแข็งขันมั่นกว่าใคร            แต่เพราะใจอยากลองคะนองเกิน

      จากวันนั้นผ่านมาจนวันนี้         เป็นเวลาเกือบหกปีใช่ผิวเผิน
เรียนรู้โลกทุกอย่างทุกย่างเดิน        ต้องต่อสู้ต้องเผชิญเกินกำลัง

     ในวันนี้จึงนั่งทวนหวนคิดถึง      คำคำหนึ่งซึ่งพ่อแม่เคยปลูกฝัง
หากสิ้นไร้แรงใจไร้พลัง                 พ่อแม่ยังยืนรอ...ขอกลับคืน 

     จึงตัดใจอำลาเมืองฟ้ากว้าง         เริ่มก้าวเดินก้าวย่างอย่างฝืนฝืน
นั่งรถกลับหลับนอนตอนกลางคืน     พรุ่งนี้ตื่นคงถึงฐานถึงบ้านเรา

                       *****************************************
     
     (๓)
     พ่อจ๋าแม่จ๋า...                            โปรดอภัยลูกยาในความเขลา
ที่ไม่ฟังพ่อแม่สั่งวันวัยเยาว์            จนต้องเศร้าหมองตรมขมขื่นใจ

    พ่อจ๋าแม่จ๋า...                             ตอนนี้ใจลูกล้าและหวั่นไหว
กายสะท้อน อกสะท้านเพราะพาลภัย     ขอพ่อแม่ช่วยปลอบใจให้ลูกที

    พ่อจ๋าแม่จ๋า...                             ถึงเวลาลูกกลับหาพ่อแม่นี้
ไม่ขออยู่ต่อสู้เหล่าไพรี                    จะขอกลับมาตายดีที่บ้านเรา

                        ***************************************

     (๔) ... เสียงของพ่อ...
     ลูกเอ๋ยลูกรัก                             ไม่ต้องกลัวพ่อแม่จักดูแลเจ้า
จะรักษาแผลกายใจให้บรรเทา       จนกว่าเจ้าจะฟื้นคืนดังเดิม

                        ***************************************				
19 ตุลาคม 2545 00:08 น.

เสียงของลูก...(๑)

tonight

(๑)
      ลูกรักเอ๋ย...                             ไฉนเลยจากบ้านไกลไปควานหา
แสงสีเสียงที่เมืองกรุงจรุงตา            รู้ไหมว่าแม่ห่วงหาพ่อห่วงใย

      โอ้พ่อจ๋า...                                ใช่ลูกกล้าปีกแข็งมีแรงไม่
แต่เพราะลูกนั้นอยากสู้รู้โลกไกล     จึงขอจากพ่อแม่ไปในทางยาว

      ลูกรักเอ๋ย...                              อย่าไปเลยทางนั้นมันเหน็บหนาว
ยามเจ้าหิวนิ้วเจ้าแตกใจแหลกร้าว  จะมีใครห่วงใยเจ้าเฝ้าดูแล
  
      โถแม่จ๋า...                                เชื่อเถิดว่าลูกไม่เป็นไรแน่
ถึงอย่างไรใจลูกไม่ผันแปร             ขอพ่อแม่คอยเป็นขวัญกำลังใจ

                       *****************************************				
15 ตุลาคม 2545 03:15 น.

ดาว(ค้าง)กลางฟ้า

tonight

*******************************************
เดือนดาวพราวพร่างกลางฟ้า
แต่ใยนภากลับเหงา
เหมือนดั่งทะเลแว่วแผ่วเบา
กลับเคล้าเสียงคลื่นสะอื้นดัง

ยืนนิ่งมองดาวกลางฟ้า
แต่ใจวุ่นว้าบ้าคลั่ง
เดือดดาลพาลโกรธโทษชัง
เมื่อพลั้งทั้งตัว...หัวใจ

เหมือนดาวพราวพร่างค้างฟ้า
หยาดหยดน้ำตาหลั่งไหล
เคยคิดว่าฟากฟ้าไกล
สีสันสดใสชวนมอง

จึงดิ้นจากดินเป็นดาว
สูญเสียความสาวหม่นหมอง
หวังเพียงเคียงฟ้าครอบครอง
เราสองไม่พรากจากกัน

แต่พอยืนอยู่คู่ฟ้า
กลับเห็นจันทราชวนฝัน
รุ่งสางกลางฟ้ามีตะวัน
ส่วนฉันอับแสงแรงลม

เป็นดาวพราวพร่างแค่กลางคืน
จำต้องสะอื้นขื่นขม
ยิ่งคืนจันทร์เด่นชวนชม
ฉันตรม...ฟ้าไม่เหลียวแล

อยากใช้กลอนดาวกลางฟ้า
สอนสาวทั่วพาราสวนกระแส
ก่อนคิดเด่นดังให้หันแล
ดวงดาวดับยับแย่อย่างฉันเอย
******************************************				
9 ตุลาคม 2545 18:56 น.

กลกลอนสอนน้องดูปลาทูนึ่ง

tonight

=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=

นั่งมองเล็งเพ่งดูปลาทูนึ่ง
ที่โดนรุมโดนทึ้งน่าสงสาร
แมลงวันบินให้ท่าน่ารำคาญ
จะจัดการให้มันไปอย่างไรดี

เมื่อมองเล็งเพ่งดูปลาทูนึ่ง
ประดุจหนึ่งหนุ่มน้อยโดนหญิงสี
ปลาทูต้องถูกรุมล้อมตอมย่ำยี
ไม่ได้การ...เอาฝาชีมาครอบเลย

ถ้าไม่รักจะไม่หวงปลาทูนึ่ง
จะปล่อยให้โดนแทะทึ้งและวางเฉย
แต่เพราะรักไม่ปล่อยปละหรือละเลย
จะเก็บเอาไว้ชมเชยแต่ผู้เดียว

=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=				
9 ตุลาคม 2545 09:32 น.

... โรงละครโลก ...

tonight

หากโลกนี้เป็นเวทีละครใหญ่
ฉันอยากเป็นเช่นอะไรที่ใฝ่ฝัน
อยากให้คนทั้งหมดโลกมารักกัน
อยากเห็นทุกข์หมดพลันไปทันที

อยากให้คนมองละครสะท้อนโลก 
อยากให้คนละเศร้าโศกและหันหนี
ทำตามบทของตัวเองให้ดีดี
ละบทร้ายเลือกบทดีมีให้กัน

แม้ว่าโลกเป็นเวทีละครใหญ่
ทุกคนก็ไม่เศร้าใจไม่โศกศัลย์
ได้เวลาจรรโลงโลกให้ใหม่พลัน
มาเถอะนะ เริ่มสร้างสรรค์ จากตัวเรา...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟtonight
Lovings  tonight เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟtonight
Lovings  tonight เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟtonight
Lovings  tonight เลิฟ 0 คน
  tonight
ไม่มีข้อความส่งถึงtonight