4 ธันวาคม 2545 18:09 น.
Zen
ชีวิตนี้คงไม่มีดีอะไร
ถ้าหากไม่รู้จักคำว่าเสียใจ
คงจะไม่เข้าใจการรักใคร
มันไม่ใช่สิ่งดีตลอดเวลา
ที่ฉันรู้ก็เพราะได้พบเธอ
รู้เสมอว่านี่คือคนที่ใจตามหา
แต่ก็มีคนควบคุมโชคชะตา
ที่นำมาพบกันแล้วก็จากกัน
4 ธันวาคม 2545 18:07 น.
Zen
แม้ว่าสิ่งที่เธอแกล้งกระทำ
ก็จะจกจะจำไว้ตลอดกาล
ความทรงจำมันดังก้องกังวาล
ค่ำคืนหวานมาเยือนทุกๆที
ถ้าไม่คิดถึงเธอฉันหมองมัว
ฉันหลอกตังเองด้วยวิธีนี้
คิดถึงทุกๆอย่างที่เธอมี
เพราะมันคือวิธีปิดบังความอ่อนแอ
อยากวักถามซักทีจะได้ไหม
ใกล้ชิดไปทำไมเมื่อไม่แคร์
รู้บ้างไหมที่ทำมันไม่แฟร์
สำหรับคนที่แคร์เธอด้วยใจ
ฉันอยากให้เธอจำสิ่งนี้ไว้ด้วย
เพราะอยากช่วยคนโชคร้ายคนต่อไป
ที่เธออาจไปแกล้งให้ดีใจ
ไม่อยากให้ใครมาเจ็บอย่างที่ฉันเป็น
4 ธันวาคม 2545 18:04 น.
Zen
ที่ทำดีคอยห่วงคอยดูแล
มันก็แค่การโกหกใช่ไหม
ถ้าจริงๆ ไม่เคยจะจริงใจ
ก็ไม่ควรมาใกล้ชิดกันอย่างนี้
ขอบอกว่าโกรธโกรธจริงๆ
แต่ไม่อาจจะทิ้งความรักที่มี
ปล่อยหยดน้ำที่หนีออกจากตา
นำคำว่า ลาก่อน ไปให้เธอ
4 ธันวาคม 2545 18:02 น.
Zen
ถ้าหากไม่รักกัน
ทำอย่างนั้นไปทำไม
ถ้าทำเหมือนใครๆ
ฉันก็ไม่ว่าอะไร
ฉันเองนึกว่ารัก
กลับอกหักน่าแปลกใจ
น้ำตามันก็ไหล
และข้างในก็ละลาย
ถ้าไม่รักก็บอก
อย่ามัวหลอกให้ฉันอาย
ฉันมันไร้ความหมาย
ขอ bye bye เลยละกัน
4 ธันวาคม 2545 18:00 น.
Zen
แม้น้ำตาจะหลั่งไหลมากเพียงใด
ก็คงไม่อาจทดแทนใจที่มี
และคงไม่อาจทำให้คืนนี้
รู้สึกดีแม้คนอื่นห่วงก็ตาม
เพราะใจฉันถูกปิดอย่างมิดชิด
ทุกครั่งที่ฉันคิดอย่างไร้ความ
เรื่องอดีตของความรักที่งดงาม
ฉันอยากตามไขว่คว้ามันคืนมา
แต่รักเราได้ล่องลอยไปไกล
คงสายไปใช่มั้ยสำหรับการกลับมา
งั้นฉันคงปล่อยมันไปพร้อมน้ำตา
พร้อมเวลายามค่ำคืนที่ไร้แสงไฟ
หน้าส่วนตัว
1007
