31 มีนาคม 2546 20:51 น.
Zen
ทำไมเธอถึงรู้สึกท้อแท้
เพียงกับแค่ความผิดพลาดเพียงหนึ่งหน
เขาก็พลั้งก็พลาดกันทุกคน
เธอจะทนท้อแท้ไปทำไม
ฉันเชื่อว่าความหวังยังคงมี
เพราะฉะนั้นอย่าหนีเลยได้ไหม
อยากให้เธอลองลุกขึ้นมาใหม่
เพราะในใจฉันเชื่อในตัวเธอ
แล้วเมื่อไหร่ไม่มีแรงไปข้างหน้า
จำไว้ว่ากำลังใจมีล้นเหลือ
ตราบใดที่ใจเธอยังคงเชื่อ
การเอื้อเฟื้อกำลังใจยังคงมี
31 มีนาคม 2546 20:42 น.
Zen
อยากถามว่ากลุ้มใจอยู่หรือเปล่า
เห็นซึมเศร้านั่งเหงามาเนิ่นนาน
จริงๆแล้วไม่ตั้งใจสงสาร
กลัวรำคาญจึงไม่กล้าเข้าไป
ที่เธอนั่งเงียบไปแต่ละวัน
ทำให้ฉันเจ็บปวดรู้บ้างไหม
อาจไม่เด่นไม่ดีเหมือนใครๆ
แต่เมื่อไหร่เธอเศร้าจะอยู่เคียงข้างเธอ
31 มีนาคม 2546 20:22 น.
Zen
อยากบอกว่ารักเพื่อน
ไม่ลืมเลือนจากหัวใจ
รักยังคงมีให้
ถ้าหากเธอยังต้องการ
แม้ฟ้าจะไร้ดาว
ค่ำคืนหนาวทรมาน
แม้ฟ้าจะคำราม
ก็จะข้ามไปหาเธอ
เพราะรักจึงอยากไป
ขอแค่เราได้เจอะเจอ
อยากบอกกับเพื่อนเกลอ
ว่าเพื่อเธอฉันยินยอม
25 มีนาคม 2546 18:37 น.
Zen
To the darkness I spoke
Under the cold shelter of night
Under the bitterness of sorrow..
I spoke with all my might.
There was no one listening...
When I really wished there was...
I wished that I was dreaming,
but deeply, I know Im not.
No longer do I care...
Of the talent I have got.
Since it will no more longer,
bring back what i have lost.
Ive lost your heart,
where there lies my future.
And also the brightness...
Which had now faded away.
2 มีนาคม 2546 20:30 น.
Zen
Gil-galad was a elven king
Of him the harpers sadly sing
the last who realm was fair and free
between the mountains and the sea.
His sword was long, his lance was keen
his shining helm afar was seen;
the countless stars of heavens field
were mirrored in his silver shield.
But long ago he rode away,
and where he dwelleth none can say;
For into darkness fell his star
in Mordor where the shadows are.
หน้าส่วนตัว
1196
