10 สิงหาคม 2555 01:56 น.
กระบี่รับใช้
มันก็นาน หลายปี แล้วที่รัก
ที่ฟูมฟัก รักมา จนหวานชื่น
กระเซ้าหยอก กระแซะแหย่ ทุกวันคืน
ให้ชื่นมื่น สุขใจ ทุกคืนวัน
ร่วมสุขทุกข์ ผ่านมา นับไม่ถ้วน
ความรักล้วน คงอยู่ มิแปรผัน
ครั้นมากขึ้น มากขึ้น ทุกคืนวัน
มีเธอนั้น เดินร่วมเคียง เสมอมา
คอยเป็นเพื่อน ยามเมื่อเหงา อยู่ตลอด
มีอ้อมกอด ยามท้อแท้ แพ้ปัญหา
ปลอบประโยน กล่อมใจ กันเรื่อยมา
มีสายตา ที่หวานซึ้ง ให้ตรึงใจ
มีรอยยิ้ม ยิ้มรับ วันที่แพ้
ในวันแย่ ก็มีเธอ อยู่ใกล้ใกล้
เธอคงอยู่ ในทุกห้วง อารมณ์ใจ
เหงาสดใส ใจก็คิด ถึงแต่เธอ
ก็ไม่รู้ ว่าจะทำ ได้แค่ไหน
สัญญาใจ จะอยู่ข้าง เธอเสมอ
จะห่วงหา ดูแล แคร์แต่เธอ
จะไม่หลง ละเมอ เพ้อสาวใด
จะดูแล ไม่ให้เธอ ต้องลำบาก
จะเหนื่อยยาก อย่างไร จะทำให้
จะไม่ทำ ให้เธอ ต้องช้ำใจ
สาวอื่นไกล จะไม่มอง ให้เมื่อยตา
กับข้าวพร้อม สามมื้อ จะเตรียมไว้
อยากกินไร ขอให้บอก เดี๋ยวจัดหา
ทำอย่างเดียว คือรักเค้า สามเวลา
ส่งสายตา ปิ๊งปิ๊ง ให้หนึ่งที
อยากจริงจริง อยากจริงๆ นะหวานใจ
อยากชิดใกล้ และดูแล มากกว่านี้
อยากใช้ชีวิต ที่เหลือ เท่าที่จะมี
เดินร่วมทางกับผู้หญิงคนนี้ จนสิ้นทางของหัวใจ
1 ธันวาคม 2550 05:24 น.
กระบี่รับใช้
เพียงลมแผ่ว ผ่านผิว พาหวนถึง
ให้คำนึง ในวันเก่า ของเราสอง
มีเทอยิ้ม กรุ้มกริ่ม ปลอบประคอง
มือจับจอง เป็นเจ้าของ กันและกัน
ฝันวาดฝัน ฝันไป ถึงวันหน้า
แต่เวลา ผ่านไป ให้แปรผัน
จากวิวาห์ เปลี่ยนไป เป็นจากกัน
มีน้ำจัณฑ์ เป็นเพื่อน มายาวนาน
จวบวันนี้ ผ่านมา ก็นานนัก
กับความรัก ที่เคยจำ ว่าแสนหวาน
กับใบหน้า ที่สดชื่น เมื่อพบพาน
กับเสียงหวาน ปานระฆัง เมื่อพูดจา
นานจนนึก นึกไม่ออก แม้แต่เสียง
แม้นสำเนียง ที่ปลอบใจ ยามเพ้อหา
หลับตานึก ภาพเทอ ยามนิทรา
ก็เจอหน้า ที่กลมว่าง ดั่งเมฆลอย
จะเหลือเพียง ก็สิ่งดี ที่เทอให้
เหลือแค่ใจ ที่คิดถึง เพียงเล็กน้อย
ก็คงเหมือน ไดอารี่ ที่รอคอย
เสียงน้อยน้อย ของเทอ มาเติมเต็ม
13 พฤศจิกายน 2547 05:35 น.
กระบี่รับใช้
เห็นคู่รักหวานชื่นรื่นทรวงจิต
พรหมลิขิตให้แยกทางพลางห่างเหิน
มีปัญหาให้กลัดกลุ้มรุมเร้าเกิน
จำต้องเดินเหินห่างต่างกันไป
ปล่อยลูกน้อยให้เคว้งคว้างในทางเปลี่ยว
จะแลเหลียวมองหาแม่ก็มีไม่
อยากกอดพ่อจะต้องรอสักเท่าไร
เหตุอะไรที่ทำให้ต้องเลิกรา
บ้างดื่มเหล้าเมาทั้งปีไม่มีพัก
ไม่รู้จักประมาณตนสนยะถา
พอเมาเข้าก็โวยวายคล้ายเทวดา
เจ็บไข้มาพาเดือนร้อนกันทุกคน
บ้างงมงายในลัทธิแห่งความเชื่อ
ไม่เคยเบื่อหมั่นดูหมอรอลุ้นผล
เพียงหมอบอกผัวคนนี้อยู่แล้วจน
สับปดลไปเชื่อหมอขอแยกทาง
บ้างผีร้ายการพนันพลันเข้าสิง
จะเลขวิ่งโต๊ดเต็งเล็งหลายหาง
จะไพ่ป๊อกดำมี่มีทุกทาง
ต้องอย่าร้างเพราะเหตุนี้มีเยอะไป
บ้างนินทากาเลเป็นอาจิณ
แม่ยุพิณเจอผองเพื่อนเป็นไม่ได้
เรื่องของผัวเรื่องของลูกก็แฉไป
ทั้งผัวลูกเดินไปไหนก็อับอาย
บ้างโกหกพกลมอยู่เป็นนิจ
ทำเป็นกิจติดสันดานแก้ไม่หาย
แอบกินเหล้าเมากับเพื่อนยังไม่วาย
พูดมาได้ว่าติดงานช่างน่าฟัง
บ้างผิดเขาเรามองเห็นเป็นผืนฟ้า
ตัวผิดมากลับมองเห็นเป็นผืนหนัง
เห็นอีกฝ่ายมีแต่แย่แหม!น่าชัง
แต่ตัวยังไม่รู้ตน..คนอะไร?
บ้างเจอสาวพราวเสน่ห์เป็นต้องหมด
แม้ตัวอดก็สดแจก...แปลกดีไหม?
แม้นเมียลูกจะอดตายช่างปะไร
ขอหน้าใหญ่ให้สาวเห็นก็เป็นพอ ฯลฯ
ก็ไม่รู้ว่า คำว่า รัก มันใหญ่แค่ไหน แต่ไม่เคยเห็น คำว่า รัก ทำให้ความคิดที่จะ เลิกกัน มันหยุดลงได้สักที
25 กันยายน 2547 00:12 น.
กระบี่รับใช้
เก็บภาพฝันวันเก่าของเราสอง
เคยปรองดองรักใคร่เคยห่วงหา
เคยมีเงาเมื่อยามเหงาเศร้าทุกครา
เมื่อเธอลาจากไปใจร้อนรน
ความเจ็บช้ำในใจฉันยังจำไว้
หลอกกันได้อย่างหน้าตายตั้งหลายหน
ไม่เคยนึกว่าจะมีใครหนึ่งคน
ต้องทุกข์ทนเสียใจที่เธอทำ
มอบใจรักภักดีอยู่เสมอ
หนึ่งดวงใจที่ให้เธอเธอขยำ
เธอขยี้ความห่วงไยด้วยน้ำคำ
เธอเหยียบย่ำเกินกว่าใครจะทัดทาน
เธอทำได้แม้กระทั่งคนที่รัก
แอบฟูมฟักรักใหม่ให้ร้าวฉาน
มาทิ้งฉันไว้คนเดียวช่างร้าวราน
ทรมานสุดจะทนคนหลายใจ
เก็บภาพฝันวันเก่ามานั่งนึก
ยังตรองตรึกพร้อมน้ำตาที่คงไหล
เหงาเหลือเกินเมื่อวันนี้เธอลาไกล
เหลือเพียงความเสียใจให้ฉันตรม
11 มิถุนายน 2547 04:07 น.
กระบี่รับใช้
อย่ากังวลไปเลยน๊ะคนดี
กับความห่างเพียงแค่นี้ไม่เปลี่ยนฉัน
แค่ฟ้ากว้างที่กั้นกายให้ห่างกัน
มิอาจกั้นใจดวงนี้ให้ห่างเธอ
อย่าได้กลัวไปเลยน๊ะหวานใจ
คำว่ารักจะเก็บไว้รอเสมอ
ก่อนถึงวันที่เรานั้นจะพบเจอ
จะไม่พลั้งไม่เผลอพูดบอกใคร
อย่าได้ห่วงไปเลยน๊ะแฟนจ๋า
ทั้งสองตาจะไม่มองสาวอื่นไหน
จะแคร์เธอผู้เดียวตลอดไป
จะไม่ทำให้ช้ำใจน๊ะคนดี
ฝากดูแลตัวเองแทนฉันด้วย
อยากให้ช่วยห่มผ้าแทนคนนี้
อยากให้ช่วยบอกด้วยว่าฝันดี
แล้ววันหนึ่งชายคนนี้.....จะไปดูแลเธอด้วยตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1620
