ยามเดินผ่าน สถาน บ้านเก่าเก่า ชวนให้เรา หวนคำนึง ถึงอดีต ก่อนแถวนี้ ตึกราม งามประณีต เปลี่ยนโทรมซีด เมื่อผ่าน กาลเวลา ทั้งอิฐ,ปูน เหล็ก,ไม้ ใกล้ผุพัง พลอยนึกปลง อนิจจัง ในสังขาร์ พริบตาเดียว ทุกอย่าง ต่างโรยรา แล้วกายา เลือดเนื้อ จะเหลือใด บ้านโบราณ ส่วนหนึ่ง พึ่งรื้อถอน ผุดสลอน โครงการ อาคารใหญ่ เหมือนผู้เฒ่า มรณา ลาจากไป ชนรุ่นใหม่ แข่งกำเนิด เกิดทดแทน คิดเสียดาย ความสุข ยุคสมัย คืน,วัน,วัย นาที ที่โลดแล่น มิตรสหาย ยามเด็ก เล็กแน่นแฟ้น กลับคลอนแคลน ห่างหาย ตอนใกล้วาย
1887
3
0
หน้าส่วนตัว
