กลับมาอีกครั้ง กลับมาเล่าเรื่องราวให้ฟังกันอีกหน เงียบหายไปนานด้วยความกังวล และความสับสนในบางสิ่งที่ถูกประนาม ก็เลยอยากฝากเรื่องราวมาถามไถ่ กับใครต่อใครที่เคยเจอเหตุการณ์ประมาณนี้ ถูกจองเวรจองกรรมมันทุกข์ทรมานใจสิ้นดี ไม่อยากเป็นเป้านิ่งให้ใครตบตีที่ทารุณกรรม ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแย่ ใจอ่อน...อ่อนแอท้อแท้แลสิ้นหวัง ไม่มีแล้วแม้ใครสักคนที่คอยปลอบคอยฟัง มีเพียงใจที่สิ้นหวังลำพังเอย
วรรธนภิโยกุล 31 พ.ค. 2551 23:16 น. - ID 115596 
1121
2
0
1 มิถุนายน 2551 00:09 น. - comment id 855795
ใครกันหนอประนามหยามเหยียด ใครกันหนอคอยเบียดเบียนสมร ใครกันหนอทำให้เจ้าเศร้าอาทร ใครกันหนอทำหวังคลอนอ่อนฤทัย แวะมาให้กำลังใจใครคนนี้ ด้วยน้ำใจไมตรีอย่าสงสัย แวะมาปลอบให้เจ้ามีกำลังใจ สู้ต่อไปอย่าได้พรั่นหรือหวั่นกลัว หายไปนานเลยนะครับน้องปลา เลยพลอยเป็นห่วง เพื่อน ๆ ในห้องกลอนก็คงเป็นห่วงเช่นเดียวกัน
1 มิถุนายน 2551 01:43 น. - comment id 855820
ในทุกคราที่เจ้าอ่อนล้า ขอให้เจ้ามา ณ.ที่นี้ ซึ่งครุกรุ่นด้วยกำลังใจที่แสนดี อย่างน้อยๆข้าคนนี้ขอเป็น....กำลังใจ
1 มิถุนายน 2551 08:33 น. - comment id 855863
ซึ้งอ้ะค่ะคุณรัมณีย์ ที่เงียบหายไปนานอย่างนี้ดีใจที่มีคนคิดถึง งานๆก็ยุ่งๆอยู่นิดนึง เลยไม่มีเวลามาทำซึ้งถึงบ้านกลอน
5 พฤศจิกายน 2551 10:06 น. - comment id 910630
ขอบคุณฮีโร่ของเราที่เวะมานะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
